Мен мүгедек емеспін...
Тағдырдың талқысы дейін бе, әлде бұл да бір Құдайдың сынағы десем бе екен? Екінші ойым дұрыс шығар, себебі әр адам өз тағдырын таңдап емес, тағдырыңа не жазылса да соған көндігеді емес пе?
Мүгедек. Қандай ауыр сөз еді. Бірде қоғамдық көліктердің біреуіне мінгенім сол екен, ішінде барлық адамдардың жанары менде еді. Мені аяп бірі орындығын берсе, біреуі жол бергендей болды. Есікке жақын орналасқан бір орындыққа жайғастым. Артқы жағымда отырған бір-екі жас балалар мені әңгіме етіп жатқанын сездім. Тіпті біреуі осындай «мүгедек» ауру адамдар неліктен үйінде отырмай ма екен деп дүрс етті. Жүрегім зу ете қалды. Сол мезетте тұра қап бәрін түсіндіргім келген неге осындай күй кешіп жүргенімді. Бірақ, неге?..
Неге мен әлдебіреудің алдында ақталуым керек? Неге мен қоғамдағы адамдарға өз жанайқайымды жеткізуім керек? Кімге керек ол? Бұл маған Жаратқан құдайдың беріп жатқан сынағы деп қабылдап келем. Алайда қоғам мені жатсынып бір-ақ сәтте ештеңеге жарамсыз адамдай итеріп тастады. «Сен мүгедексің» деп. Межелі жеріме жетіп автобустан түскен бойы жол бойы өзімді-өзім жұбатумен келем. Мен мүгедек емеспін…
kerekinfo.kz/blog/atyzhok/4771.html
менің былтырғы екі түйір жазбам осыған байланысты оқи отыр, бәрі де супер болады
Tamara Asardy biletin shygarsyz, ana anshi she. sol kisi kezinde avariaga tusip, bir ayagy protez eken. syrtynan karasan aytpaysyn. solo koncertin tikesinen tik turyp, arasynda bilei jurip berip jatady. mugedek emes. oitkeni ozin mugedekpin dep oilamaidy…