Неке куәлігін кеше алдым. Тойым қазанда болып еді ғой.

Жалпы негізгі қалыптасқан дәстүр былай ғой: Некеге тұрушылар тойдан бір ай бұрын неке сарайына барады. Алдын ала жазылып, тойдың күнін тіркетіп кетеді. Сосын той күні қыдырып жүріп, неке сарайына бас сұғады.

Ал біздің ауылда неке сарайы жоқ. Қалаға тіркелейін десем, қаладан 300 км алыстамыз. Қаладан ауылға жеткенше 4-5 сағат уақыт кетеді. Сондықтан некені тек формалды, тойдан кейін тіркетуге бел будық. Тойдан кейін ауылдағы әкімшіліктің әділет бөлімшесіне/кабинетіне барып тіркелдік. Тіркелдік те Алматыға кетіп қалдық. Бір айдан кейін хабарласты. Бірақ, бізде еңбек демалысы бітіп, жұмысқа кірісіп кеткенбіз. Бара алмадық. Ортаға ағайын-туманы салып, нотариалды келісім арқылы алмақ болғанбыз. Бірақ оларға әділетті қызметкерлер бермепті.

Енді өзіміз барамыз деп жиналып жүргенде 1 ай уақыт өтіп кетті. Куәлікті аз күннің ішінде алуға келмесе, ол күшін жояды екен. Сөйтіп зайып алым шығып жүргенде, жұмыстас қат… әйел нотариуста танысы бар екенін айтты. Ол прәпіскісіз Алматыдан алып беруге көмектесе алады екен. Сөйтіп онымен жолығып, 2 апта өткенде әрең дегенде шаруаны реттеп, парасын беріп құжаттарымды рәсімдеуге жібердім. 4 наурызда дайын болады деді.

4 наурызда кемпірімді ілестіріп алып, Жетісу ауданының АХАЖ бөліміне барып алдым. Әбілдің, бұл күнге де қол жеткізетін күн бар екен ғой деп ойладым, көк куәлікті қолға ұстап тұрып. Міне, енді мен де заңды некедемін.

ПыСы. Жұмыстан үйленгендерге ақшалай материалдық жәрдем беріледі. :)

Жақын сырласып жүрген досым үйленген еді, енді бұрынғыдай әнгіме айтпайды. Кеше әдейі тиіскен едім әңгіме айт деп) Сөйтсем батырың «сен бірінші үйлен, сосын айтамын» дейді(( Мен білмейтін не әңгіме екен???

Театр деген керемет қой… Түгелдей бір роман не пьеса «оқып» шыққандай күй кешесің. Осы жолы театр сахнасынан мен Гогольдің "Үйлену" комедиясын оқып шықтым.

Зал қыран-топан күлкіге айналды.

Негізі осымен де рецензияны бітіруге болар еді, алайда өз әсерімді, ойға түйгеніміді айта кетейін.

Мен өзі «тұзы жеңілдеу» адаммын. Бірдеңеге ұрынбасам жүре алмаймын.Ұрынайын деп ұрынбаймын -ау...Өз-өзінен солай бола қалады. Бір жерлерде отырғанда да байланысқысы кеп отырғандар «Сен неге қабағыңды түйіп отырсыңнан» бастайды. Қасым қалың болса қайтем. Нұр -Мұқасандағы Мұқасан байғұсты аяп кетем ондайда… ә, айтарым ол емес еді…
2008 жылдың 16 желтоқсанында ауылға келін түсіремін деп хабарлап қойғанмын.Мал союлы,қазан асулы, қонақ шақырулы тұрады ендеше сол күні.15 желтоқсан күні менімен еріп баратын Ербол деген жолдасымның туған күні.Оны қалай тойламайсың.Біздің үйде (Ербол екеуміз ол кезде бір үйді жалдап тұратынбыз)барлық мереке! Жап-жақсы тойладық. Бір кезде Ерболдың служагы қайтам деді.Оны сыртқа шығарып салуға шықтық. Үстіме аляска іле салдым. Үй ыстық болған соң майкамен отырғанмын. содан таксиге отырғызтып енді үйге қарай беттей беріп едік көшенің менттері келіп қолды қайырып машинаға бірақ тоғытты. Бес адамдық «Уазикте» 15 шақты адам бар шығармыз.сол маңайдағыларды түгел салып алған ау деймін. Әскери екенімізді айтуға болмайды. Неге ұстағанын жолда білдік. «Орентировкадағы» бұзықтардың киімі біздікіндей екен. содан бөлімшеге апарып тоғытты. Үйде қалыңдық күтіп отыр, ауылда ел-жұрт күтіп отыр. Бізбен сөйлесетін түрлері жоқ.Жалынсақ та, боқтасақ та ешкім қарамайды. абырой болғанда сол бөлімдегі бір оперді танитынмын.Кезекшіден сол кісіні сұрадым.ол үйінде екен. Телефонын алып хабарластым ақыры.Мән-жайды айтып жатырмын«адам тонағаны несі, үстіме қарасаңыздар өзімді тонап кеткендей, үйленіп жатырмын» деп.Ол кісі аналарға айтып бізді босаттырып жіберді. Менттер десең ренжиді алып келеді екен де қайта апармайды екен. Жәй есік алдына шыға салған біздің қалтада тиында жоқ екен. Қаншама жерден жаяу тарттық үйге. Бұның бәрі өтті дедік қой. Ертеңіне біздің ауылға қарай тарттық. Келіншегім (ол кезде қыз) жеңгелеріне айтпапты алып қашатынымды. Келісілген алып қашу ғой, сонда да жәйлап жеңгелеріңе айт дегенмін-тін. Ол болса сол алып қашып бара жатқан кезде «мені алып қашып бара жатыр, кешірім сұрап адамдар барады дайындала беріңдер» деп звандай салған. Ауылға мәз- болып кіргеніміз сол. Менің қолымды менттер тағы қайырсын. Сөйтсем қыздың әкесінің інісі Қарағандыда полковниктін соған «зорлап алып қашқан» деген қоңырау түскен. Ананы-мынаны қысып жүріп менің адресіме шыққан. Іле-шала олар да жеткен ғой. Абырой болғанда келіншегім "өзім келдім" деп сотталмай қалдық))))

«Пешенемізге жазылғанды көрерміз» деп  тағдырдың қандай да болмасан қиын қыстау сәтін қасқая қарсы алатын бабалардың ұрпағы емес пе едік… Бәріміз де өз өмірімізде бір бір қойшы Сантьягомыз былай алып қарағанда…

Жар-жар…Жоқ әңгіме той туралы емес. “7 арнадан” көре алатын бағдарлама жайлы. Бағдарлама авторы Бибігүл Дәулетбекқызы(бізге “Аялы алақан” арқылы таныс) жүргізушісі Данагүл Темірсұлтанова (“Тамашадағы” ше,”Аққу мен Гәкку”). Ресейлік “Давай, үйленейік” бағдарламасының қазақша көшірмесі десем Бибігүл әпкеміз ренжи қоймас. Әдемі көшіре алсаң, қазақы кейіпте бере алсаң кімнен көшірсеңде бәрібір дер едім. Данагүл бағдарламаны кейбіреулер секілді кібіртіктемей еркін жүргізеді екен.Қатысушыны әңгімеге жетелей алуы бәрі жақсы. Айтарым мынау негізі.