Сіздерді ертең, 5 тамыз күні, сағат 11:00-де Шымкент қаласындағы Бейбітшілік к-сі мен Желтоқсан көшесінің қиылысында орналасқан Еңбекші аудандық сотының алдында "Әйел денсаулығы" газетінің үстінен аудандық сотқа талап арыз беру сәтіне бейресми түрде шақырамын.

Бірлік болмай тірлік болмайды, ағайын! Қарақшы газеттер мен журналдарды мүмкіндігінше халық алдында әшкерелеп, сот арқылы әділдікке жету жолында әрекет етейік! Шымкент бастады! Алға!

Қатыcушыларға рақмет айтамын.

негізі алдыңғы посты, позетиффф етіп жаздым, все таки 21 сағат жолға кеткен еңбегім бар ғой деп)))

менің осы бір жаман қасиетім бар, барлық нәрсені розвый очикимен көретін))) той болады дегенді оқып алып, жайлаудағы той, ол қандай болды екен, бірден 300 қазақ үйді көру қандай екен т.б. ойлар келіп, мамка бармайсын деп айтқанына қарамай, таңды ұйықтамай, Саяхатта тура 5.30 Нарынқолға баратын таксистер жанында тұрдым))). міне қызық қасымда құрбым бар. әр қилы сөйлеп тұрған таксиске ойланбастан міне салдық, газель бізден басқада адамдар бар дегендей))) ұзақ жолы бітпейді, түс ауды, әлі жоқ, бір кезде машинамыз парс етіп атылды, сыртқа атып шықтық. Күтіп тұрмыз нені, кімді екенін білмейміз, ай дала, әлгі мурсия деген қарғыс атқан жерде))) қой тірлік етейік деп, мен такси ұстадым))) міне кулминация))) әлгі жарылған машинамыздан такси және қасындағысы бізді жібермейміз деп бассалады))) жоқ кетеміз деп мен бой бермеймін, қарғап атр ))) кетіп барам бәрібір, болмаған соң, сотасына жармасып, қазір/қазір Кегенен сендерді жігіттер күтіп алып андай еттірем* деп(((( ужас қазір ғой күлген смаймен жазып отырмын, ол кезде не до күлкі болдық,(((( мұндай бассыздықты бірінші рет көріп/естіп тұрғаным((( көз алдыма, кегеннің жігіттері елестеп, мен таксиден түсіп атрм, артыма қарап үлгерместен тамағымды біреу орып кетті деп уже елестетіп кеттім)))) құрсын небір оқиғамыз әлі біткен жоқ, үйден қашып кеткен на тя деді ғой деймін құдай, әлі көрерміз алда екен)))

Өткен аптаның бел ортасында қарт Еуропаның орталығында орналасқан Вена қаласында болып қайттым. ЕҚЫҰ деп аталатын ұйымның екі күндік жиналысына. Бара салған бетте бауырлас блогшыларға арнап құлаш-құлаш жазба жазамын деп едім, қайдан, күні бойғы жиналыс пен кештік қыдырыстан уақыт артылмады. Оның үстіне төрт сағат артта жүретіні бар австриялықтардың, циферблат бойынша кешкі он болғанымен, денең үшін түнгі екі, қылжия бастайсың…

Солай. Асқардың вахтада болғанын пайдаланып, Айна-Альмира ханымға Айанамен жағаласып, үп-үлкен басыммен от души еркелеп, Астанадағы Solai.deліктерді сағынып қайтып отырмын. Осындағы көпшілік бұрынғы керекті еске алып, қатарының сирегенін айтады. Ал, мен астаналық солайделіктерді іздеймін, сағынамын. Біздің басымыз жиі қосылатын, қиыншылық болғанда бір-бірімізге көмектесуге ұмтылып тұрар едік. Аяғым гипсте болып, үйде жатқанымда, шыны керек, туыстарымнан артық Зухра мен Альмира көмектескен еді. Ешқашан ұмыта алман.

Бүгін көктемнің үш, жаздың жарты айын түнеріп шыққан Мазари Шәймерден аспаны кенеттен жарқ ете қалғаны! Талдың бұтағын дірілдетер титтей де жел, бір шөкім бұлт жоқ! Мұның сыры неде деп отыр

— Олар не істеуші еді маған? Көп болса укол салар… Әйтпесе, алып кетер...

«Тамақтан ұшындым» деп қысылып жатқан құрбымнан неге жедел жәрдемге хабарласпағанын сұрағанымда алған жауабымның сиқы осы еді.
Рас, еліміздің науқастарға жедел көмек көрсету жылдамдығы мен сапасы кейде сан соқтырып, бармағыңды шайнатады. Оған жақсылы-жаман сан себептер бар. Дегенмен, жеке өз жауапкершілігіміз қайда?!
Айталық, ол жай улану емес — «сальмонеллез» не бір вирустық жұқпалы ауру болса ше?! Алып кетсе, дәрігерлер аурудың себебін анықтауға тырысып, жазылғанша оқшаулар ма еді?!
Бірақ, жо-о-оқ. Біз дәрігерге сенбейміз. Одан да жағдайды әбден асқындырып, алтын уақытты өлтіріп, бәрібір сол «жәмән» дәрігердің алдына барғанды артық көреміз…
Ал оған дейін не істейміз?

Уа, қыздар-ай, беу, қыздар!
Кәне, бері қарайық!
Абзал атты жұлдыз бар,
Оны ортаға алайық!

Жеті арыстың ішінен,
Алған таңдап Абзалым.
Бес барыстың ішінде,
Қалған бойдақ Абзалым.

Гастарбайтер сияқты
Бодибилдер болмас па?
Жарау аттай қуатты,
Бір сымбатты марқасқа.

«Маралбектей жаңалық
жүргізе алмас бұл әлі»
дерсің, мүмкін, қаралық,
Еркін сөйлеп тұр әні.

Ол Жандостай режиссер
бола алмайды дейсіз бе?
Бекеновтай рецензия
жаза алмайды дейсіз бе?

Бірақ Абзал өз жолы,
Өз міндеті бар жігіт.
Өмірінің өзгеше,
Болуы да заңдылық.

Таныстырсам еркені,
Жиырма алтыда жасы бар,
Қоңыраттың «көтені»,
Әжептәуір басы бар.

Туған жері ерімнің — Оңтүстігі елімнің.
Мақтаарал ауданы
Құрбан-ата жерінің.


Сәби кезде манежден,
Қолын сермеп тұратын.
«Хатшы бол» деп «Обкомда»
Әкесі үміт қылатын.

Өзі балабақшада,
Әнші ұл атаныпты.
Ән байқауда қаншама,
Бас жүлдені алыпты

Сонау бала күндегі
Мектебі де лайықты —
(Жиырма жеті түлегі
Алтын белгі тағыпты)

«Заңгерлікті қалаймын»,
Деген-дағы, таңдаған
атындағы Абайдың
ҚазҰПУға самғаған.



Арасында Қытайда,
Бір жыл пәтер жалдаған:
«Han Shan Shi Fan Da Xue»-да
Магистрлік жалғаған.

Демеңіздер «жәй заңгер»,
Демеңіздер «қиблоггер»,
Тағы бір плюс айтайын —
Абзал –жеке кәсіпкер!



Жұмыстан соң ол бірден,
Дүкеніне асығар.
Беу қыздар-ай, құр жүрмең,
Өлтірмейді ол, асырар!

Сөзім тағы салмақты,
Болу үшін айғақты,
Достарына жүгіндім,
Сұрау салып жан-жақты.

«Абзалжанның сырын айт,
Бес жағымды қырын айт,
Бес жағымсыз сипатын
ашып, елден бұрын айт!»

Деп ем, Нұржол Табиғат,
Дария, Абай, Азамат,
Айымзада, Мейірбек
Тізіп берді саралап:

«Ең алдымен достарға,
Адалдығы тым ерек.
Жақсылыққа құштар да,
Жамандықтан шын бөлек.

Бауырмалдық — ол да сын,
Алалауды білмейді,
Қандай шара болмасын,
«Бәрің бірге жүр» дейді.

Қандай жағдай болса да,
Сабырынан таймаған,
Позитивтен шаршамай,
Көзінде ұшқын ойнаған.

Жомарттығы бөтен ер,
Жақсылыққа жетелер.
Қарның ашса «KFC»
Абзал сатып әперер.

Дайын тұрар көмегі,
Жоқ еш сылтау-себебі.
Бұл да оның бір жағы,
Елгезектік – ер ебі.

Бес жағымсыз қыры ма?
Ақкөңіл де аңқау тым.
Шыдамсыздау, шынына
келер болсақ, Абзалдың.

Білгішсініп кей-кейде,
Сөйлеп кетер сәл енді.
Сосын қызға келгенде,
«Тормоздығы» бар енді...»

Құрбым, егер байқасаң,
Мұндай «минус» түк емес.
Идеалды аңсасаң,
Жеткізбейтін құр елес.

Достарына сенбесең,
Ағалардан сұралық.
Әділдігін ендеше,
Солар айтсын бір ауық.

Кей ағаның жауабы,
Аздап «нелеу» болса да

Тиген екен сауабы —
Мақтаушылар қаншама!

Нұрғиса ағам тосылмай:
«Абзал – сайдың тасындай,
Ісі мірдің оғындай,
Жазбалары осындай »

Аршат ағам: «Түсінік,
Сыйластығы бар жігіт,
Іні көрем кіші ғып,
Күлімдеген нар жігіт.»

Алдан ағам: «Ыңғайшыл.
Ол бір жігіт өсетін.
Бір орында тұрмайтын,
Ізденімпаз еще тым.»

Былай дейді Данияр:
«Ол шекпейді, ішпейді»
(Сөздерінің жаны бар —
Көзіме бір түспейді).

Ол аз болса, Абзалдың,
Жұмысына барайық,
«Қандай екен ұжымда?»
Бастығынан сұрайық.

Жұмыс орны, жаным-ай,
Міне, мына құжатта:


Еш ұйқасқа жарымай,
Болып қалдым ұятты.


Осы жерде Абзалжан,
Заңгер болып істейді.
Ақ халатсыз абзал жан,
Қолдан қағаз түспейді.

Бастығы да мақтады,
Жамандауға батпады.
Осылайша жазбада,
Бірізділік сақтады.


«Маманы өз ісінің,
Уақытымен жүреді,
Ішке сыйлы, кісілік
мінезін ел біледі»

---

Жетегінде үміттің
кетіп әбден ұмыттым,
Өз талабы бар шығар,
Қоятын бұл жігіттің?

«Ақылына көркі сай
қыз болса екен, тәнті қып,
дайындаса, шіркін-ай,
Ет, машпалау, мәнтіні»

Қалжыңдайды алайда,
Сүйіп тұрса қарай ма?
Анасынан сұрайын,
«Қандай келін қалайды?»


Шамшат апай тәтті мен,
Қою шайға қандырды.
Содан кейін баппенен,
Әңгімені жандырды:

«Үйлендірем баламды,
Мен биылдан қалдырмай,
Өміріне алаңмын,
Жүр ғой құрық салдырмай.

Оған себеп жуырда,
Елші болып ел асып
кеткелі жүр, қиырда
жалғыз жүру не машық?

Қонақ келсе сыр бермей,
Күтіп, көңілін таба алар,
Шақырылса бір жерге,
Ханымдай боп бара алар.

Мықты келін тіледім,
Дейді ана-жүрегім:
«Шымкент жақтан болса екен»
Бірақ өзі біледі.

Әлбетте, өзі таңдайды,
Маған қарап қалмайды.
Дұрыс келін тап келсін,
Айдай ашық маңдайлы.»

Осылай деп анасы,
Сөзін қысқа қайырды,
Тыңдап тұрған баласы.
Көзін төмен тайдырды.

Сүйген екен алаңсыз,
Жүрек қатты жаралы.
Өткен сезім баянсыз,
Жанын өртеп барады…

Шет-жағасын маған да,
Жеткізген-ді шамалы.
Дегенмен де әманда,
Айтылмауын қалады.


Міне, осындай жыр-бейне,
Ішке бүккен сыр-бейне.
Портреттен соң осындай,
Абзал түске кірмей ме?

Қыздар, қапы қалмаңдар!

НАЗАР АУДАРЫҢЫЗ!
Бұл жазбада психикаға әсер етуі мүмкін материалдар қолданылды.
_____________________________________________________________________

Данияр бауырымыз бастаған эстафета жалғасусыз қалмасын.
Ойланған адамға әлдебір виртуал сайт саған о бастан борышкер емес, сенің оған да берешегің мөрленіп, заңдастырылмаған. Бірақ алынып та, беріліп те жатыр.
2004-2005 жж. бастадым-ау деймін бұл саяхатты.

Лондон – Британия астанасы. Тұмандысын қайдам, біліктілікті арттыруды көздеп екі аптаға барған бізді жылы шыраймен қарсы алды. Гэтвик әуежайы бізге қоныс болған «қонақүйден» (Guest House) біршама қашық екен. Қап-қара «Мерседесімен» қарсы алған шопыр Ибрахиммен сөйлесіп, жол қысқарды. Қарашаның он сегізі, жексенбі еді.