Болатын нәрсе болады, так ышто..

«Пешенемізге жазылғанды көрерміз» деп  тағдырдың қандай да болмасан қиын қыстау сәтін қасқая қарсы алатын бабалардың ұрпағы емес пе едік… Бәріміз де өз өмірімізде бір бір қойшы Сантьягомыз былай алып қарағанда…

Кей кездер достарыммен бірге жүрген кездерде, қасымыздан бір әдемі қыз өтсе мені түртетін олар..«Барып таныспайсың ба?» дейтін… Мен де күле қарсы алатынмын бұндай ұсыныстарды… Бұл Қазақстанда бірі бірінен өткен небір сұлу қыздар бар..Әр қасымнан өткенімен таныса берсем не болғаны? Соған бола қарсылық білдіріп күйіп пісіп жатсам "қайдан білесің, бәлкім сен барып таныспай «тармәзит» еткен қыз сенің тағыдырың шығар" деген тағы бір сылтау табады дейсің..«Иә, егер ол менің тағдырым болса, қазір байқаусызда маған қарайды да „мазала мені мазала“ деп тұрып алуы керек» деймін мен де бой бермей… Ол сенің тағдырың ба, емес пе, оны білу үшін бір белгінің болуы шарт делік… Яғни қыз көзіңе тіке қарап күлімдеп өтеді немесе байқаусызда кафеде отырсаң үстеліңнің үстіне визиткасын түсіріп алады, обшым әйтеуір тағдырлардың тоғысуының бір жолы болуы керек…

Кеше бір досымнан осы тақырыпқа орай бір әңгіме естідім..Өздеріңмен бөлісе отырайын түскі жеген дәмді палауымнан кейін… Оқиға былай, бір жас жігіт қалада  жүрген ғой… Содан не керек аяқ астынан іші бірдеңе болып қыса жөнеліпті… Жігітіміз қысылғаны соншалық жан жағына жалтақтап баратын жер іздей бастапты… Тындыратыны да үлкен нәрсе, дала да жарық… Содан амал жоқ айналасындағы бірінші үйдің, бірінші подъезді, бірінші қабат, бірінші пәтерінің есігінің алдынан бір ақ шығыпты… Не де болса тәуекел… Есіктің қоңырауын басса бір қыз ашыпты есікті… Жігіт бар жайды түсіндірген соң, қыз да сыпайылық танытып кіруге рұхсат беріпті…
 
Ісін тындырып шыққан кейін қыз бен жігіт екеуінің арасында қандай әңгіменің өрбігені, не істегендері туралы ақпарат көзі еш ақпар бермеді (история об этом помалкивает)… Ол жері біздің оқиға үшін аса маңызды емес…

Содан не керек, оқиғаның бас кейіпкерлерінің арасында бір ұшқын жарқылдап, онысыз да дегбірсезденіп жүрген жүректері лап етіп алау алып, махаббат дастаны осылай тарих беттеріне жазылған екен… Содан екеуі үйленіп тынып, күллі жұртшылыққа «болатын нәрсе болады, так ышто ешқайда қашып құтылмайсыздар» сынды дәріс берген екен…

Уоот… Енді ыдыс аяқ сылдырламайтын үй болмайды дегендейін, бұл екеуі де анда санда ұрсысып тұрады ғой енді пенде болған соң… Сөйтсе әлгі жігіт күйіп пісіп  «ай сайтан алғыр, сол кезде сенің есігіңді қаққанша бұтыма етсемші» дейтін көрінеді..:)) 

ПыСы: Бұл жазуда баяғыда өзімнің жеке блогымда жариялаған едім… Бүгін бір себептермен қайта еске түсіріп, осында қайта жариялап отырмын… Блогтағы осы постқа жазылған камменттер бір бірінен өткен шедевр… оқимын дегендер МЫНА сілтемемен баруларына болады… :)