"Жигули" сыралары. Қайсы жақсы?
Қазақстанда сыра қайнататын неше зауыт болса, «Жигули» деген бренд те сонда немесе одан да көп. Тіпті кейбір өндірушілер «Жигулидің» бірнеше түрін шығарып қоятынын қайтерсің!
Солардың бірқатары міне:
Неге «Жигули», алдымен соған тоқталайық. Совет заманында осындай атпен шығатын сыра сорты болды және ол қарапайым жұмысшылар, былайша айтқанда орта таптың арасында сұмдық танымал еді. Ол бағасы арзан болуымен, қол жетімді болуымен (дефицит емес), жағымды дәмімен танымал болды. Сондықтан оны бәрі ішті және аға буынның есінде жақсы сақталды.
Енді КСРО жоқ, алайда сол «халық брендінің» атағын пайдаланып кетпек болған өндірушілер өздерінше «Жигулёвское» деген атпен сыра «линейкасын» шығарып жүр. Неше түрлісі бар. Мен Қазақстан зауыттары өндіретін «Жигулилердің» бәрін ішіп көрдім. Бір уақыттары "№1 Пивзавод" өндіретін құйылмалы «Жигулиді», сосын шөлмектегісін ішіп жүрдім. Алайда олардан тез жалықтым. Бастапқыда сезілмейді, бірақ 0,5 литрден кейін жаман дәмі сезіле бастайды: құйылмалысы тұрып қалған сұйық қара шай сияқты болып кетеді, шөлмектегісі темір татып кете ме — бірдеңе, очм.
Шөлмектегінісінің түрі мынадай:
Тұрақты пайдаланатын сүйіктімді таппағандықтан «жигулилерден» күдер үзіп, құйылмалы «Шымкенттікке» ауысып едім. Бірақ жақында мынадай бір қызық жағдай болды.
Қайын атам сыраның фанаты ғой. Мен оларға қонаққа барғанда «Жигули Барное» алып жатыр екен. Мен бұрын оны Алматыда ішкенмін, сондықтан нашар екенін білемін. Бірақ көңіліне тиіп қалармын деп ештеңе демедім. Кейін ішіп қалсам дәмі басқа, Алматыдағы «Барное»-ға ұқсамайды.
«Жигули Барное» осы:
Сосын Алматыға келе сала әлгі сыраны қайта іздеуге кірістім. Табылды, бірақ этикеткасы сәл басқа екен (дизайнын өзгертіп жіберіпті біздікілер). Ішіп көрдім, ұнамады. Іздеуді жалғастырдым. Ақыры іздегенімді таптым — алюминий банкада демесең, дәмі дәл өзі!
Сөйтсек, сыртын дұрыстап оқу керек екен. Бір түрі Алматыда өндіріледі, екіншісі Мәскеу облысында Мытищи қаласында шығады. Сол ресейлікті алу керек. Қазақстандық пен ресейліктің сыртқы түрі бірдей немесе ұқсас болуы мүмкін, алайда дәмі екі түрлі.
Нағыз «Жигули» іздегендерге берер кеңесім — сыртын оқып алу керек. Мытищи қаласында өндірілгені жақсы, дәмі жағымды, көп ішіп қойғанның өзінде қойлайсыздықтар үшін кешірім сұрамайсың ;)
Ол табылмай жатса №1 Пивзавод өндіретін «Жигули» алуға болады. Керемет емес, бірақ бір-екі рет көруге болады. Әлгі «Алматинское», «Алма-Ата» (бір қызығы — екеуі екі түрлі зауыттан шығады) деген түрлеріне жоламай-ақ қойыңдар — сідік.
Солардың бірқатары міне:
Неге «Жигули», алдымен соған тоқталайық. Совет заманында осындай атпен шығатын сыра сорты болды және ол қарапайым жұмысшылар, былайша айтқанда орта таптың арасында сұмдық танымал еді. Ол бағасы арзан болуымен, қол жетімді болуымен (дефицит емес), жағымды дәмімен танымал болды. Сондықтан оны бәрі ішті және аға буынның есінде жақсы сақталды.
Енді КСРО жоқ, алайда сол «халық брендінің» атағын пайдаланып кетпек болған өндірушілер өздерінше «Жигулёвское» деген атпен сыра «линейкасын» шығарып жүр. Неше түрлісі бар. Мен Қазақстан зауыттары өндіретін «Жигулилердің» бәрін ішіп көрдім. Бір уақыттары "№1 Пивзавод" өндіретін құйылмалы «Жигулиді», сосын шөлмектегісін ішіп жүрдім. Алайда олардан тез жалықтым. Бастапқыда сезілмейді, бірақ 0,5 литрден кейін жаман дәмі сезіле бастайды: құйылмалысы тұрып қалған сұйық қара шай сияқты болып кетеді, шөлмектегісі темір татып кете ме — бірдеңе, очм.
Шөлмектегінісінің түрі мынадай:
Тұрақты пайдаланатын сүйіктімді таппағандықтан «жигулилерден» күдер үзіп, құйылмалы «Шымкенттікке» ауысып едім. Бірақ жақында мынадай бір қызық жағдай болды.
Қайын атам сыраның фанаты ғой. Мен оларға қонаққа барғанда «Жигули Барное» алып жатыр екен. Мен бұрын оны Алматыда ішкенмін, сондықтан нашар екенін білемін. Бірақ көңіліне тиіп қалармын деп ештеңе демедім. Кейін ішіп қалсам дәмі басқа, Алматыдағы «Барное»-ға ұқсамайды.
«Жигули Барное» осы:
Сосын Алматыға келе сала әлгі сыраны қайта іздеуге кірістім. Табылды, бірақ этикеткасы сәл басқа екен (дизайнын өзгертіп жіберіпті біздікілер). Ішіп көрдім, ұнамады. Іздеуді жалғастырдым. Ақыры іздегенімді таптым — алюминий банкада демесең, дәмі дәл өзі!
Сөйтсек, сыртын дұрыстап оқу керек екен. Бір түрі Алматыда өндіріледі, екіншісі Мәскеу облысында Мытищи қаласында шығады. Сол ресейлікті алу керек. Қазақстандық пен ресейліктің сыртқы түрі бірдей немесе ұқсас болуы мүмкін, алайда дәмі екі түрлі.Нағыз «Жигули» іздегендерге берер кеңесім — сыртын оқып алу керек. Мытищи қаласында өндірілгені жақсы, дәмі жағымды, көп ішіп қойғанның өзінде қойлайсыздықтар үшін кешірім сұрамайсың ;)
Ол табылмай жатса №1 Пивзавод өндіретін «Жигули» алуға болады. Керемет емес, бірақ бір-екі рет көруге болады. Әлгі «Алматинское», «Алма-Ата» (бір қызығы — екеуі екі түрлі зауыттан шығады) деген түрлеріне жоламай-ақ қойыңдар — сідік.
Сыралар туралы жақсы сараптама жасапсың, бөтелкеңе өзімнің бес тиынымды тастап кетейін. Осы мақтаулы Жигули Барное сырасын жақында байқағаның білініп тұр. Мен бұл сыраны 2011 жылдан бері ішіп зерттеп келем ;)
Алғаш рет Мәскеуде Арбатта ішіп, бала кезімдегі әкемнің үйге 3л банкеге құйып әкелетін сырасын ұрттатқандағы дәмін сезгем, содан бері арнайы іздеп ішіп келем. Екі үш жылдан бері Қазақстан дүкендерінде сатыла басталғаны жақсы болды, дегенмен массовка болғасын ба, Новый Арбаттағы өзінің сыраханысындағы дәмінен ауытқу бар. Бірақ басқа Жигулилерден жақсы екенін растаймын.
Бұл сыраны Иосиф Кобзонның баласы шығаратыны бір факт, сосын әуел бастан бұл пиво тек өзінің рестораны үшін шығарылғаны, сосын Путин мен Медведев Арбатты аралап жүріп осы сыраханаға келіп бір бокал пиводан ішіп атын шығарып кеткен жарнамасы бір бөлек тарих. Содан бері олардың өз тілінде айтар болсақ, «бизнес пошел в гору».