Менде бір ұсыныс бар...
Алдымен, барша отандық футбол жанкүйерлерін «Ақтөбеміздің» Еуропа лигасы аясында келесі кезеңге өтуімен құттықтаймын!
19 шілде 2012 жыл. Бейсенбі. Еуропа лигасы. Ақтөбе — Торпедо (Кутаиси, Грузия). Стадион… Командамыз әдемі ойын өрнектерімен барша жанкүйерді тәнті етуде. Жан-жақтан «Ақтөбе!», «Алға, Ақтөбе!» деген қолдауларға қосылып қана қоймай, жындыыы жасалған «толқынның» бір «тамшысына» айналдық… Гооол! Көптен күткен гол да соғылды. Қуаныш қойынға сыймай бара жатыр. Әр жерден шыққан «Ақтөбе, жарайсың!», «Жарайсыңдар!» іштегі әсерді сыртқа толық шығара алмай жатқанын байқадым. Сол сәтте менің ойыма бір идеяның келмесі бар ма… Неге келесі молдавандармен болатын ойында Ескендір ағамыздың «Атамекенін» стадион болып шырқамасқа?! Ақ, қызыл түсті киіммен келу жөніндегі ұсынысты қолдаған жанкүйер, аталмыш әнді шырқауға да қарсы болмас…
Ақтөбе бәрібір чемпион!!!
Сегодня тебя снова слава ждет.
Сегодня ты,
Ты победишь,
Свои цвета снова отстоишь!
Әкем де жоқ, шешем де жоқ:
Ұрлықпенен қарным тоқ!
Ұрлайм, сатам, сосын — ішем,
Дүниең деген маған — боқ!
Барлығы ақ майка мен қара дамбал киіп барса сәтті шығатын сияқты. Алдыңғы қатарларға Юра Магадан, Қажығұмар Воркута, Данияр Кувалда, Қыли Есентемірлерді жіберсе, тіпті әсерлі болатын сияқты.