— Әйелсіз еркек өмір сүре алмайды!
— Қойшы, әйел болмаса қыздармен өмір сүре беруге болады…
(Құрдастар қалжыңынан)

— Еркексіз әйел сусыз балық сияқты!
-Қой, қарағым, алпысқа келгенше еркекке сүйеніп көрген жоқпын!
— Апа, кепкен балыққа сөз берген жоқпыз…
(Тойдағы арзан тамаданың анекдоты)


Астанаға алғаш келгенде екі көзқарас пайда болды. Біріншісі, Астана ол ұшатын пакеттер қаласы. Екіншісі, Астана кәрі қыздар Отаны. Басын тік көтеріп, «Еркекке сенгенше екі босағаңа сен!» деген ұранды ұстанып үйінде он мысық асырап отырған замандастар ренжімесін (ренжісе бай тауып алсын), бірақ қатын-балаңды ертіп қыдыруға барсаң да, құрдастарыңмен бір екі шөлмек сыра ішуге кірсең де барлық жерде толып отырған кәрі қыздар. Басында күле қарап едім, "Әйел бақытында" жұмыс істеген тәжірибе босқа кетпей, олардың көзқарасын оқи алатын сияқты болып көріндім. Кім ол кәрі қыз деген? Меніңше олар келесі категориядан құралады:

Гүл алып,
Келемін гүл алып.
Жай ғана. Білмеймін себебін.
Қарсы алсаң болды сен қуанып,
Мен сені шын жақсы көремін.

Сүйікті гүліңді кешірек
Сұрадым.
Қызықтым талғамға.
Көрсеттің нәзікті осы деп,
Гүл алып беруге барғанда.

Келуші ем сондықтан гүл ап та,
Кездесу сәттері туғанда.
Атауын білмеймін.
Бірақ та
Танимын гүл алып тұрғанда.

Сол гүлсіз, не байлық екенін,
Аптамыз өтпейтін біздің бір.
Біреуін, бесеуін, жетеуін,
Ал бірде сыйлағам жүз бір гүл.

Жаным-ау, неткен ең сұлу сен,
Тәнті боп берген әр гүл есте.
Махаббат не екенін ұғушы ем,
Ал гүл — ол жай ғана ілеспе.

Мың гүлден қос жүрек құралып,
Мен жүрдім бақыттан дәмелі.
Гүл алып, гүл алып, гүл алып,
Ол да сен секілді әдемі.

Қисынды бітердей бұл қызық,
Жоспарлап қойғанмын бір анық:
сыйлауды өзіңе бір жүзік.
Әрине, қасына гүл алып.

Болсаң да өзіндей хор қыздың,
Еш нәрсе бұйырмас, сірә, нық:
Өзіңнен хабарды шорт үздім,
Басқа жан жүрсін деп гүл алып.

Ажырау.
Жазылған бар міндет
бір сәтте өшкендей маңдайдан.
Тұп-тура сыйлардай тағдыр кеп
Қоштасу гүлін ап сарғайған.

Көз алмай көкпеңбек еріннен,
Даусымды бәсеңдеу шығарып,
«Мен сені сүймеймін» дедім мен,
Бердім де соңғы рет гүл алып.

Сен түгіл өзім де сезбегем,
Жараны жанымды қинайтын.
Боласың сен менен өзгемен
бақытты.
Ғажап гүл сыйлайтын…

***

… Жарты жыл дегбірді тауысқан,
Гүлдердей мен кеттім суалып…
Жазылмас дертіммен алысқан
Мекенге келдің сен гүл алып.

Білмеймін, естідің кімдерден,
Тағдыр ғой. Осыны қиыпты.
Көзімді алмадым гүлдерден,
Енді олар маған да сүйікті.

Қалпында гүліміз солмаған
Түседі бір жұлдыз шын ағып.
Келесің жиі енді сен маған
Бұл жолы екі тал гүл алып.

Сізде де болады ғой мұндай жағдай, иә? Күні бойы айналаңыздағыларға өтірік күліп жүресіз де, үйге келе сала, төсекте өксіп жатасыз. Менде дәл қазір сондай күй…

Әр жас адамның басына келетін жағдай. Жігіт бар күш-жігерін жинап, оңтайлы сәт тауып сөз айтады. Қыз қайтарып тастайды.

Осылардың қайсысы көбірек таныс сізге? Жігіттер, қай сөзді көбірек естідіңдер? Қыздар, қайсысын көп айттыңыздар?

Мұң мен Шаттық алмасады дегенмен
Бақыт құсы ұшпапты-ау төбеңнен
Мұңды суын ішіп мынау Тағдырдың
Еріндерің… тістей-тістей көгерген

Еріндерің… ащы жастан кезерген
Мұңың ауыр… жанарыңнан сезем мен
Мұң мен Шаттық алмасады деуші еді
Бір өтерсің алмағайып кезеңнен

Суланып ед талай түндер жастығың
Көргеннен соң бұл өмірдің ЛАСТЫҒЫН
Мұң соңынан Шаттық келе жатушы ед
Мен бармын ғой,қабағыңды аш күнім!

***
Баяғыда бір КамАЗ ұшып келе жатқан ғой. Бір кезде аударылыпты. Адамдар жүгіріп барып қараса — шофердың басы жоқ дейд!

***

Реңі тым солғын тағдыр,
Жетектеп жүрсің бе мені.
Жанардан құлаған жаңбыр,
Сен едің қайғының Меңі…

Ол мөп-мөлдір, мұңды айтам! Олай дейтінім, бұл мұң-махаббаттың азабы емес (ол жастан өтіп те кеттік қой). Қайғының зары емес (Құдайға шүкір, басым аман, бауырым бүтін). «Анаған жетпедім-ау»,-деген байлыққа құмарлық емес (бас аман болса, басқасы табылар деген қазақпыз ғой). Алайда, өзге шаруадан қолым босап, өзіммен-өзім қалғанда менің санамда тұратын мұң. Тіпті бұл менің ішмдегі, ойымдағы құрамдас бір бөлшегім секілді. Онсыз өзімді түкке тұрғысыз адам сезінемін. Онсыз жалғызсыраймын. Алайда, бұл не мұң? Неге мен бұл мұңымнан арыла алмаймын?
Қыз баланы «жат жұрттық» деген, қазекем, сол қыз баланың әрқайсысында ата-ана, ел-жұрты, бауыр-туысына деген сағынышы, өле-өлгенше тіпті мәңгілік қалатынын ойлады ма екен?! Сол әрбір қыз балада, осынау сағыныш пен аңсаудан тұратын, елі мен жеріне деген таусылмас сағыныш тұнған мөлдір мұң боларын білді ме екен?!
Мамам, өзімнің осы бір мұңым, менің анамың оңашадағы көкірегін кере күрсінетінімен ұқсас секілді. Тіпті, бауыр-туысынан жыраққа, күйеуінің артынан еріп кете барған анамның, оңашада неге терең күрсінетінін енді түсінгендеймін. Оның көкірегінде сағыныштан, ата-анасы мен бауырын аңсаудан туған үлкен мұң бар екен-ау! Сонда менің мөлдір мұңым, анамың осы бір сағынышының тамшысындай ғана екен ғой. Тағдырына бой ұсынып бар өмірін тек балалары мен отбасына арнаған менің анам секілді әйелдер қаншама…

Сенде бар тылсым мұң
Белгісіз дерегің
Көзіңмен күрсіндің
Білмедім себебін

Кірпікке мұң іліп
Қырыңнан отырсың
Мен жүрмін жүгіріп
Көрмейсің, «соқырсың»…

Сен де мені сағынарсың,
Ашса қауыз гүл бақта.
Іздеп мені сабыларсың,
Мен жүрмейтін бір жақта.

Бұлттан бейнем түзілгенде,
Мені аңсарсың бір күні.
Іштен әуен сезілгенде,
Қобалжисың біртүрлі.

Талдан, таудан сұрап мені,
Таба алмасаң,

Не деген қараңғы өмір, қараңғы өмір,
Жүрегіне мұң салған қаламгердің.
Адастым мен тұманда жол таба алмай,
Қараңғыда қол бұлғап қала бердім.
Тас қараңғы дүние-ай, жүріп келем,
Жарық силап жолына үміт деген.
Табаныма тас батты шыдатпайды,
Сонда да жүріп келем, жүріп келем.
Жанарыма байлаппын-ау мұң тізбегін,
Неғып жүрмін? Не керек? кімді іздедім?
Қадам бассам қалмайсың көлеңкедей,
Қараңғылық сен менімен егіз бе едің?!

Бүгін "Қазақстан" тілшілері келіп, түсіріп кетті. Тақырып сол баяғы мұңайған тақырып, қазақ интернетін дамыту үшін не істеу керек тақырыбы :)

Ертең 18 наурыз 18-30да "Қазақстан" арнасындағы «Парламент» бағдарламасынан көрсетеді. Ертең жолда боламын, мына жерге шығатын шығар деп ойлап отырмын.