Жаяудың монологы

Мен жаяумен,
Жаяу Муса боламын,
Мен байырдан.
Мен жаяумын,
Аттыға еремін,-деп,
Тоңы айырылған.

Сыртым бүтін,
Ішім түтін мен бір жан.
Қашан ғана атар екен,
Біздің таң.

Жаяу жанды жаяулық,
Күнінен бұрын қартайтар,
Бөрі арығын білдірмей,
Сыртқа жүнін қампайтар.

Мақтануға шебермін,
Әп әдемі киінгем.
Бірақ, бірақ амал не,
Тойған адам ас іше алмас үйімнен.

Ашық, шашық күйім бар,
Суға кетіп құлағалы үйім бар.
Небір түрін тартып келем азаптың,
Маңдайыма жазылғаны осы да,
Өйткені мен Қазақпын.