Жанукаға

Мен ол кезде ғашық едім. Жо-жоқ ғашық едім емес, мен әлі де ғашықпын. Мен үшін ғашықтық сезімі мәңгілік деген ұғыммен бірге. Мен оны сағынамын. Ия бірақ мен ол кезде бақытты едім, қазір аңсаймын сол бақытты. Сол кездегінің барлығын тізе алмаймын, бірақ мына үзіндіні ұсынамын.

Бұл шумақтарды Жанураны ренжітіп алған кезімде жазғанмын ))) Ол ренжісе ұзағынан кетуші еді…

Жанука, сен маған «сәлем» деші,
Шыдадым әрең деші.
Куліп тұрып, «қалайсың?» деші,
Бағдат, жарайсың деші.
Сені тағы сынадым деші,
Ал сен тағы құладың деші.
Сүйген адам шыдайды,
Сүйсең сен де шыдағын деші.
Барлығы менің ойым деші,
Кезекті ойын деші.
Еркеледім, ерігіп деші,
Ауылда зерігіп деші,
Негізі сен де маған ұнайсың деші,
Неге сен,
«Сезімім сәтсіз» деп жылайсың деші,
Жарайды, звонда деші,
Тек жөнсіз қызғанба деші,
Телефонды алғанда,
Ашуланып, жынданба деші,
Сен алдандың, мен сені алдадым деші,
Бірақ сенің, орындалды арманың деші.
Қинаймын, бірақ қимаймын деші,
Мен сендікпін енді,
Жүрегімді саған сыйлаймын деші.
Осылай деші,
Қандай керемет, осылай деген,
Өтінемін,
Тек «қош бол!» демен,
Тек «қош бол!» демен… Жанука…

Түлен түрткендей түнгі 1-ден таңғы 6-ға дейін Астана көшелерін жаяу аралағанбыз. Сол кезде пайда болған туынды )))