Өтірік әңгімелер.
"Қыз өсірдім дегенше қырсық өсірдім дегейсің" дегенді ата-бабаларымыз қалай дәл айтып кеткен. Қилызман бабалар сөзінің осынша дәлдігіне не разы боларын білмей не жыларын білмей дел-сал күйде отыр. Текті жерден келгендердің де бетін қайтармаппа еді осы жалғыз қызы үшін. Ал, оның істегені мынау.Қашты да кетті. Әшейінде бөлмесінен қуып шығара алмайтын қызы Айгерімге бұндай жыны келмес.
-Әке, мусорды мен төгіп келейін-дегенде неге секем алмады екен бұ шіркін?! Әй, мені де атып өлтіретінСатыбалды адам жоқ деп күйініп кетті. Ойбай-ау, мусор қара пакетте ғой. Қызы көк пакетті қолына ұстап көз алдында шығып кетті -ау. «Жә, бақытты болсын!»дейін десе сондағы тапқаны анау ма? Қалқаң құлақ скелет! Ойбай-ау ондай қалқаң құлақтар өзіміздің қалада да толып жатқан жоқ па, а? Қилызаман алдындағы жарты бөтелке «Хаоманы» стаканға құймай-ақ өңешіне төңкере салды.
-Әке, мусорды мен төгіп келейін-дегенде неге секем алмады екен бұ шіркін?! Әй, мені де атып өлтіретін
Есіктің әр жағынан теуіп шығармаса болды да…
Абылай хан ба еді, түйе жайып жүргендегі жыртық күртесін іліп қоятын, кім екенін ұмытпас үшін…