Сұрақ белгі?
Тағдыр оған тау қылып сынақ берді,
Атам бірақ, әлінше шыдап көрді.
Бұрындары леп белгі сияқты еді,
Ал, бүгін аумай қалған сұрақ белгі.
Ол тұрғанда арман жоқ менде бөтен,
Өмірін өлеңіммен тербеп өтем.
Жерге қарап бүгіліп жүреді атам,
Дегендей түптің-түбі жерге кетем!
Жанымызға мәңгілік тұрақ бар ма?
Ілгері шығарғанмен мұратты алға.
Жастық шағың — леп белгі, бір күндері,
Леп белгілер айналар сұрақтарға.
Телпегін таршылықтың басқа киіп,
Еңсесін түсірмейтін басса күйік.
Сауалы таусылмайтын қайран уақыт,
Адамды да сұрақ қып тастады иіп.
Ғұмыр-ай, бағынтасың соныңды ұқтым,
Кеудеме шегендедің өмірлік мұң.
Талай жыл шойын жолдың бүккен белін,
О, мезгіл атамның да белін бүктің.
Қалай ғана бұзармыз тұзақты бұл,
Соңымнан салып өтті жүз ат дүбір.
Леп белгілер өшеді парақтардан,
Сұрақ белгі сүреді ұзақ ғұмыр.
Мен едім даусын көкке жеткізген ұл,
Тұсымнан дауылыңды соққыз небір.
Шаңырағыңа шалқайып келгендерді,
Есігіңнен еңкейтпей өткізбе өмір.
Тыңда біраз, боз дала құлақ қойып,
Уақытыңды жоқтама жылап қойып.
Сұрақ беріп мені өмір қинады көп,
Мен де өмірге кетемін сұрақ қойып.
Олжас Қасым
Атам бірақ, әлінше шыдап көрді.
Бұрындары леп белгі сияқты еді,
Ал, бүгін аумай қалған сұрақ белгі.
Ол тұрғанда арман жоқ менде бөтен,
Өмірін өлеңіммен тербеп өтем.
Жерге қарап бүгіліп жүреді атам,
Дегендей түптің-түбі жерге кетем!
Жанымызға мәңгілік тұрақ бар ма?
Ілгері шығарғанмен мұратты алға.
Жастық шағың — леп белгі, бір күндері,
Леп белгілер айналар сұрақтарға.
Телпегін таршылықтың басқа киіп,
Еңсесін түсірмейтін басса күйік.
Сауалы таусылмайтын қайран уақыт,
Адамды да сұрақ қып тастады иіп.
Ғұмыр-ай, бағынтасың соныңды ұқтым,
Кеудеме шегендедің өмірлік мұң.
Талай жыл шойын жолдың бүккен белін,
О, мезгіл атамның да белін бүктің.
Қалай ғана бұзармыз тұзақты бұл,
Соңымнан салып өтті жүз ат дүбір.
Леп белгілер өшеді парақтардан,
Сұрақ белгі сүреді ұзақ ғұмыр.
Мен едім даусын көкке жеткізген ұл,
Тұсымнан дауылыңды соққыз небір.
Шаңырағыңа шалқайып келгендерді,
Есігіңнен еңкейтпей өткізбе өмір.
Тыңда біраз, боз дала құлақ қойып,
Уақытыңды жоқтама жылап қойып.
Сұрақ беріп мені өмір қинады көп,
Мен де өмірге кетемін сұрақ қойып.
Олжас Қасым
Жүрегімде жүргені-ай бір қауіптің,
сабағындай шырмайды шырмауықтың,
үмітпенен, арманмен, күдікпенен,
өтіп жатыр зымырап, зырлауық күн…
Шешем менің еңкейіп бара жатыр,
қай күні келер екен нала батыр.
Жел маған сыбырлайды аят оқып:
«бір күні айырыласың, қара да тұр…»
Шешем менің иілген сұрау белгі,
сәл ғана шаттық көрді, жылау көрді,
қалай ғана қалпына келтіресің,
дауылдар майыстырған мынау белді.
Ұлың сені ұжмаққа бергісі жоқ,
ұжмағың да тамұқ қой көргісіз от.
Осылай көз алдымда жүре берші.
Сұраулы сөйлемдердің белгісі боп».
Бірақ, ұқсас болғанымен әдемі жазған.
Барды бар деп, ашық айту керек қой.
Талас емес, қайта МЕГА ақынға ұқсады деп көретіп жатыр ғой.
Одан кейін, сын айтылмаса адам өсе ме?
Неге бірден жаман ойлайсыз? таң қалам!