Ғайып қыз

Сүйкімді қыз сиқырлап тұла бойды,
Дәметтіріп өзіне тұрады ойды.
Бұрымдары өрілген ойнақтайды,
Ой қаптайды қызға еріп бұла бойлы.

Бұйымын ап барады көл басына,
Менің есім шабады өрге асыға.
Ат үстінде сал жігіт көз тігеді,
Қайта-қайта қолын сап дорбасына.

Екі көзім оттанып телміреді,
Махаббаттың Құдайдан кел бір емі.
Шақырғысы келеді сол аруды,
Қонақ қылып Ақынның кең жүрегі.

Қанаттанып құмардан төрге ұшамын,
Кесіп өтіп жетті қыз бел тұсауын.
Тас үстіне шешініп суға түсті
Жылындырып суынған көл құшағын.

Мөлдір суда нұрланып әппақ тәні,
Келбетімен айдынға бақ қаптады.
Өздігінен соғысып оттанады,
Асау таудың шағылған шақпақтары.

Су перісі сияқты су бейнелі,
Көл басына құмартқан күнейді ері.
Бір уақытта құйындап жел басталды,
Асау таудың басталды дүлейлері.

Айықтырған Ару қыз майып көлді,
Шошындырды құйындап кәйіпті ерді.
Көл құшағын нұрлантып жүрген сұлу,
Көзді ашып, жұмғанша ғайып болды.

24.05.2015 жыл. Шымкент.