Жасай берем сенсіз ақ кешір жаным

Жасай берем сенсіз ақ кешір жаным!
Мен өтпеген көшелерің мәні ме,
Мен жүрген сол жол да саған бөтен ғой
Мен білмейтін сырларыңның бәрі де
Мен таңдаған қырсық мінез екен ғой
Мен…
Мен бәрін де бүлдірген
Менмін, кешір арзан сөзбен күлдірген
Мен ғой және жас көрмеген көздерді
Мен мөлдір тамшы жанарыңа сіңдірген.
Мен кім өзі, күлдің бе не жыладың?
Сүйдің бе өзі айтшы бір ақ сұрағым?
Айтшы маған сендің бе өзі шынымен?
Не себептен өзге үшін жыладың?
Мүмкін ол қыз артық болды менен де
Бәрі осы, ақиқатқа көнем де
Тек бір мұң бар күнәмді айт не жаздым?
Бар ғой жандар жақсырақ бір сенен де
Неге мені түсінбедің жылаттың?
Таудау биік зор еңсемді құлаттың
Неге маған сүйем дедің тамсанып
Түсінбедім не еді түп мұратың?
Иә…
Мен жеңілдім кет мейлі
Мәңгілікке мені ойламай өт мейлі
Ең әдемі, бақытыңа жет мейлі
Соңғы айтарым…
Енді сенің көз жасың
Менің нәзік жүрегіме өтпейді
Қош бол адасқан адам!..