Айт, жүрегім...

Көре алмадың, білемін, ақ жүрегім,
Өмірімнің құштарлықсыз бос өтуін,
Көзіме салғаныңда жез құрықты,
Тілеп едім,өмірімнің өзгеруін,
Қиялдап ем,ғажайыпқа бір енуді,
Қалай қатты қателестім, сақ жүрегім?

Білесің ғой, бердім саған бар еркімді,
Сондықтан сұрауым бар, жауап қайтар.
Біле тұра адамдардан бездірмедің,
Неліктен қиын сыннан өткізбедің?
Неге енді үндемейсің, жұбатпайсың,
Кеудемде жанның барын ескермедің,
Қатігез, ұшып-қонған, мас жүрегім…

Ұйқыда кеткен екен, жас күндерім,
Жаңа көрдім арманымның құлағанын,
Ылғи саған пәк сәбидей сеніп келдім,
Қалайша атқан таңды түн қылғаның?
Енді кімге тастарсың рақымыңды,
Сырын қимай, жасырған, қас жүрегім?