Поздные зажигание немесе бірінші посттың орнына
Алдында бір @bindis деген қолданушы шегімізді қатырып еді. Сол кезде менің есіме өзімнің алғаш осы сайтқа тіркелгенім түсіп кетті. Сол туралы айта кетейін. Неменеге мына бәле бала қайта мылжыңдап отыр демеңдер. Қарап отырсам бәрі алғашқы постын танысудан бастапты. Менікі небтемү болып еді. Иә, басы қалай болып еді? Содан бастайық.
Ең алғаш ештеңе болмап еді. Құдай аспан мен жерді жаратты. Содан кейін барып…
Бір күні қайдан тап болғанымды қайдам ворпресстан блог ашып алдым. Шамасы @Zere-нің блогына кірдім ау деймін. «Ақын… періште» деген сықылды сөздері бар еді ең басында. Содан кейін блогқа бірдеңке жазу керек болды. Алдында компта тұрғандарды копи паст ете салдым. Кейін @urimtal-дың блогына кіріп блог бастағың келсе деген ПДФ нұсқаны алып қарап шықтым. Оқазыватсиа, блогың танымал болуы үшін басқа блогқа кіріп тұруың керек екен. Өзгелердің ауылына ат басын солай бұрдым. Бір кезде қаңғалақтап отырып Аршатты басжівердім. Содан дабай.кз ашылды. Ол жерге керекинвоға бар депті. Бардым.Тіркел деп тұр. Тіркелдім. Содан қызық басталды. Бұл менің ҚазНетке келген алғашқы күнім еді. Шынымды айтсам түк түсінген жоқпын. Қайдағы жоқ, блогкемп дейді. Анау-мынау, очм басыма түк кірмеді. Оның үстіне жаңадан ауырудан айыққан едім. Содан анау болды, мынау болды. Кунг-Фу панданың алғашқы күні секілді болды.
Күн сайын кіргенім болмаса ненің не екенін айыра алмадым. Біреумен егестім, біреумен таластым, біреуден таяқ жедім. Дым ұқпадым(қазір де ұққаным шамалы. Әңгіменің қысқасы осы. Қазір қараңғы бөлмеде, өз ойыммен өзім болып отырып сол кез есіме түсіп отыр. Бұрынырақта артық кеткен жерлерім болса кешіріңдер. Әсіресе, Сатыбалдыдан үлкееен кешірім сұраймын. Бір жолы қатты жаман сөз айтып жіберіппін.
Ең алғаш ештеңе болмап еді. Құдай аспан мен жерді жаратты. Содан кейін барып…
Бір күні қайдан тап болғанымды қайдам ворпресстан блог ашып алдым. Шамасы @Zere-нің блогына кірдім ау деймін. «Ақын… періште» деген сықылды сөздері бар еді ең басында. Содан кейін блогқа бірдеңке жазу керек болды. Алдында компта тұрғандарды копи паст ете салдым. Кейін @urimtal-дың блогына кіріп блог бастағың келсе деген ПДФ нұсқаны алып қарап шықтым. Оқазыватсиа, блогың танымал болуы үшін басқа блогқа кіріп тұруың керек екен. Өзгелердің ауылына ат басын солай бұрдым. Бір кезде қаңғалақтап отырып Аршатты басжівердім. Содан дабай.кз ашылды. Ол жерге керекинвоға бар депті. Бардым.Тіркел деп тұр. Тіркелдім. Содан қызық басталды. Бұл менің ҚазНетке келген алғашқы күнім еді. Шынымды айтсам түк түсінген жоқпын. Қайдағы жоқ, блогкемп дейді. Анау-мынау, очм басыма түк кірмеді. Оның үстіне жаңадан ауырудан айыққан едім. Содан анау болды, мынау болды. Кунг-Фу панданың алғашқы күні секілді болды.
Күн сайын кіргенім болмаса ненің не екенін айыра алмадым. Біреумен егестім, біреумен таластым, біреуден таяқ жедім. Дым ұқпадым
Онда бірақ қазіргі мықтылардан Гаста ғана болды, таяқты жесек, содан жейтінбіз.
Сатыбалдылармен Кездесуде ғана таныстым. Жастарлықтар ауыздарының суы құрып жүретін «Сатыбалды үй деді, Сатыбалды бүй деді» деп. Расында да, тамсанатындай бар екен:)))
Бір қазіргі белсенді блогшы алғаш тіркелген күні «лібә» деген сөзді «ләпбай тақсыр» деп түсініпті.) Ал «нақ» дегенді «нақты айтқанда» деп.
Абай, көрдің бе, орта адамға осылай әсер етеді екен. Қазір өзің нақылдатып жүрсің.
Өзіңнен өзің ұяласың. Ұялатын тірлік жасасаң, оны өшіріп тастама. Баттыйып тұрсын өзіңе естелік боп. Әйтпесе әдет боп кетеді. Бірдеңе деп алып, сосын «айтқан жоқпын» деп басты алып қашу.
АРтық кеттің бе, бетіңе басса, кешірім сұра да әрі қарай жүре бер. Біреудің алдында кінәлі болсаң, оның алдында кінәлі сезінсең, құрдай жорғалау міндет емес. «Кешір» де бір ауыз сөз бітті. Екінші есіңе алма.
Сосын өтірік соғасың бля. Жасандылық өтпейді бұл жерде. Бұнда талай өтірікшіні судың бетіне шығарған көкжалдар отыр. Олардың интеллектін балағаттағандай болады сенің аңқау, келіспей тұрған өтіріктерің.
Өтірік деген бәле. Өтірікті соғып жіберген жерің болса, «Базар жоқ соғып жібердім» деу де сөлекеттік емес.
Жазба әлем ғой, қанша өшірсең де мұнда принтскрин жасап сақтап қоятындар да бар. Анонимдер кешірімсіз болады.
Пендеміз. Бәрімізде әлсіздік, мақтаншақтық, қосып айту деген болады. Бірақ сонда да… аздап шектеген дұрыс.
Негізі ше саған көп рахмет. Көп көмек бердің маған. Жасандылықтың өтпейтініне көзім баяғыда жетті. Бір жерге бара қалсаң өзіңді керемет қылып көрсеткің келіп кетеді ғой. Сол сияқты болған да.
Алдында білместікпен жібердің қатені. Оны бетіңе басқан соң, типі шынымен орысшадан мақұрым құсап әдейі қате жіберуді бастадың:) бұл тек біреуі:) және кіршіксізі:)
Мен де сөйтем кейде реалда типі орысша білмейтін, санасы отарланбаған, рухы өр ариец қазақпын деп. әдей таза қазақша сөйлеймін, қырсығып. ақымақты қой негізі. Просто маған көтриоттардың насихаты өтіп кеткен болатын.
Бомба қыздар деген не ол? типі орыстың толық қыздары ма?
Жаман ұлт болмайды, жаман адам болады. Әрине, сені түсінемін. Дегенменен бізге бірлік керек. Бәрібір олар біздің орыстар. Осында туған. Бұл олардың да туға жері. Оларды өзімізге тарту керек меніңше, сіреспей. Мен де сен сияты ойладым. Әсіресе Қазақстан тарихын терең оқығанда, яғни отарлау туралы, кеңес үкіметі кезіндегі зұлмат жылдар туралы оқығанда қаным басыма шабатын.
Бірақ қалың оырс ортасына барғанда біраз нәрсені түсіндім. Түсіндім емес, сездім. Қанша дегенмен Ресейлік орыстар мен біздің орыстардың арасы жер мен көктей.
Туған бауырларыңның көзінше басқа біреу көрінуге тырыссаң, "өй кетейнақ өзіміздің Аскарсың ғой сен, кеше ғана гаршокта отырған! -дейді ғой. Сол сияқты.
Өйткені менің соңғы бірнеше жыл өмірімнің жартысы осы интернетте өтті. Біраз сайттар құрдымға кеткенімен. Ел есінде қалған, менің барлық қателерім. Өмірлің фактілеріммен махинация жасасам, міндетті түрде Сатыбалды, ия Сержа немесе тағы бір ветеран. «Соқпаш нақ» — деп айтуы мүмкін.
Бірақ алдап, өтірік-соғу — ол шынында да өз-өзіңді алдау, өз-өзіңнен ұялу болып табылады.
Қуат көрінбей кетті соңғы кездері.
Жалпы Қазнеттегі барлық блогтарға тіркеліп шықтым. Бірақ қазақи блогтарды көп таба алмадым. Саусақпен санарлықтай болды.
Оның алдында интернетке сирек кіретінмін. Сонау кезде солайде, керек.инфо, мәссағандарға ара-тұра кіріп тұратынмын.
Казах.ру да әр-түрлі никтермен кіріп, біраз жазба қалдырдым. (Сондағы Қисық деген осындағы Қисық па еді?)
Содан гугл арқылы Вордпресске тап болып отырдым. Көбіне Махаббат поэзиясына және басқа Вордпрессшілерге. Бірақ онда блогты қалай ашатынымды білмей басым қатты. Содан бір блогшының жазбасы арқылы blogspot.com-да блог аштым. meir-zhan.blogspot.com Бірақ о жақта бір-түрлі қорқынышты тыныштық болды. Уилл Смит түсетін бір кино бар еді, адамдардың бәрі қырылып қап, ол итімен жалғыз қалатын. Мен өзімді солай сезіндім. Себебі блогспотта 2008-ден бері жазғандар жоқ екен. Тек Ғалия Ақтөбе 88 ғана өз блогын жүргізіп тұрды.
Кейін wordpress-те блог аштым. Бірақ ашуын ашып алып жазатын дым болмай қалды. Алғашқы қызық басылды. дағдарыссс. Адамдарда тақырып қалай бітпейді таңқалам осы ?! Енді тек елдің блогтарын оқып, пікір жазып жүрмін. Бәлкім, менде де бір муза пайда болатын шығар. Типі Айкүміс сияқты. Ілмектерге Айкүміс деп жазып қоятындай.
мен сияқты деп памен ол кісіні «Хабардан» көрдім. «Сонымен солай делікте»
салмақты, сауатты сөйлейді)))
«Бір кезде қаңғалақтап отырып Аршатты басжівердім. Содан дабай.кз ашылды. Ол жерге керекинвоға бар депті. Бардым.Тіркел деп тұр. Тіркелдім. Содан қызық басталды. Бұл менің ҚазНетке келген алғашқы күнім» — депсің енді саған бұрынға kezdesu com, давай.кз, керекинфо деген 3 бірдей атауды иеленген сайт ыстық ерекше ыстық көрінітін шығар?..