Нептептегі өмірім және қызықтарым!
Жамбыл облысы, Жамбыл ауданы, Айша бибі селолық округіне қарасты (Сол кезде Бахтияр Артаев әкім ед) 140-150 шақты үйі бар, Қаратау бөлімшесі «Тұрар Рысқұлов» орта мектебінде білім алдым. Бастауыш сыныптағы кезім онша есімде жоқ. Әйтеуір Жәриякүл әпкидің (класс жетекші) қолындағы дәу (нән, үлкен) сақинасы бәріміздің есімізде. Тағы, үйдегілердің айтуы бойынша «Кән, біздің Жәпөк өлең айтат» десе, атып тұрып сайрай берген екем. Ишо индиский киіндіріп билетіп қоятын болған. (Кейін соны есейген сайын бетіме басып) Содан 4 жыл оқып бастауышпен қоштастым. Солай 5,6,7-ші сынып өте берді.
Аудандық жарыстардың бәріне қатысатын, мектепте 3-4 әқ бала болды. Сол тізімде мен де бар едім. Менікі енді ән жағынан. "Әнші балапан", «Боз торғай», «Абай оқулары» сияқты байқаулардың табалдырығын тоздырдым. Бірде 8-сынып оқып жүргенiмде Аудандық «Абай оқулары» байқауында, Абай атамыздың «Сегiз аяқ» әнiн домбырамен орындап «1-орын» алдым! Айтпақшы, өткенде Домбыра Partyде Marco мырза сол «Сегіз аяқты» айтып берші дегенде, сөзі мен әнін ұмытыңқырап айта алмай ұйялғаным бар ет.) Ал жаңағы «Бас жүлденi» бip мектеп директорының баласы алды. Жыладым сол кезде. Менi бip дипломмен қуантты, оған диплом мен DVD және Облыстық «Абай оқулары» байқауына жолдама бердi. Сол бала кайда екен казip?! Әлде сол атақты көтере алмай iшiп кеттi ме екен, а! Проста iшiң ашит та е!…
Марко ұялтқан кез
Бір қызық оқиға есіме түсіп тұрғаны. Жаздың кезі. Шаңқай түс. Шомылудан қайтып, там (үй) төбесінен қақталған алма жик деп, ағам екеуміз кришаға шықтық. Қолымызда торғай атып жүрген рагаткы. Алма жеп болып, көшеде кім бар деп шипырдың тесігінен сығалап, үйдің қасынан өтпаратқан кластасым Ермекті көрдім. Рагаткыма дереу тас салып соған қарай аттым. Тастың жылдамдығына көзім леспеді. Тас барып желкеге тиді. Ермек жан-жағына алақтап, "Қайссың е, шығе бері, ұстасам тігем, ұстасам тігем" деп қайта-қайта боқтап, қасында өтпаратқан Қарлығаш әпкиді байқамай қалды. Қарлығаш әпки жағасынан ұстап алып «Кімді тігесің а, кімді тігесің» деп, бетіне шапалақтың суретін салып жатты. Ана байқұс «Болды әпки, ешкімді тікпейм» деп, әбден өзенге шомылып көгеріп келәтқан Ермек, фиәлетви боп жылап кетті үйіне. Ағам екеуміз әбден күлдік. Ермек өзі кешірсін…
Біздің класс өте ұйымшыл, активный ед. Мектептегі «Жаңа жыл», «Наурыз-мейрам», «Күзгі балл», «Жігіт сұлтаны», «Көшбасшы» сияқты кәнсерт-мәнсерттерді бермеушек. Класс жетекшіміз Бибігүл әпки креатифті адам ед. Біраз нәрсе үйретті. Жыл соңы, 9-ды қызылға бітірдім. Колледжге түсетіндер кетіп, БҰТтан өтеміз дегендер ауылда қалдық. Сол жылы класс жетекшіміз 28ді қолтықтап күйеуге шықты. Бәріміз жабылып қимай шығарып салдық. Арада жазғы каникул. Сол 3 айда қалада кондуктор боп істедім маршрутта. Әншілік өнерім қатты көмектесті сонда. Астанопкалардың атын айқайлап айтып отырушы ем.) Жаз бітті. 3 ай бойы тапқан ақшама шыттай киініп ап, «Алғашқы қоңыраудың» оригинал мр3 версиясын естіп, сабақты бастап кеттік. Қаланың өмірі бұзды ма, әйтеуір сабағым төмендеп кетті. Табелге 3-4 түсе бастады. Енді, 10-11 сыныпта жетекші шақ келтірмедік. Өтірік айтпасам екі жылда 4 әпкиді өшередке қойдық.(Ләззәт, Төлеш, Сырға, Шолпан соңғысы). Директор жазылыватқан сол өшеретке. Бұзығымыз бен қызығымыз қатар жүріп «Соңғы қоңырауға» да жеттік. Мұғалімдер "құтылдық па" дегенсіп жылап, көздерін сығып жатты. Біздің 5пен оқитын ырбақайлар қосылып ол топқа. Марапаттау біткен соң бәріміз жиналып қыр басында, канал жағасында таң атырдық. Бір-бірімізді өмір бақи ұмытпайтын боп, тәрелкі талқандап,«5 жылдықта» бәріміз кездесетін боп үйге қайттық. Қаяқтың, былтыр 5 жылдыққа мектепке бір өзім бардым. Баяғы ант бергендер саусақтарын арттарына ихыстап отқан екен ғо согезде.) Бірақ ертесіне қалада жиналдық бәріміз. Адам басына 3000нан шығатын бір кәфе жалдап, таңға дейін «мектеп қызықтарын» айтып, ахаху-сахаху ойнап, күліп қайттық.
Айтпақшы, мектепте «70 отын» деген дәстүр болған бізде.) Жыл сайын әр бала 70 штүк отын өткізет қысқа.)
70 отын * 165 бала = 11 550 отын.
Ал табель, дипломдарымның суреттерін кейін жариялаймын. Қәзір жоқ…
Ауылым Қаратаудың баурайында.
Қой гезек
Сол кездегі ауыл әкімі Бахтияр Артаевтың үйінде қонақтамыз!
Аудандық жарыстардың бәріне қатысатын, мектепте 3-4 әқ бала болды. Сол тізімде мен де бар едім. Менікі енді ән жағынан. "Әнші балапан", «Боз торғай», «Абай оқулары» сияқты байқаулардың табалдырығын тоздырдым. Бірде 8-сынып оқып жүргенiмде Аудандық «Абай оқулары» байқауында, Абай атамыздың «Сегiз аяқ» әнiн домбырамен орындап «1-орын» алдым! Айтпақшы, өткенде Домбыра Partyде Marco мырза сол «Сегіз аяқты» айтып берші дегенде, сөзі мен әнін ұмытыңқырап айта алмай ұйялғаным бар ет.) Ал жаңағы «Бас жүлденi» бip мектеп директорының баласы алды. Жыладым сол кезде. Менi бip дипломмен қуантты, оған диплом мен DVD және Облыстық «Абай оқулары» байқауына жолдама бердi. Сол бала кайда екен казip?! Әлде сол атақты көтере алмай iшiп кеттi ме екен, а! Проста iшiң ашит та е!…
Марко ұялтқан кез
Бір қызық оқиға есіме түсіп тұрғаны. Жаздың кезі. Шаңқай түс. Шомылудан қайтып, там (үй) төбесінен қақталған алма жик деп, ағам екеуміз кришаға шықтық. Қолымызда торғай атып жүрген рагаткы. Алма жеп болып, көшеде кім бар деп шипырдың тесігінен сығалап, үйдің қасынан өтпаратқан кластасым Ермекті көрдім. Рагаткыма дереу тас салып соған қарай аттым. Тастың жылдамдығына көзім леспеді. Тас барып желкеге тиді. Ермек жан-жағына алақтап, "Қайссың е, шығе бері, ұстасам тігем, ұстасам тігем" деп қайта-қайта боқтап, қасында өтпаратқан Қарлығаш әпкиді байқамай қалды. Қарлығаш әпки жағасынан ұстап алып «Кімді тігесің а, кімді тігесің» деп, бетіне шапалақтың суретін салып жатты. Ана байқұс «Болды әпки, ешкімді тікпейм» деп, әбден өзенге шомылып көгеріп келәтқан Ермек, фиәлетви боп жылап кетті үйіне. Ағам екеуміз әбден күлдік. Ермек өзі кешірсін…
Біздің класс өте ұйымшыл, активный ед. Мектептегі «Жаңа жыл», «Наурыз-мейрам», «Күзгі балл», «Жігіт сұлтаны», «Көшбасшы» сияқты кәнсерт-мәнсерттерді бермеушек. Класс жетекшіміз Бибігүл әпки креатифті адам ед. Біраз нәрсе үйретті. Жыл соңы, 9-ды қызылға бітірдім. Колледжге түсетіндер кетіп, БҰТтан өтеміз дегендер ауылда қалдық. Сол жылы класс жетекшіміз 28ді қолтықтап күйеуге шықты. Бәріміз жабылып қимай шығарып салдық. Арада жазғы каникул. Сол 3 айда қалада кондуктор боп істедім маршрутта. Әншілік өнерім қатты көмектесті сонда. Астанопкалардың атын айқайлап айтып отырушы ем.) Жаз бітті. 3 ай бойы тапқан ақшама шыттай киініп ап, «Алғашқы қоңыраудың» оригинал мр3 версиясын естіп, сабақты бастап кеттік. Қаланың өмірі бұзды ма, әйтеуір сабағым төмендеп кетті. Табелге 3-4 түсе бастады. Енді, 10-11 сыныпта жетекші шақ келтірмедік. Өтірік айтпасам екі жылда 4 әпкиді өшередке қойдық.(Ләззәт, Төлеш, Сырға, Шолпан соңғысы). Директор жазылыватқан сол өшеретке. Бұзығымыз бен қызығымыз қатар жүріп «Соңғы қоңырауға» да жеттік. Мұғалімдер "құтылдық па" дегенсіп жылап, көздерін сығып жатты. Біздің 5пен оқитын ырбақайлар қосылып ол топқа. Марапаттау біткен соң бәріміз жиналып қыр басында, канал жағасында таң атырдық. Бір-бірімізді өмір бақи ұмытпайтын боп, тәрелкі талқандап,«5 жылдықта» бәріміз кездесетін боп үйге қайттық. Қаяқтың, былтыр 5 жылдыққа мектепке бір өзім бардым. Баяғы ант бергендер саусақтарын арттарына ихыстап отқан екен ғо согезде.) Бірақ ертесіне қалада жиналдық бәріміз. Адам басына 3000нан шығатын бір кәфе жалдап, таңға дейін «мектеп қызықтарын» айтып, ахаху-сахаху ойнап, күліп қайттық.
Айтпақшы, мектепте «70 отын» деген дәстүр болған бізде.) Жыл сайын әр бала 70 штүк отын өткізет қысқа.)
70 отын * 165 бала = 11 550 отын.
Ал табель, дипломдарымның суреттерін кейін жариялаймын. Қәзір жоқ…
Ауылым Қаратаудың баурайында.
Қой гезек
Сол кездегі ауыл әкімі Бахтияр Артаевтың үйінде қонақтамыз!
Отын өткізулерің тема екен. Сонда не тапсырасыңдар, тезек, ағаш, шелек көмір?
Үлкендер келе жатса көлденең,
Тұра тұрып алдыменен жол берем.
Ля, ля, ля, ля, ля, ля, ля,
Ля, ля, ля, ля, ля, ля, ля — Мен әдепті,
Мен әдепті,
Мен әдепті
Баламын!
(лібәә, енді өстіп бөлініп шығамыз ғойкульугье дье рұқсатнама берільетін болганбъа?для меня пыросты кулькильиии…Тараз — бұзық балдардың отаны.
Астана — Шымкенттіктердің отаны,
Қазақстан таңқалдыруыңмен жалықпайсың!
Біздің жақтың «апайы» да жаман емес.
Алматының «тәтесіне» үйреніп кетті, әйтпесе.
«Апа» да бола саламыз.
жағымпазданайын тағықай жылдары болды кен бұл жағдай?
жазуың шашыраңқы..., очм андай я