Нуртас Абиловтын өлендері

Мен сені бәріненде,қызғанамын,
Көрдін бе? жүрегім, сыздағанын.
Әлсіреп, жаным құрып бара жатыр!
Кызғанумен бүгінде, сансыз ойым!
Жүрекке де, жыйналып ап! ашылмады,
Құлыптаулы қайран сенің жүрегіңді?
Мендегі-ау?қызғаныштар бұзалмады.

Мен сені бәріненде,қызғанамын,
Анау ұшқан,қанатты құстан да?
Мынау құлпырып шықан гүлден де?
Тозыпта,қорланып болған жүрегім!
Кызғаныпта бәрінен жылап өртенді…

Мен сені бәріненде,қызғанамын,
Білемін менен басқа, жандар барын,
Мыңдаған милиондаған ұлдар барын,
Уайымдауға шамам жоқ,қыздар жанын!
Себебі өзіңді барінен қызғанамын!

Мен сені бәріненде,қызғанамын,
Білемін,қызғаныштар жаман деген.
Себепсіз баріенде,қызғана берем!
Себебі, сені бәрінен артық көрем!
Мен өзіңді басқалардан қызғанамын.
Қызғанышып өшпей жатыр, көкте жаным!
Өзіңмен арпалыспадым бекер жаным!
Ақымақ дейгөрме,қорлама мені жаным!
Себебі қызғанышыды баса да алмадым!
Себеп, басқаларды жүрегіме қаламадым!

Мен сені бәріненде,қызғанамын,
Қызғанамын мына түнгі, айдан да?
Түні бойы бір өзіңеде,қарайтұғын.
Терезеңнен сығалапта, саған жаным!
Маған емес, сен айға сырыңды айтып!
Мемнен емес, аймен сен сырласасың!
Сондықтан сені олардан қызғанамын!

Мен сені бәріненде,қызғанамын,
Қызғанып жүріп, саған ан арнадым!
Ноталарын жазуды да, білмесемде?
Қара сөзбен өрнектеп, саған жаным!
Құс қанатына байладым, апарсын деп,
Қызғаныштан шықан мынау мұңымды.

Қызғанамын жайнап шықан гүлден де?
Түсіп ажарыңа,өлмейтұғын күнен де!
Жыламсырап төкен мынау, жаңбырлар,
Қызғанышқа да, айналды ғой, көзжасым!
Сорғалап ақан, көзжасымда жанардан,
Кетпеші сен деумен саған жылады.

Мен сені бәріненде,қызғанамын,
Қызартып шашып қойған қызғалдағым!
Еске алумен сендегі, мұңдарды жаным!
Жүрегім сен деп ойлап қатып қалған!
Мен қызғанбай!қайтемін айтшы жаным..!?

Жеке сайтынан қарай аласындар nurtas0.webnode.ru/