Мен ұсынатын бір кітап
«Библиотека ФСБ. Успешные оперативно-тактические мероприятия спецслужб мира. Поимка MIT Абдуллы Оджалана».
Тәлібтің, бұ енегіңе дәрі керек болса да таптырмайтын кітаптың тағдыры қызық. Оны 2005 жылы ФСБ академиясында оқитын бір псих кадет, сканерлеп Инетке салжіверген. Сыртында «Только для пользования в спецшколах» деген баттиған мөрі бар нақ! Кейін ол эллипсбас студент істі болып, народ.ру-дағы сайты Аид патшалығына жіберілді.
Кітапта Түрік Ұлттық Барлау Қызметінің, нөмірі бірінші лаңкес Абдулла Оджаланды Шам шәәрінен бастап, Кенияның астанасы Найроби қаласына дейінгі сапарын қалай аңдығанын зебраға таңба басқандай етіп, хронология ретімен баяндайды. Мал әкесс жынД тығылып жүрм деп ойлап жүрсе, түріктер оның таңғы кіші дәретінің анализіне дейін біліп отырған, шешесс!
Әлем барлау қызметтерінің барлық оқулықтарына жахуйт, шедевр ретінде кірген бұл арнайы операцияның әрбір деталінен, барлығымыздың үлкеееен қалпақ астында түсініп, қарғыс атқан қу өмір бәрібір қарғыбаумен ұстап отырғанын түсінесің. Мысалы Италия порттарының біріне кеме жұмысшысы ретінде тығылып келген Абдулланы, түріктер қонақ үйдегі бөлмесінде тұрған кәдімгі теледидар арқылы тыңдайды. Очм епті, жан-жақтың барлығы тың-тыңдаған құлақ нақ, «қойныңдағы қатыны нес — өзіңе сенбе лібәд!» дейді бұ кітап көті қарақты оқырманына!
Не керек, жылдар бойы жүргізілген жынД жұмыстардың арқасында, түріктер Абдулла пяншікті негрлердің астанасында қолға түсіріп, дәрілерді егіп-егіп, аэропорттан «фирманың ауырып қалған пяншік қызметкері» деп өткізіп алып кетеді. Кейін санын бір соққан Кения үкіметі түріктерге ресми түрде тұяғымды жейді, осымен кітап та бітеді.
Кітапты оқып болған соң, адамды құртатын сол баяғы – қатындар екеніне көзің жетіп, шашыңды алдырып, Ипатьев монастырыне манақ боп кетіп қалғың келеді. Алғашқы кездері біреулер қарап не тыңдап отырған әсерден арыла алмай, туалетте де ұлы дәретті күдікпен алып отырасың. Және де өмірдегі ең қарапайым адамдардың өздері үшәріптің қызметкері болып шығуы мүмкін екенін көріп, адамдардан да күдіктене бастайсың, қылизамансстың. Күдік… Күдік… Жегідей жеген күдік…
Тәлібтің, бұ енегіңе дәрі керек болса да таптырмайтын кітаптың тағдыры қызық. Оны 2005 жылы ФСБ академиясында оқитын бір псих кадет, сканерлеп Инетке салжіверген. Сыртында «Только для пользования в спецшколах» деген баттиған мөрі бар нақ! Кейін ол эллипсбас студент істі болып, народ.ру-дағы сайты Аид патшалығына жіберілді.Кітапта Түрік Ұлттық Барлау Қызметінің, нөмірі бірінші лаңкес Абдулла Оджаланды Шам шәәрінен бастап, Кенияның астанасы Найроби қаласына дейінгі сапарын қалай аңдығанын зебраға таңба басқандай етіп, хронология ретімен баяндайды. Мал әкесс жынД тығылып жүрм деп ойлап жүрсе, түріктер оның таңғы кіші дәретінің анализіне дейін біліп отырған, шешесс!
Әлем барлау қызметтерінің барлық оқулықтарына жахуйт, шедевр ретінде кірген бұл арнайы операцияның әрбір деталінен, барлығымыздың үлкеееен қалпақ астында түсініп, қарғыс атқан қу өмір бәрібір қарғыбаумен ұстап отырғанын түсінесің. Мысалы Италия порттарының біріне кеме жұмысшысы ретінде тығылып келген Абдулланы, түріктер қонақ үйдегі бөлмесінде тұрған кәдімгі теледидар арқылы тыңдайды. Очм епті, жан-жақтың барлығы тың-тыңдаған құлақ нақ, «қойныңдағы қатыны нес — өзіңе сенбе лібәд!» дейді бұ кітап көті қарақты оқырманына!
Не керек, жылдар бойы жүргізілген жынД жұмыстардың арқасында, түріктер Абдулла пяншікті негрлердің астанасында қолға түсіріп, дәрілерді егіп-егіп, аэропорттан «фирманың ауырып қалған пяншік қызметкері» деп өткізіп алып кетеді. Кейін санын бір соққан Кения үкіметі түріктерге ресми түрде тұяғымды жейді, осымен кітап та бітеді.
Кітапты оқып болған соң, адамды құртатын сол баяғы – қатындар екеніне көзің жетіп, шашыңды алдырып, Ипатьев монастырыне манақ боп кетіп қалғың келеді. Алғашқы кездері біреулер қарап не тыңдап отырған әсерден арыла алмай, туалетте де ұлы дәретті күдікпен алып отырасың. Және де өмірдегі ең қарапайым адамдардың өздері үшәріптің қызметкері болып шығуы мүмкін екенін көріп, адамдардан да күдіктене бастайсың, қылизамансстың. Күдік… Күдік… Жегідей жеген күдік…
уваха-ха-ха, жазасыңдар-ау