Арман демекші...


Арман боп қалдың, белестей биік бағынбай,
Сол үшін саған алғысым шексіз бүгінде.
Сарқылып сезім, солғын тартқанда сағымдай,
Бір-бірімізден жалығар ма едік түбінде?

Жұмбақ боп қалдың, бойыңа сиқыр
сыр бүккен,
Әсері терең әлемдей болдың бір тылсым.
Қажыған сәтте күндегі күйкі тірліктен,
Бір-бірімізден қол үзер ме едік, кім білсін?

Аңсар боп қалдың, ұрлаған түнгі ұйқымды.
Өкпелетсе де тәкаппар тағдыр қалауы,
Өзіңнен қалған естелік енді сүйкімді,
Өмір дастанның жүрекке қымбат тарауы...

Кей нәрсенің жай арман болып қалғаны да жақсы-ау?
Әрі қарай

Тағы да бала арман)

Тотының "Іздеп келген бала арман" жазбасын оқып, өзімнің армандарым есіме түсіп кетті… Солардың ішіндегі ең тәттісі — қаламгер болу еді. Республикалық "Ұлан" газеті, «Ақжелкен» журналдарына өлең, мақалаларымды үздіксіз жіберіп тұратынмын. Бірсыпырасы жарияланды да. Бірақ "Ұланның жас тілшісі" деген куәлікке қолым жетпей-ақ кетті. Мектептің соңғы жылдарында жазуды мүлдем қойып кеттім. Мамандық таңдау барысында ойлана келе ортақол журналист болғанша, ортақол технарь болсам, елге пайдам көбірек тиер деген желеумен «Есептеу техникасы» мамандығына оқуға түстім. Әлі де сол мамандығым бойынша оқуды жалғастырудамын.
Әйтсе де, жазғысы кеп тұратын адам үшін (ғылыми мақалалардан да басқа нәрсе жайлы) блогтың да берері көп-ау? Менің орындалмаған бала арманымның сәл де болса жүзеге асуына септігін тигізген Дабайға көп-көп рахмет!))))
Әрі қарай

Іздеп келген “бала арман"...


Менің 5-6 жасымда, әкемнің қызмет бабына орай Көкпекті ауданына қарасты Ивановка ауылына көшіп барып, 2 жылдай тұрдық. Атам сол ауылдағы Апырым ата дейтін үлкен кісілердің үйімен араласатын. Қарияларға күнара апайым Салтанат екеуіміз шәйларына қататын сүт таситынбыз. Әрине, апа бос қайтармай, қалтамызға кәмпит салып беретін. Қонақ бөлмелерінде немересінің ойыншықтары жиналып тұрушы еді. Осы «Матрешка» қуыршақтарын тұңғыш рет мен сол үйден көрдім. Бала болғаннан кейін, қызықпай тұрмайсың, бір-бірінен аумайтын сүйкімді қуыршақтарға қатты қызықтым. Неге екенін қайдам, біздің ауылда сатылмады ма, әлде сатып әпермеді ме… әйтеуір, сансыз қуыршақтарым болса да, осы дәл матрешкалар бала кезімде қолыма тимей-ақ қойғаны… Уақыт өте ержеткен соң ойымнан мүлдем ұмытылып кеткен еді.
Әрі қарай

Google Earth кереметтері

Бұрын Дәруішөлген сайтында болған бір материалмен бөлісе кетейін. Бояннн деп сөкпеңдер, онсыз да Боянндар блогында тұр.

Жұма күнгі бояннндар: Google Earth кереметтері
Хорватиядағы Галесняк аралы.
maps.google.com/maps?t=h&hl=en&ie=UTF8&ll=43.978535,15.383542&spn=0.011349,0.020106&z=16
Әрі қарай

Қарттарым есен-сау жүрші...

Ауылда өскен бала болғандықтан ба, әлде жасымнан шалдың баласы болып (әкемнің әкесі, яғни атам)атының артына мінгесіп ауызашар, түрлі жиындарға барып өскендікі ме екен маған өз қатарымның әңгімесі көп қызық бола бермейтін. Үлкендердің айтқан әңгімелері әлі күнге есімде. Әттең, сол кезде бала болыппыз. Әңгімелерінің барлығын қағазға түсіре беруім керек еді.Қазір ойлап отырсам көп адамдарды көріппін. Біздің бір жамағайынымыз Бейімбет Майлиннің кенже қызы Розаға үйленген екен. Сол екі кісіні де көзім көрген еді. 60-шы жылдары Қытай асып келген туысқандарымыз да болған Біреуі тіпті қытай өкіметіне қызмет еткен полковник шеніндегі ақсақал еді.Кейінірек ҰҚК есебінде де тұрыпты дейді.Ол кісі қайтыс болған соң балалары жазбаларын жоғалтып алыпты. Шежіре жазумен айналысушы еді.Соғыс ардагерлерінің әңгімелері қызық болушы еді.Қазір ауылда көзі тірі ардагер жоқ. Қазір ауылға барсам шалдардың таусылып бара жатқанын көріп ішім ашиды. ашитын себебі бұл кісілерден соң жөні түзу шалда жоқ. Ауылда ең үлкен ақсақал 80 жастан асып отыр. ептеп ақыл-есін жоғалта да бастапты. Ол кісіден соң біздің аталар, жастары жетпістен асқандар. Бұл кісілердің өзі 5-6 ау қалыпты. 50-60 жас аралығындағы шалдарға көңілім тола қоймайды. Айтатын әңгімелерінің дәмі жоқ секілді.
Біз қандай шал болар екенбіз?!
Әрі қарай

Пингвинді құлатпаңдар



Антарктиданың үстімен тікұшақпен (вертолет) ұшуға болмайды екен. Себебі мойыны қысқа пингвиндер тікұшақ гүрілдеп келе жатқан кезде “мынау не зат?” деп бастарын көтеріп қараған кезде шалқаларынан құлайды екен. Сондықтан оларға құлауға болмайды, дәлірек айтсақ жоғарыға қарауға болмайды.

Ескертіп жатқаным ғой, егер тікұшағыңыз бар болса Антарктиданың үстінен өтпеңіз, ұят болады.
Әрі қарай

Оралмандар оңбағандар!!!


Дархан Бейсенбекұлының "Қызылбастылар еліндегі қазақтар" деген мақаласын оқып отырып, осы сөз есіме түсті. Бұл сөзді алғаш естігенде төбе шашым тік тұрып еді. Ойпырымай, қай оралман не бүлдіріпті деп?! Жалпы қазақ баласы оралман деген сөзбен таысқалы биыл тура 20 жыл болмақ. Мүмкін қателесетін де боламын. Өйткені мен әлі тумай тұрған кезде, сонау 68 жылдары ғой деймін шекара ашылып, Қытайдан біраз қазақ келген еді. Бірақ, оларды сонда оралман деп атағанына күмәнім бар. Кім біледі? Атаса, атаған шығар. Сатқын, қашқын, предатель!.. Естімегені жоқ қой… Қалай десе де, болары болып бояуы сіңіп кетті. Тарих тамырын тереңірек зерттегендер, кімнің, қалай, не үшін шет асқанын біледі. Оларда сөзім жоқ. Құранда айтылған «білгендер мен білмегендер тең ба?» деген аят есіме келеді осындайда. Жалпы, оралмандар туралы бүгінде көп айтылады. біреу жақтаса, біреу даттайды. Сондай бір пікір майданы мына жерде.
Әрі қарай

Қош бол, "Али Сами Йен"!



Қазақта «Мың рет естігенше бір рет көр» деген сөз бар. Оның үстіне Түркияда өмір бақи оқымаймыз, елге оралғанға дейін сол елде аты аңызға айналған Галатасарай клубының стадионын бір көрмесек футбол жанкүйері деген атымызға сын. Міне осы ой көптен бері маза бермей жүрген еді, әйтеуір қаңтардың он бірінші жұлдызында жиырма төрт мың жанкүйермен бірге матчты Али Сами Йен стадионынан көру бақыты бұйырды. Көру бақыты бұйырды деп екпін түсіріп айтуыма негіз де жоқ емес, өйткені дәл осы күні мен түгілі, Галатасарайдың бағзыдан бері келе жатқан бірталай жанкүйерінің өзі билет таба алмай, жер сипап қалған-ды. Енді ше, Али Сами Йендегі соң матч, әр әркімнің-ақ куә болғысы келеді.
Әрі қарай

Гераклдың төртінші ерлігі: Керинея бұғысы

Грек мифологиясы: Гераклдың төртінші ерлігі: Керинея бұғысыБұл ерекше бұғыны малшылар байқаған еді. Ол Керинея тауларының жартасында басын биікке шалқайтып тұрды. Бұғы өте әдемі болатын: терісі Гелиос шапағымен жез секілді алаулап, ал мүйізі таза алтыннан жасалғандай жарқырап тұрды.

Көп кешікпей таңқаларлық бұғы жайында бүкіл Аркадия білді. Оны көрудің өзі мұң болатын, ол жайылымдар мен далалықтың үстімен желдей жүгіріп жүрді, соның кесірінен шөп пен егіндік тапталып, ойрандалды. Бұл тауларда ауланып жүрген өзге бұғылардай қарапайым емес екені белгілі болды, ол аңдардың иесі Артемида адамдарды жазалау үшін жаратқан жануар еді. Артемидамен ұстаған олжасын бөліспегені үшін бір аңшы оның алдында кінәлі болып қалған болуы керек.
Әрі қарай