"Блогқұрылтай – 2011" ұйымдастырылу схемасы



ЕСКЕРТУ: Төмендегі жазбаны толық оқу үшін шамамен 5-10 минут уақытыңыз кетуі мүмкін.

Алдағы богшылар құрылтайының жақсы өтуіне үлес қосқысы келетіндер баршылық. Бұны блогқұрылтайға қатысты жазбаларға қалдырылған пікірлерден байқап отырмын. Осы орайда «Блогқұрылтай – 2011» шарасы қалай ұйымдастырылғаны туралы кейбір ойларыммен бөліскім келіп отыр. Жазба сонымен қатар осы тектес жобаларды жүзеге асырғысы келетіндер үшін де пайдалы болады деп ойлаймын.


Әрі қарай

Алматылық блогерлермен кездесу

Алматыға Димаштың шақыруымен MediaNet Халықаралық журналистер орталығы ұйымдастырған семинар тренингіне бардым. Бір күн бұрын барғандықтан кешкі уақытымызды босқа өткізбейік деп алматылық блогерлерге хабарластым. Менің жанымда «КазЖур» блог тұғырнамасына «Б Мырза» деген блогымен тіркелген Ботабек атты қарағандылық жігіт болды.
Әрі қарай

Арнайы Қалдықыз үшін

Мына жазбада мен жайлы ән жазсыншы деген Қалдықыздың өтінішін оқып, маған айтылмаса да қатты қиналдым. Жан-жақтағы таныс әншілеріме, сазгерлеріме қоңырау шалдым. ақыры Тоқтар Серіков екеуміз бір келісімге келіп, мынау содан туған туынды. Қабыл ал, @Zilola
Әрі қарай

ҚАЛДЫҚЫЗҒА арнадым...



ооо, асыға күтемін. Мен негізі өзіме біреу арнап өлең жазса ващще тащицетем :)
@ Zilola

Жабырқау кейде, жанарың мұң боп қалдыңыз,
Көңілге біткен, жалғыздық салған заңды мұз.
Қалыңыз көркем, жаныңыз сұлу одан да,
Жабырқамаңыз, қазаққа
Әрі қарай

Блогкэмп: ұмытыла жаздаған кадрлар



Бүркіт демалыс күндері телефонын ақтарып отырып, Құрылтайдың бірінші күні түсірген мынадай бір қызық видео тауып алып, блогына жариялап қойыпты.

Видеода көптеген керекшілер де болғандықтан таныс бола жүрсін деп жариялап
Әрі қарай

Қайдағы-жайдағы...

Сонау тоқсаныншы жылдардан да өлмей шықтық қой.
С)ҚАЛДЫҚЫЗ

Тоқсаныншы жылдар Қазақстан тұрғындарына жаппай қиын тиді. Бала болып сезбеген шығармыз. Әйтпесе қалалық ағайындарымыз «айлап ақша алмайтынбыз сол кездерде» деп бекер айтпайтын шығар. Кей жерлерде ақша орнына азық-түлік берген деседі. Айтпағым мынау…
Ауылдағы жарық өшіп қалу деген секілді оқиғалардың шет жағасын көріп өстік. Бәз біреулер секілді қантсыз қара шай ішпесек те, сол жылдардың жыры бала миыма жазылып қалған.
Бала кезімізде біздерге алып беріп жатқан киімдерімізге қарап ағаларымыз «Біз мектепке күпәйкемен баратынбыз, сумка орнына дүрбінің де сыртын ұстағанбыз» деп отыратын. Енді қазір бәрінің балалары бар. ешқайсысы балаларын күпәйкемен мектепке жібермеді))))
Қазір ғой аудан тұрмақ ауылдың дүкенінде бәрі бар. Ол жылдары киім табу қиындау болатын. Мектепті ел қатарлы оқыдым. Бірде туфлиім жыртылып калды.ертесі сабаққа киіп баратын туфли табыла қоймады. Ауданға себепсіз бара бермейтін кез. Қазіргідей екінің бірінде машинада жоқ қой. Көмекші орыс бар болатын үйде.Әжем сол орысқа жыртылған туфлиімнің табанын басқа аяқ киімге тігіп беруді сұрады. Ол солай етіп берді. Көзге қораш көрінеді. Оны қарап тұрған әжем жоқ. «Тамаша емес пе?» деп қояды. Әбіләкімнің  ауылы: Қайдағы-жайдағы...Ертесіне еріксіз әлгі аяқ киіммен бардым мектепке. Галош секілді бірдеме өзі де. Әшейінде партаның үстімен жүгіріп жүретін мен тыныш отырдым сол жолы. Сұрағандарға «ауырып отырмын» дей саламын.Аяғыма бәрі қарап отырғандай.Партанын астына тыгып әлекпін. Мұғалімдер сабақ сұрайды, дайын емеспін деймін(оқиға бес оқитын кездерім, негізі жетінші сыныпқа дейін жетіге оқығанмын). Тақтаға да шықпадым. Өзімді қор санадым.Тамағыма өксік тығылды.4 сабақ біткенше орнымнан тұрмай кеттім ғой. Сабақ аяқталысымен мектептен жүгіре шықтым. Үйге келсем… жаңа туфли әкеліп қойыпты.
Әрі қарай

Азиада: трамплин, мұз айдыны және стадион

Өткен жұмада GSM Қазақстан (Kcell, Activ тауар белгілері) компаниясының ұйымдастыруымен, бір топ журналистер және блогшылар Азиада өтетін Алматыдағы спорт кешендеріне барып, көріп, көргенін ойға түйіп қайттық. Пресс-турдың мақсаты — сол жерлерді қамтыған 3G-дің жай-күйін, дайындығын білу, байқау болды.
Әрі қарай

Сенбі. Кофеделия. MiniBlogCamp. Vol 2

Думать следует до и после съёмки, никогда во время её.
Анри Картье-Брессон

Өткенда жазған жазбамда суреттер фэйсбуктегі альбомымда деп көрсетіп едім. Бұл жолы бір оншақты суретті жеке бермек болдым. Жалпы суреттерді Мақпал жариялаған екен, менікі индивидуалды, детальді суреттер:)
Әрі қарай

Сенбі. Кофеделия. MiniBlogCamp


Әәә, Қисық деген сен бе!?

Балғырған

Бұл сенбі алдындағы сенбіге қарағанда мен үшін сәттірек болды – кездесуге құлшына бардым. Не болғанын, не дегенімізді, қалай дегенімізді Өрімталдан кейін қайта айтып жатпай-ақ қояйын, тек өзіме қатысты тұстарына тоқталып, суреттерді берермін. Шағын БлогКамп біршама істің басын қайыруға, пицца жеп, шай ішуге, жеке өз басыма бұрын көрмеген адамдарымды көріп, көрісіп, көзайым болып, танысып, қауышып, қол сілкілесіп, бас изесуге көмектесті.
Әрі қарай

Ішің күйсін, Қисық! Vol.2

Сонымен…

Негізі мен осы пост қамтыған бірнеше тақырыпты бөлек-бөлек жазба қылып берсем бе деп ойлағанмын. Бірақ “Адамның айтқаны болмайды, Алланың айтқаны болады”, “жезде” деп мені желкелеп жүретін Құдай бере салған балдызым Розатай “Ішің күйсін, Қисық!” деп жазба жазғанда миымдағы “мл-мл” мидай араласып кетті.

Рас, осы Кездесу туралы әңгіме, шешім шыққанда “атойламасам” да, “алақайлағанның” бірі мен едім… Кездесу туралы “Кездесуде” жарияға жар салдым. Сол күні сандық фотоаппарат сатып алып, онымды алматылық блогшылардың дене-бітімінен сыннан өткізем ғой деген дәмем болған. Көптен бері көрмеген Өрімталды, “Кездесу.ком”-да “келем, келем” деп құлшынған Қалдықызды, кезінде бірге отырып пицца жеген Мақпалды, тағы басқа келетін от ауызды, орақ тілді блогшыларды көріп бір жырғап қаламын-ау деген бір алапат үміт анау күннен бері қиялыма қанат бітіріп келді. Бірақ…

Сенбі күні сарылып кешті күтіп отыр едім, апта бойы жұмыстарынан шыға алмай арманда қалып жүрген бір топ досым, арасында қызымның кіндік шешесі мен өкіл әкесі бар, “бауы берік болсын” айтып сау етіп жетіп келді (а, айтпап па едім, айтпақшы желтоқсанның он жетісінде әке атанып, қызды болғанмын, Нұрберген айтпақшы “Пақандар клубына қосылып”). “Былай тартсаң өгіз өледі, былай тарсаң арба сынады”, содан амал жоқ блогшыларды лақтыруға тура келді…

Уа, қалың ел, бұқара халық, көз көрген, құлақ естіген ағайын! Уа, Алматының игі жақсы, бетке ұстар, ақсақал, қарасақал блогшылары! Уа, сөзінің дуасы бар, тілінің қуаты бар постжазғыштар! Уа, қарсы келген камент жазушыға бет қаратпас жауынгер жазбашылар! Уа, “Құрал-сайман тақтасының” жілігін шағып, майын ішкен, пернетақтасын қалқан, саусағын ақ сүңгі еткен блогшы бауырлар!

Реніш болмасын, езьжі:)

Келесі жолы, Құдай қаласа, Қисық кездесуден қалмас.

Пы. Сы. Балғырғанның келетінін неге айтпадыңдар!!! Қайтсем де баратын едім ғой!!!
Әрі қарай