Түнмен тілдесу
Бүгін міне тағы түнмен тілдестім,
Жұлдыз санап, айменен де үндестім.
Менің мына жүректегі дертімді,
Түннен басқа түсінбейді-ау өзге ешкім.

Туған жерін сағынбайтын жан бар ма?
Көтеріліп жүрсем де сан заңғарға,
Менің жаным топыраққа байлаулы,
Менің бала күнім қалған аңғарда.

Туған жерін сағынбайтын бар ма жан?
Туған ауыл…
Үзілмейтін арман-ән
Ауылының түтінін бір аңсайды, ел-
Қалаға кеп қара басын алдаған…

Туған жерін сағынбайтын неге енжар,
Елдің сөзі не ақиқат, не жалған…
Тым құрыса сағынады ауылын,
Мен ешкімді сағынбаймын деген жан.

Туған жерін сағынбайтын ел де жоқ,
Ауылды ойлап көмілемін шерге көп.
Кеудемді әркез жылытады сол ауыл,
Жүрегіме мәңгі жағып берген от.

Сағыныштан жанырыма жас тамды,
Сені сүйген жүрек неге жасқанады.
Күн-түнімді жабырқауммен өткізем,
Күн нұры мен айлы жұлдыз аспанды.

Мен өзіңді иә, соншалық сағындым,
Сұм тағдырға амалсыздан бағындым.
Мүмкін, мүмкін жанарыңа байланып,
Селт еткізген сезімімнен жаңылдым.
Біле алмадым, бақытым кім? бағым кім…
Мен өзіңді сағындым…

Екеуіміздің іс-әрекетімізге қарасам, езуіме күлкі үйіріледі. Әлеуметтік желіде әңгімеміз жарасқанымен, шынайы өмірде хәл сұрасу былай тұрсын, бірін бірі ешқашан көрмеген бейтаныс адамдардың образын сомдап жүрміз.
Неге, Қамшының сабындай ғана қысқа ғұмырда жанымызға жалғандықты қош көрдік… Неге, күнәға құмар аузымызды, сауабы мол саулық сұрауға қимадық… Неге, онсызда өтірігі ормандай елдің талы болуға талпындық… Неге, істеуге болмайтынын көзге шұқып көрсеткен алдыңғы буын ағаларымыздың әрекеттерін қайталап әлекпіз! Жоқ қалқам, тым құрымағанда жылдар бойы төгілген терді бағалай білейік… Біз, Елбасы сенген ұрпақ екенімізді ұмытқанымыз қалай…
Олар — Мағжан сенген…
Жоқ, бір тарихқа бір ақталмаған үміт те жетер…

Қайта көргім келеді, сырласып тым.
Айта бергім келеді, шын ғашықпын.
Таң сәріде түсімде, елесіңмен,
Қол ұстасып шыңға шықтым.
Сол кезде жырлатыппын.
Уақытымды зырлатып тым,
Үн қатыппын:

«Қош келдің!
Күрсінбеші күрсін бе.
Шынымен де мені іздеп жүрсің бе?
Қуанттың ғой жарығым, келіп қайта,
О жүрегім, дүрсілде енді, дүрсілде.

Естідің бе, дірілді кеудедегі?
Себебі бар сезімім кеудеге енді.
Өшпейтін, өзгеге көшпейтін сол
Жүрегім, жүрек болсын сендегі енді.»

— деп, жыр төгіп жатқанымда,
Атқан екен ақ таңым да.
Шыр етіп сағат соқты,
Секудттық сол қасқағымда.

Самат Жүзбергенов
Студенттер жатақхана, сағат: 04:58

Тағы да жол ақының жыры… Желтоқсанның бірінші жұлдызына дейін жол ақы құны 80 теңгеге дейін көтеріледі дегенде халық «шу» ете қалды. Орынды әрине! Біздің Қарағанды Алматы сияқты мегаполис қала емес. Статистиканың мәліметі бойынша Қарағанды қаласының халқының орташа жалақысының құны 30-40 мың шамасындай. Ондай жалаұы қай отбасының жыртығын жамауға келеді? Кеше ғана бензиннің, тамақтың, тоқ көзінің қымбаттап жатқанын жаңалықтардан жарысып беріп жатты. Енді ойлап көрейік! Шынымен де жағдай қиын. Тағы да кейінге қалдырды. Себебі 1 желтоқсан- Тұңғыш Президент күні. Анау-мынау жағдай болып қалмасын деп шегіндіре тұрды. Енді Жаңа Жылға дейін жол ақы көтерілмейтін болды дегенді естіп жатырмыз. Алда әлі Тәуелсіздік күні. Қазақ үшін желтоқсан айы қасиетті ай. Желтоқсан көтерілісімен тығыз байланысты-ау… Студент жастар, мектеп оқушылары демалысқа кетіп, жастар туған өлкелеріне тарқасқанды күтіп отырғандай… 2011 жылы дәл солай болған еді. Онығ астында біз түсіне бермейтін сұрқия саясат жатыр-ау.....

Шымкент қаласында "Әлеуметтік бастамалар орталығы" МКМ-нің арнайы тапсырысымен даярланған балаларға арналған анимациялық фильмінің тұсауы кесілді. Қазақтың рухани, ұлттық және отбасылық құндылықтарын бала тілімен дәріптейтін бұл туынды кішкентай бүлдіршіндеріміздің көңілінен шығады деген үміттеміз.

Сәлеметсіңбе, анашым!
Алыстағы ұлыңның хатн күткен де шығарсын, себебі сенің мені қаншалықты сағынғаныңды білемін… мен де сені сағындым, анашым. Жапанда жалғыз қалған балапандай қорғансыздың күнің кешіп жүрмін анашым.
Сабағым ба? Жақсы деймін, жақсы ғой шынымен де. Білесің бе, анашым, телефон соқпай не себепті хат жазып жүргенімді?! мен өкпелімін…
Сіздер бізді, мені, інімді, қарындасымды әркез біреудің ала жібін аттамауды үйретіп едіңдер ғой, естеріңде ме… естеріңде ме «Ешкімді ренжітпе, ұлым» деп ақыл бергеніңіз, анашым… анашым, бұл қалада басқаша бәрі. Сіздер бізді өзгені сыйлауды үйреттіңіз жасы үлкен болғандықтан, ал өткенде кешке келе жатқанда ақсақалды ағамыз жазықсыз ұрысып тастады: «әй, иттің баласы, кеш батқанда не қып жүрсің, үйіңе қайт, осы жастар қазіргінің бетімен кеткен осылар, Сталин керек осыларға. Атаң кім дұрыс тәрбие бермеген,» деп, мен сабақтан қайтып бара жаттым ғой. Ал неге ол адам сіздерге балағат сөз айтады, мама?! Сіздер бізді үйлкендерге қарсы келмеуге үйретіп едіңіз ғой, не үшін?
Мен бір әжеге болысқым келді, ауыр сөмкесім үйіне әзер апара жатқан әжімді беті тершіген әжемізді аяп кеттім. Қасына келіп: «Әже» дей бергенімде жал бұрылып маған алая қарады. Мен оның қолындағы сөмкесін ұрлайтын жанға қарағандай. Түрінен шошып кеттім, «Әй керек емес көмегің» дегеннен басқа естігенім жоқ ештеңе. Рахметі қайда екен, анашым… анашым, сіз бізге үлкендерге қолғабыс ет деуші едіңіз ғой, не үшін…
Әкемнің алыс туыстарына да барғанмын, содан соң бармай қойдым. Себебі төрден орын түгел үйінен орын таппағандай көрінді маған. Адамның көңілі сөйлеген сөзінен көрінеді емес пе?! Олар менен оқуымның қалай екенін сұрады, сосын бір жеге кеткелі жатқанын айтты. Естеріңде ме, осы жандар келгенде бізге қонаққа сіздер әркез қой сойып, мені жүгіртуші едіңдер ғой суға жіберіп, қойға жіберіп, отынға жіберіп.
Маған олардың ұлы да қуана қараған жоқ. Нөмірімді алды, сабағына көмектесуді сұрады. Мен оған қолымнан келгенше көмегімді аямадым. Ал үйіне келгенде тіпті төрден орын ұсынған жоқ. Анашым, әке маған туыстарына жақын бол деуші еді ғой… не үшін? Осылай жоғарыдан алайған көздеріне сыйластықты қалай танытамын, анашым?!
Маған бір адам келді, киімі алба-жұлба деймін қазір, басында менен байлығы аздау жан екенін көрдім. Баласы ауырып жатыр, соған үлкен ақша көмек керек екен емделуі үшін. Әрине, өзіңнен кем жандарға әркез қолдау көрсет демеуші едіңдер ме анашым, қолымдағы 300 теңгені ұстата салдым. Ол ақшаны араққа жіберетінін білдім бе, анашым… сендер көмек көрсетіңдер, қолдағынды аямандар деп айтушы едіңдер ғой, анашым, осы ма?! Осы үшін бе?!
Анашым, менің сүйікті анашым, заманымызда таза қанды тазылар аз, түлкілер көп.

«Егер жүз адамның аяқ киімі сенікіндей болса, бұл мода емес. Бұл-әскер» © satibaldi

Кәдімгідей үкіметтің сайтан алғыр жұмысына кірісіп кеткеніме айдан асыпты. Есеп-қисап, құжат деп жүріп өтіп жатқан өмір-ай. Осыдан тура 1 апта бұрын жұмыс орным іссапарға, яғни қазақша айтсам командировкаға жіберді. Тапсыраларымды алдым, құжаттарымды дайындадым, баратын жерім хуйяк деген бір жердің бетінде, бетінде болғанда шетінде жатқан ауыл еді.

Мен ескішілмін. Инабатты қыздар клубтарға бармайды деп есептеймін. Оларға ол жерден ештеңе қажет емес.