Былтырғы жылдың аяғында «Добрые советы» әйелдер журналы «Начать заново за 30 дней!» атты жаңа жоба басталды. Ол жобаға өз өмірін өзгерткісі келген 28 бен 40 жас аралығындағы әйелдер қатысты. Жоба басталғаннан-ақ редакция ұжымы өмірін жақсы жаққа қарай өзгерткісі келетін, салауатты өмір салтын ұстанып, артық салмақтан арылғысы келетін, гардеробындағы киімдерді басқа стильге ауыстырғысы келетін, өмірінің жарқын болғанын қалайтын, жан-тәнімен қалайтын адамдар іздестіріліп келеді.
Жобаға қатысқан адамды әбден жан-жақты зерттеп барып, оған арналған бағдарлама жасалды. Ол бағдарламада косметолог, фитнес-жаттықтырушы, психологтың арнайы кеңестері, қажетті косметикалық өнімдер және фитнес залға жазылу мүмкіндігі берілді. Осы жоба үшін кейіпкерлерге арнайы дайындалған стилист, визажист, hair-стилисттермен бірге Алматы қаласында түрлі түсірілімдер жүреді.
Бұл керемет жобаны тек журналдан ғана оқып қоймай, видео түрінде де көруге болады. Жоба кейіпкерлерінің сәтті қадамды жасаудағы шешімдері мен ойларын, 30 күн ішінде жүргізген косметиканы дұрыс қолдана білу сабақтары мен жаттығу залдарында берілген кеңестерді Kaztube.kz сайтыныңресми парақшасынан көре аласыздар. Бұл парақшада өз еркімен, өз жігер-күшімен, өз сенімімен өмірін позитивті жаққа қарай өзгерткен Ардақ Сарбасова менИрина Соколовскаяның кейіпкерлігімен түсірілген видеоларды көре аласыздар.

«Начать заново за 30 дней!» жобасына қатысқысы келген жандар dobrie_sovety@burda-press.kz поштасына хат жазу арқылы өтініш білдіре алады. Хатта өз өмірі туралы, өмірі мен образын не себепті өзгеткісі келетіні туралы жазылу керек. Жақыннан және ұзына бойы түсірілген фотосын салуды да ұмытпаған жөн. Әрине, бұл жоба туралы барлық ақпараттарды мұқият қадағалап, іріктеу қорытындысын күту керек, ол қорытынды Добрые советы журналының Instagram (@dobriye_sovety_kz) аккаунтында және Однокласникидағы қауымдастықта жарияланады.
Жоба кейіпкерлеріне көрсетілген барлық қызметтер тегін. Жол ақысы мен жатын орын ақысы қатысушының өз қалтасынан төленеді.
Қатысып көріңіздер! Өзгеріңіздер!

Балқытып барып денемді,
Жанымнан кеттің дем үрлеп.
Жүрекпен тыңдап өленді,
Сезімім кетті дірілдеп

Тербелдік бірге ырғақпен,
Кеуде мен кеуде түйісіп.
Ауызыңнан шығып құрғақ дем,
Біз кеттік ойша сүйісіп.

Тамсандым сұлулыққа бір,
Алмадым сенен көзімді.
Әнші де әнін шырқап жүр,
Ән етіп мендік сезімді.

Жүрек пен жүрек қосылмай,
Арасы жетпей бір қарыс.
Тәп-тәтті болды осылай,
Сенімен билеген вальс

Кеше бір қызық жағдай болды. Әйелімнің айы-күні жақындап қалған. Қарны мұрнында жүр.«Декретный» демалысын берілетін жәрдемақыны алайық деген ниетпен ХҚК орталығына бардық. Ол жерде бару себебіміз де «прописка» отыру еді. Содан не керек, Алматы қаласы, оның келгеніне бір жыл, менікі енді тұрақты болып қалған ғой. ХҚК қыз-қыз қайнап жатыр. Іштерінде қазақ көп, шынымен, қарап «қуанады» екенсің. Тура бір жұмыртқа өндіретін фабрика іспетті. Тық-тық, әркім өз жұмысын күшті істейді, система отырған. Соңғы үлгіде техникалар қызметке қосылған, мамандар біраз адамға жеңіл әрі сапалы қызмет көрсетіп жатыр.«Грамм» сөз жоқ!

Иә, Алматыда «пропискаға» отыру қиын. Танысын болғаны өз алдына, егер танысын болған күннің өзінде жаңадан тіркелетін адамға үйіңнен 15 кв метр орын болмаса отырғызбайды екен. Талап күшті. Біз де сол алыс бір құдашамызды тауып алдық. Бірде банкоматқа ақша алуға келген күйеуі, кішкене қызы, әдемі бір келіншек келді. Әлгі келіншек ақшаны банкоматтан шешіп ала салысымен 6-7 жастағы қыз қолындағы бар ақшаны жұлып алды. Әлгі келіншек те ешнәрсе демеді. Көзіне қара көзілдірігін киіп жатқанда мен өз-өзімді ұстай алмай «Роза апай?» деп айқайлап жібердім. Ол көзілдірігін шеше, «Иә… Бірақ мен Роза емеспін» деді. Сасқанымнан «Жо-жоқ, мен сізді танып тұрмын» дедім. Каризманы айтсаңызшы, әлгі көзілдірікті шешіп жатқандағы қимылы, күлімсірегені тураБаян Есентаева елестеп кетті көз алдыма.

«Мен Гулямын» деді. «Иә, иә, мен сізді танып тұрмын, сіз менің әпкемнің қайны сіңілісі емессіз бе?» деп, бірдентегін сұрадым. Ол да «Иә, сен кімсің?» деп жаныма келді. Қысқасы, біз бір-бірімізді таныдық. Сенсеңіздер, мен 4 сынып оқып жүргенде көргенмін. Ол әдемі бір қыз еді.Оның сұлулығын суреттеп бере алмаймын. Мінезі қандай еді, әдемі бір мінез. Сөйлеу, өзін өзі ұстау манерасы, ах, шіркін, кербездігі, сөзім жоқ. Біздің ауылға келгенде жігіттердің барлығы карталарды бірінен соң бірін құлатқан секілді құлайтын, ауыздарынан сілекейлері ағып қалатын. Алайда, ол ешкімді менсінбейтін. Қыз Жібектерге, өзінің артынан іздеп келуі үшін Қозының намысын оятын кеткен Баяндарға тән бір қазақы мінезі бар еді. Тіпті сол күннің өзінде оған деген бір сезім пайда болған еді...(Осы жазда ауылға барғанда 6 жастағы ағамның баласы «Үйленгім кеп жүр, күзде үйленемін» дейді. Бәріміз бір жарылып күлгенбіз. Сол кезде осы жастағы балаға бұлай айтуға не итермеледі екен деп ойлаған едім, эх, қазір түсініп отырмын) Ал бүгінде сол сұлулықтан тек көз ғана қалған. Менің оның әдемі көзінен ғана таныдым. Өкінішке орай, сол мойылдай көзі ғана қалыпты.


Жасы 39 шамасында.«Қайран жеңгем» деген әннің орнына мен «Қайран құдашам» деп айтуды жөн санадым бұдан кейін. Яғни, Баянның артықшылығы осы жерде байқалады. Оның көзі анасының көзі еді. Он баланың ішіндегі ең кеңжесі, ең сұлуы да осы болатын.Мұндай сұлулықты жаратқан Алланың жамалы қандай екен деген ой мені мазалайды әбден. Жалпы сұлу адамдарды көрген кезде, мінезі көркем адамдарды көрген кезде мені жиі мазалайтын сұрақ осы.Міне, осы құдашам маған қол ұшын беріп, «менің туған келінім» деп әйелімді «пропискаға» отырғызып жүрген еді.

Шағын жарнама. «Абайлаңыз, бұқа іздеп жүрген сиыр!»: «Универде оқып жүргенде жоғарғы курстың балалары секіре беретін. Мақсаттары ақша жасау. Жанымда Қызылорданың баласы оқитын. Масқара сөзге шебер еді. Жоғары курстың баласы келіп, бір нәрсе деді, ол да қиқалаңдап дұрыс жауап бермеді. Әлгі «Не бұқасың ба?» деп еді, курстасым «Не, сен бұқа іздеп жүрген сиырсың ба?» деп айтпасы бар ма. Анау қып-қызыл болып, тұрған жерінде өшті де қалды… Сосын ұялып, қызарып бір сағат үлкендерді сыйлап жүру туралы «уағыз» жасады. Біз тырқылдаумен болдық. Өмірімнің ең бір қиын кезі еді… »

Содан құдашамның үйінде төрт адам болғандықтан, бесіншісі болмайтын болды. Себебі 2 кв метр жетпейді. Күйдіргі, 13 кв метр бар, 2 кв метр жоқ. Дереу екінші үйінің құжаттарын алып шықты.Ол пәтерде де адам толып тұр. Не істейміз? Алдыда әлгі ақшаны әлден ұстай білетін қызын шығарды да, әйелімді отырғызуды жөн санады. Жомарттық! Басы жақсы басталды, фабрикадағы қорапқа жақындап қалған жұмыртқа құсап келе жатыр едік. Аяқ асты бәле шықты. Ойбай атын атама, әкімшілік жаза! Әйелім маған тұрмысқа шыққан кезде, «кеткен соң бірақ кету керек» деп, бірден «пропискадан» шыққан ғой, содан бері 2 жылдай уақыт өткен. Жақсы жағынан қарадым. Махаббатты, шынайы берілгендікті айтсаңызшы. Адам деген кішкене былай тексеріп, кейінге қоя тұр. Жоқ, бұл деген мені сонша құлай сүйгендіктен барлық нәрсесін тәуекелге салған ғой. Бұдай кейін қалай сүймейін, әрине, ол үшін жанымды беруге де дайынмын. Айы-күні жақындап қалған соң, сен отыра тұр деп, мен зыр жүгіремін. Мамандар «Сіз кімсіз?» дейді, мен «Мен оның PR мененджерімін» деймін. Кейбіреулері сеніп те қалды. Әрине, мен үшін менің әйелім – менің жұлдызым. Аспандағы жұлдызым, өмірімнің жұлдызы, көңілімнің жұлдызы, жүрегімнің дүрсілі.


Содан әкімшілік жаза 9260 теңге, тағы қосымша 450 теңге комиссиясы бар. Қаным қайнап, ковра секілді атылайын деп тұрмын. Жаңа ғана «прописка» үшін 275 теңге төлегенде 100 теңге комиссия қосып төлеп едім, 350 теңге қайдан шықты дедім. Евразийский банкке жынданып алдым. Пропискаға отырғаннан кейін жеке куәлікті де ауыстыру қажет екен. Жылдамдатып істесін, 7 күндігі 2100 теңге екен деп төлейін десем, «алдымен 470 теңге төлейсіз, егер жылдамдатуды қаласаңыз үстінен 2100 төлейсіз» дейді. «Жұт» дедім. Халықтан қалай ақша жасауды тапқан екен дедім. Фабрика шығынсыз жүрмейді дедім. Қазір алғашқы баламен осылай жүгіріп жүрміз, не үй жоқ, үй салып беретін демеушіміз де жоқ, қалада «пропискаң» жоқ болса, алдынан күліп шығатын «қайран құдашаң» жоқ болса, тағы не істейсің? Бүйткен қазақтың күні құрсын дедім. Бағанадан менің көзімен әдемі көрінген ХҚК орталығынан енді жери бастадым. Көшірме жасату 15 теңге болып кетіпті, жай қаламдарын 60 теңге. Сонымен бар ақшаны тауыстық. Ақыры келгенде, ертең әкімшілік жазанын алдын алу үшін өзімнің «пропискамды» тексердім. Құдайға шүкір, бар екен. Дереу кеткен шығындарды ұмыта бастағандай болдым. Енді қайтып келмейін деп зейнетақы қорымдағы салымдарды тексердім. 1,5 жылға біршама мыңдай жиналыпты. Әйтеуір фабрикадағы өзге жұмыртқаларға соғыспай шықтық. Соғыссаң не болады? Сен де шағыласың, ол да шағылады.

.. Бірақ, бірақ, бір жаңалық бар. Бұрындары «Ұлар Үміттің» салымшысы едім, қазір, наурыз айынан бастап АА «Бірыңғай ұлттық қорға» құйылып жатыр екен. Бұл жаңа зейнетақы қоры. Демек, Елбасының берген тапсырмасы, «Патамушта» бастаған жобалар іске асырылып келе жатқанға ұқсайды.Өткендегі Елбасының «Бір айдың ішінде бітіріңдер!» деген қаһары күйдіріп жіберген болу керек айналасын. Сіздерге де ұсыныс! Зейнетақы салымдарыңызды тексеріп, қадағалап қойыңыздар. «Пропискаларыңызды» алдын ала тексеріп, әрқашан әкімшілік жазадан аман болыңыздар. Бар айтпағым да осы.

Қарағанды қаласында өткен блогқұрылтайдан түсірген суреттермен бөлісеміз

‪#‎Ұлы‬ Шыңғыс хан әскерлері Жапонияны өз кезінде жаулап ала алмаған, оған себеп Қытай, Кәріс шеберлерінің әдейілеп сапасыз кеме жасап беруі және теңіз дауылы болды, Алғаш кемеге ат артқандарда осы Моңғол жауынгерлер еді. Жапония теңіз жағалауларынан қәзіргі таңда Моңғол әскерлерінің атпен қоса сүйектері, қару жарақтары табылуда. Араға ғасырлар салып Моңғол балуандары Жапондардың ұлттық күресін жеңімпаз ретінде иемденіп келеді. 1700 жыл тарихы бар Сума күресі-Жапон ұлтының ұлттық күресі болып саналады. Батпақпен нығыздала жасалған күрес алаңын дохёо деп атайды. Сумо күресі тарихында 70 жеңімпаз анықталыпты оның үшеуі Моңғолдар.
1.‪#‎Д‬.Дагвадорж (АСАШЁРЮ АКИНОРИ)-09.27.1980 жылы Моңғолия Мемлекеті Улаанбатыр қаласында дүниеге келген оның дене бітімі биіктігі-185, салмағы 148 келі. 22 жасында
ёкозуна шенін маңдай терімен жеңіп алды, 11 жыл күресіп 25 рет жеңіске жетті. Жапонияның 68-ші жеңімпазы.Қазаққа бүйрегі бұрып тұратын ол 2013 жылы Тараз қаласында жүрілген Қазақ күресіне арнайы келіп өз сыйлығын Танымал тұлғаларға сыйлап шапан жауып кеткен еді. 2014 жылғы Наурызда Твиттердегі өз парақшасымен қазақ қыздарына Қазақша құттықтау жолдаған мейірімді азамат.
2. ‪#‎М‬.Даваажаргал (ХАКУХО ШЁ) 11.03.1985 жылы Моңғолия Астанасы Улаанбатыр қаласында туылған. Дене бітімі- биіктігі: 192см
салмағы:155 келі. 22 жасында жеңімпаз атанған ол 22 жеңіспен Сумо тарихындағы 69-шы Жеңімпаз.
3. #Д.Бямбадорж (ХАРУМАФУЖИ КОХЭЙ) 14.04.1984 жылы Моңғолия Астанасы Улаанбатыр қаласында дүниеге келді.Биіктігі: 186, салмағы 133 келі. 28 жасында өз жерлесін жығып Сумо тарихындағы 70-ші жеңімпаз…
4.Мангалжалавын Ананд (Какүрюү Рикисабүро)… Улаанбатыр қаласында 10,08,1985 жылы дүниеге келді. Биіктігі 186 см, салмағы 146 келі, 2012 жылы оозэки шенін иеленген… Шыңғыс ұрпақтары бейбіт заманда бейбіт түрде Жапонияның ұлттық күресін осылай билеуде. Жариялаған: Narkhulan Narka

Биыл BlogCamp-2014 шеңберінде өтетін "Қарағанды қаласының 80 жылдығына арналған үздік фотосуреттер" байқауына өз нұсқамды ұсынып көрмекпін.

Қарағанды — шахтерлер қаласы. Мен үшін шахтерлер — өз деңгейінде жете бағаланбай жүрген өнеркәсіптің қаһармандары. Маған шахтерлер мен блогерлерді байланыстыру қажет болды. Бұл идеямды іске асыру үшін 2008 жылы шыққан «Таңғажайып Халк» («The Incredible Hulk») фильмінің постерін негізге алдым:


Суретте шахтер және блогер бейнеленген. Бұл бір жағынан аталған фильм постеріне пародия, әрі шахтер мен блогшыны бірге көрсету амалы.

Ал мынау түпнұсқа постердің өзі:

Мен ол кезде ғашық едім. Жо-жоқ ғашық едім емес, мен әлі де ғашықпын. Мен үшін ғашықтық сезімі мәңгілік деген ұғыммен бірге. Мен оны сағынамын. Ия бірақ мен ол кезде бақытты едім, қазір аңсаймын сол бақытты. Сол кездегінің барлығын тізе алмаймын, бірақ мына үзіндіні ұсынамын.

Бұл шумақтарды Жанураны ренжітіп алған кезімде жазғанмын ))) Ол ренжісе ұзағынан кетуші еді…

Жанука, сен маған «сәлем» деші,
Шыдадым әрең деші.
Куліп тұрып, «қалайсың?» деші,
Бағдат, жарайсың деші.
Сені тағы сынадым деші,
Ал сен тағы құладың деші.
Сүйген адам шыдайды,
Сүйсең сен де шыдағын деші.
Барлығы менің ойым деші,
Кезекті ойын деші.
Еркеледім, ерігіп деші,
Ауылда зерігіп деші,
Негізі сен де маған ұнайсың деші,
Неге сен,
«Сезімім сәтсіз» деп жылайсың деші,
Жарайды, звонда деші,
Тек жөнсіз қызғанба деші,
Телефонды алғанда,
Ашуланып, жынданба деші,
Сен алдандың, мен сені алдадым деші,
Бірақ сенің, орындалды арманың деші.
Қинаймын, бірақ қимаймын деші,
Мен сендікпін енді,
Жүрегімді саған сыйлаймын деші.
Осылай деші,
Қандай керемет, осылай деген,
Өтінемін,
Тек «қош бол!» демен,
Тек «қош бол!» демен… Жанука…

Түлен түрткендей түнгі 1-ден таңғы 6-ға дейін Астана көшелерін жаяу аралағанбыз. Сол кезде пайда болған туынды )))

«Жақсының жақсылығын айт, нұры тасысын» дейді ғой қазақ. Мақтайын деп отырғаным жоқ. Мақтанғым келіп отыр. Көзінше емес. Оның стилімен жазғым келді. Мүмкін түсінбейсіздер. «Не жазған» деп. Кекетерсіздер. Оқымассыздар. Медуана жегем жоқ. Тек жазғым келді. Ол – сондай өмір. Ол – сондай қазақ.

Жаспыз ғой. Өмір алда. Бірақ, тірісінде сыйлайын. Кім біледі… Жә, жамандық шақырмайын. Том – том қылып кітап жазғаның не керек?! Өлгеннен кейін. Одан да тек құрметтей білсек. Бірдеңе айтқым келген. Соған қарай беттеп барамын.

Бала дейінші. Бірақ, сәби емес. Сәби дегенде сол балалық елестейді. Алаңсыз ойнаған күнімізді сағынамыз. Келмесін білеміз. Аңсаймыз. Еске алып, тәтті естеліктер жазамыз. Газет бетінде. Ол – сондай өмір. Ол – сондай қазақ.
Мен оны сәбиге теңеймін. Түрін емес. Бойын емес. Балалығын. Сол нәресте кезден қалған аңғал мінезіне тәнтімін. Арамдығы жоқ. Ол – сондай бала.

Ойнап сөйлейді. Ойланғаны да қызық. Сөз ұқпайтын тентектеу дейміз. Ниеті түзу. Маужырап жүргенін көрмеймін. Біледі. Ерте тұрған еркектің ырысының артықтығын. Сабаққа бірінші келеді. «Мейлі»-мен жүреді. Құлақта наушник. Ол – сондай жігіт.

Кейбір жігіттер сияқты екі сөйлемейді. Айтқан сөзінің атылған оқ екенін біледі. Өзге жігіттер сияқты міндетсінбейді. Жәй ғана өтініп сұрайды. Басқа жігіттер сияқты ез емес. Қазақ үшін жанын береді. Кеуде соққан патриоттар қасында ойнап қалады. Бағамдай біледі. Саралай алады. Ол – сондай ұл!

Мұғалімдерге сұрақ қояды. Білмегенін сұрау үшін емес. Сөйлетеді, пікірін біледі. Мұғалімдердің білімін тексеру үшін емес. Лекция жазбау үшін. Апайлар да мәз, біз де мәз. Сабақта ол болғанда. Атын атап, түсін түстеуді ұмытып барамын. Ол – менің группаласым Елдос Жандосұлы.

Айтпақшы, қалып барады. Ол әдетінен жаңылмады. Айналасына тағы да қуаныш сыйлады. Студентпін деп бір тортпен құтылмады. Мерекеміз ғой. Қыздарға «Базар жоққа» билет сыйлады. Құттықтап, тіпті, смс жазбайтындарға бұл – үлкен үлгі. Жақсылар жақсымын деп айта алмайды. Біз онымен мақтанамыз. Кейбір ұлдар сияқты… Жә, жарар. Тағы кетіп барамыз ба. Қысқасы, ОЛ – СОНДАЙ ЖІГІТ!

Батыс Қазақстан облысының Ақсай қаласында шетелдік компаниялардың бірінде қызмет ететін, сәйкесінше ағылшын тілінде жиі сөйлеп үйреніп қалған 30 жастағы бойдақ, ұлты кәріс ресейлік азамат Леонид Вон, түркі халқының жаңа жылы болып саналатын Наурыздың қалай тойланатындығын өз көзімен көру мақсатында жұмысынан демалыс алып, облыс орталығы — Орал қаласына келеді. Ал бұдан бұрынырақ ол Пенза қаласынан көптен бері көрмеген, хабарласпаған бұрынғы махаббаты, өзінен 3 жасқа үлкен Люда есімді кәріс қызын осы жаңа жылды бірге қарсы алуға шақырып қояды. Ал оның жеке нөмірін ортақ ескі таныстарынан біліп алады. Леонид телефон арқылы сөйлескенде Люданың әлі тұрмысқа шықпағанын біліп, өзінің ұсынысын Наурыз мерекесі кезінде білдіргісі келгендіктен, алдын-ала қымбат сақина сатып алу үшін, Оралдағы сауда орталықтарының біріне барады. Және осы жерде жергілікті қылмыскерлердің нысанасына ілігеді. Оны аңду басталады.

«Raw» — фильмінен үзінді:


Балаңыз, ініңіз немесе жиеніңіз кішкентай кезінен бастап анекдотты жақсы айта бастаса, оған «заңгер немесе экономист бол!» деп айтудың қажеті шамалы шығар, өйткені ол не комик, не президент болады)))

P.S. Қазақша субтитрін қосқыңыз келсе, ютуб терезесінің астындағы «СС» содан кейін «вкл» дегендерге басыңыз.