Бермей қойдың... (Реалистік поэзияның алтын қорынан)

Көңілдегі үмітті селдей жойдың,
Бір ортақ келісімге келмей қойдың.
Ары бері тырыстым көндіруге
Бірақ-тағы сен маған бермей қойдың.

Сұрасам да бермедің ары-бері,
Таба алмадың мендейін ақын емін.
Сенімсіздік ұялап, бермей қойдың,
Мен өзіңе бәрінен жақын едім.

Білетін жан едің ғой сезім нарқын,
Қыз едің ғой виртуал жүзі жарқын,
Сол кезде бере салсаң өлер ме едің
Қып-қызыл юбка киген қыздың шарфын?!

Үш-ақ адам түсінсе, мен кінәлі емеспін нақ! Астанада болуларың керек еді ол үшін, бұқақақа