Қаракүңгірт бөлме. Биікте орналасқан кішкене терезелері күндіздің өзінде жарық бергені шамалы еді, алакөлеңке уақытта тіптен сығырайып қалыпты. Бірнеше ғасырдан бері көрмегені жоқ емен үстел басында отырған адамның шекесі ғана жылтыңдайды. Жоқ, ол тік отыр, ойнап тұрған батар күннің соңғы сәулесі болса керек. Бірнеше жыл бұрын осы орынтағына жымысқылана келіп келіп жайғасқан кезде қазіргі маңғаздық жоқ еді. Көңілі босап, жылап та алған…
Есік үнсіз ашылды. Рұқсатсыз кіруге болатындарды жүрсінен танитын қасқабас күдіктеніп қалды. Бұл бекерге келмейді.
— Гитлер,- деді келген адам ашуын жасыра алмай,- Гитлер бар ғой…
— Не болды, тіріліп келіпті ме?- Қасқабас түкірігін шаша сөйлеген суыр тектес көмекшісінің аптығын басқысы келіп зірк ете қалды,- Айтсаңшы асықпай, не болыпты?
— Гитлер туралы журнал шығыпты!
— Ал, шығарса не болыпты? Қойдың терісіне басып шығарыпты ма? Жалпы оларға журнал шығаруды үйренгендері үшін орден беру керек шығар!
— Бәрі ештеңе емес қой, шығара берсін,- суыртектестің сөзі бәсеңсіп қалды. Ренжіген сыңайменсөзін жалғады.- Бәрі ештеңе емес, тек соңғы бетіне Сізді Гитлермен теңеп қойыпты…
— Не? Не дейсің? Соттаңдар иттің баласын!
— Ол өзге мемлекеттің адамы ғой…
— Қашаннан бері ол өзге мемлекет? Немене, бір күннің ішінде бәрі адамша сөйлеп кетіпті ме?
Сәтті шыққан әзілге екеуі де рақаттана күлді.
— Бірақ мұны жай қалдыруға болмайды. Амалын өздерің табасыңдар ғой.
Қасқабас «Енді мені ұсақ түйекпен мазаламаңдар дегендей қолын бір сілтеді. Суыртектес дыбыссыз шығып кетті. Қасқабастың іші алай-түлей еді. Бір нүктеге қадалып көп ойланған ол әркім бір сөз болмау үшін иығындағы крестті кетіріп тастау керек деген шешімге келіп, бөлмесінен көңілдене шықты. Себебі алда оны гимнастикадан түнгі жаттығу күтіп тұрған еді…

Әйелі үйге кешігіңкіреп келіпті. Мойнында жаңа алқа бар.
Күйеуі: Алқаны қайдан алдың?
Әйелі: Лотереядан ұтып алдым.
Күндер өтеді. Әйелі үйге норкыбый тонмен келеді.
Күйеуі: Тонды қайдан алдың?
Әйелі: Лотереядан ұтып алдым.
Осылайша үйде жаңа машина пайда болады. Екі бөлмелі пәтерлері 4 бөлмелі пәтерге ауысады.
Бір күні әйелі екі адамға курортқа жолдама алып келеді. Күйеуі екеуі теңіздің жағасында демалып жатса керек. Әйелі судан, шықпай қояды. Сонда күйеуі:
Болды, шық! Лотереяға суық тигізесің.- деген екен…
Суретке сілтеме

Мен не iстерiмдi бiлмеймiн. Турмыстан кайтып келген кызды суйiп калдым. Журекке амiр журмейдi гой. 1000 сулудын iшiнен тандаганым сол болды. Ата анам карсы. Ата ана разылыгын алмай ол кызга уйлене алмайм. Егер сол кызга уйленер болсан акем менi балам деп санамаймын уйден кетесiн дегенi бар. Бiр жагында суйiкти перiштем екiнши жакта менин ен жакын аке шешем, тумаластарым. Неге бiз турмыстан кайтып келген кыздарды жазгырамыз. Барлыгы тек келiншектерден емес куйеуiнен де болады. Неге олар бакытсыз болу керек ар адамнын бул жалганда озiндiк орны бар емес пе. Мен сол екi оттын ортасында калгандаймын.

Бала кезімде барлық киімім екіге бөлінетін еді: «далаға шыққанда киетін» и "қонаққа барғанда киетін"

Бір жыл бойы үйдегілерге английскиден репетиторға барып жүрмін деп ақша алып жүрдім.Бірақ репетиторға бармай, үйде өз күшіммен дайындалдым, ақшаны тығып жинай бердім. Жылдың соңында экзамендерді норм тапсырып шықтым. Ал жинаған ақшаға Iphone сатып алдым.

Менин кызым болды. бир-биримизди катты суйетин едик. 3жылдан астам уакыт бирге болдык. ал ол кыз жол апатынан коз жумды. иа киын, алдымнан жугирип шыга келетин сиякты. кездесетин жерге кунде баратын едим. козден жас токтамайды. типти сол жерден турмай танертен уйге баратын едим. оз озиме мулде карауды койдым. усти басым лас лас. иа умыту мумкин емес ко. телефонга биреу согып жатырса сол сиякты, бирак мангиге сокпайтынын жаксы билемин. айтеуир жай жайдан озиме келдим. бир кызбен 3ай журип осы наурыздын 30ында уйлендим. бирак тагыда жолым бол
мады. ол арынан айырылган адам екен. кейде ойлапта жатасын неше адаммен болды екен деп. сол ушинде талай урдым. билмим намыс жибермейди. сыртымнан онын кыздыгын алган адамда ангиме айтып журген шыгар. касыктап жинаган абыройым айрандай тогилди. азирше арамызда бала жок. буйырса айырылысып кетсем жаным жай табатын шыгар. ишимдегини осында жаздым. уакыт болип окыгандарына рахмет. бакытты болындар.


Бұданда басқа құпиялы оқиғаларды, 1001 Оқиға паблигінен таба аласыз.
vk.com/okiga

Бүгін «Атырау Барыстары» баскетбол клубы "Қапшағай" командасымен ел біріншілігінің финалына шығу үшін тартысты. Үш рет жеңгені финалға шығады. Әзірге, есеп 2:2. Бүгінгі ойын — шешуші. Ойын басталмас бұрын, екі команданының да ойыншыларының пікірін білгім келді… Бір адам туралы...


Рүстем ТӨЛЕУ, «Атырау Барыстары» БК капитаны:
«Ол — мықты талапшыл. Спортта, әсіресе, командалық ойындарда тәртіп маңызды мәселе ғой. Міне, ол — осы тәртіп мәселесін бірінші орынға қояды. Оның спорт залына барсаң да, осыны анық байқайсың. Өзі айтпақшы, „мысықтың әлгі жеріндей“ жарқырап тұрады. Мықты — жаттықтырушы. Оған сөз жоқ»


Берік ИСМАИЛОВ, "Қапшағай" БК ойыншысы:
«Ол туралы тек жақсы естеліктер ғана айта алам. Мықты — бапкер. Білімді кісі. Көп адам біле бермейтін шығар, бірақ, ол математиканы қатты жақсы көреді. Сосын да болар, тапсырмаларды нақты қояды. „


Анатолий Максимович Лысяк — Қ.Сәтпаев атындағы №19 орта мектептің дене тәрбиесі пәнінің мұғалімі және мектеп жанындағы баскетбол үйірмесінің жаттықтырушысы. Ілгерідегі екі ойыншы да осы адамның тәлімін көрді. Алдағы әңгіме де осы адам туралы болады.


1954 жылы Украинаның Донецк қаласында туған. 1972 жылы Днепропетровск денешынықтыру техникумын бітіріп, Гурьевке жолдама алады. 1972-88 жылдар аралығында қаладағы №7 мектепте, ал, 1988 жылдан бері №19 мектепте дене шынықтыру пәнінен сабақ береді. Баскетбол үйірмесін 1998 жылы ашты. Оқу орнынан алып шыққан мамандығы “Волейбол жаттықтырушысы» бола тұра, балаларды баскетболға баулуының себебін былай түсіндіреді:
«Осыған дейін жұмыс жасаған мектебімде шәкірттерім волейболдан бірнеше мәрте қала чемпионы атанды. Кейін, осы мектепке ауысқанда, бір нәрсені анық түсіндім: волейболда қозғалыс аз. Баскетболмен салыстырғанда, әрине. Мен алдымен, денешынықтыру пәнінің мұғалімімін, бапкерлік — содан кейін. Маған спорттық жетістіктерден көрі, балалардың денсаулығы маңызды. Сол себепті де мектеп бағдарламасындағы волейболға машықтандыруды баскетболмен алмастырдым „


Анатолий Максимовичтің кезекті сабағы. Сабақ сапқа тұрудан басталады. Оқушылар түгелдей дерлік сап түзеудің барлық талаптарын орындамайынша, сабақ басталмайды. Мен мұны жақсы білем. Жазып отырған пақырларыңызға да Анатолий Максимовичтің шәкірті атану бақыты бұйырған. Тым талапшыл адам. Оқушы кезімде, тіпті, әсіре талапшыл көрінетін…


...Өмірімде бір рет қана “бір» деген баға алып көріппін. Осы ағайдың сабағынан. Атлетикалық снаряд «Коньнан» секіре алмағаным үшін. Турникке тартыла алмай ілініп тұрғанымды көріп, «Слезай, сосика!» дейтін, бүкіл сыныптың көзінше. Сыныптастардың күлкісіне қалмайық деп (әсіресе, қыздардың) намысқа тырысып, ақыры 5-6 рет тартыла алатындай болдық. Оның өзінде төрт алдық. Жалғыз рет қана бес алған екенмін. Ол — 1 шақырым қашықтыққа жүгіруден бірінші келгенде. Оқушы кезімде әсіре талапшыл көрінетін, әлі де солай көрінеді… Бірақ, оның оқушы үшін, әсіресе, денсаулығы үшін пайдасы зор екенін қазір түсініп отырмын. Тіпті, үшінші тоқсан сайын, «мен баскетболист болмаймын» дейтінімнің де бекер екенін…


«Ал, мен баскетболист боламын» дейтіндер баскетболист болды. Кейбірі, тіпті, кәсіби. Мысалы, сыныптастарым — Берік Исмаилов, Дәурен Тоққожиев. Жалпы, Атырауда №19 мектеп десе, бірден «о, баскетболисттер» дейді. Бекер емес. 1998 жылдан бері біздің мектеп облыстағы қай-қай біріншіліктен де шаппай бәйге алып жүрде десем өтірік емес.


Осыдан бірнеше жыл бұрын, ағайды көргенімде «Ағай, әлі жаттықтырып жүрсіз бе?» деп сұрап едім. «Ия, 95 жылғыларды жаттықтырып жүрмін, қазір. Болды, осылардан кейін жаттықтырушылықты қоям. Шаршадым. Жүйкеден жүйке қалмады» деген еді. Осы жолы да солай деп отыр:"Қазір, жаттықтырып жүрген 2004 жылғыларым — соңғылары. Болды, осыдан кейін, қоям. Жүйкеден жүйке қалмады" дейді.


Ия, жүйкенің не қатысы бар деуге болатын шығар. Бірақ, жасы алпысқа келген адамға қиын-ау. Оның үстіне "… Бізді ешкім қаржыландырмайды ғой. Жуырда Анапада (Ресей Федерациясы — Н.М.) Бүкілресейлік мини-баскетбол фестиваліне баруды жоспарлап отырмыз. Барсақ, көкелерін танытамыз. Биыл үшінші жыл. Алғашқы екі жылда чемпион атанып келді, менің балаларым. Басында, «О, китайцы приехали» деп менсінбеп еді. Қазір, біздікілер ол жақта «корольдер». Енді, осы 2004 жылғы шәкірттерімді сынап көргім кеп отыр, сол жарыста. Жақын арада, ата-аналарды жинап жиналыс өткіземіз. Балаларын жіберуге ақша тапса, «Ура, барамыз!». Таппаса, «Ура, бармаймыз!».


Бұл «корольдер» тақтасы. Арасында 1994 жылғылар да бар. Ия, олар мектеп бітіріп кетті. Бірақ, олар — Қазақстан біріншілігінің күміс жүлдегерлері. Облыс атынан барған мектеп құрамасы. Қай-қай жарыста да сол — Атырау облысының құрама командасы — №19 мектеп баскетболшылары.


Ағай мен оның оқушылары (баскетбол үйірмесіне қатысушылар емес) жергілікті «Атырау Барыстары» баскетбол клубының қай-қай ойындарын да жібермейді. Бүгін — жартылай финал. Әр сыныптан өзінің «сүйіктілерін» іріктеп, 25 оқушыны алып, ойын болатын жерге бет алды, ағай.


Автобус кондукторы осынша баланы бір уақытта автобусқа мінгізуге келісімін бермеді. Ағай, «ақшаларын төлейін, 20 теңгеден» деді. Кондуктор толықтай төле деп қасқайып алды. Мен фотоаппаратымды шығарып, автобусты айналдыра түсіре бастағаннан кейін ғана, кондуктор кейи-кейи келісті. "Әркез осылай, мінгізгісі келмейді. Қазір, кейін қайтқанда, нағыз "«часпиктің» уақытына тап келеміз, онда, тіпті, – «туши свет, бросай гранату» (сүйікті сөздерінің бірі). — дейді, ағай, еш қиналмай. Әлгі инцидент кезінде, менің жүйкем «сыр беріп» қойған еді…


Ағайдың жүйкесі сыр беретін жер ойын кезінде екен. Оқушылары естіп қоймасын деп, тістеніп қана боқтап алады, ойнай алмай жүрген баскетболшыларды көріп. Футболфандар түсінер, ағай «дирижердің» де қызметін атқарады екен, трибунада. Қайта-қайта ұлы (Александр Лысяк — «Жасқанат» баскетбол клубының бапкері) ойын барысын сұрап телефон соғумен болды. Оған: «Жеңіс — біздікі!» дегенімен, атыраулықтар доптан айырылған сайын, боқтап жіберіп, «жеңіліп қаламыз-ау» деумен болды.


Бірақ, «Атырау барыстары» финалға шықты. Оқушылар да, ағай да қуанышты. «Биыл тағы күміс» — дейді, ағай — «Мына „барандарға“ Астана алдыра қоймас. Ойындары ойын емес, тіпті.»


Ағай жұмысына қайтып келді. Мұғалімнің қағаздары таусылған ба…
Ағай дәл кеше алпысқа келді. Үш жылдан кейін зейнеткерлік. «Енді, топ алмаймын» деп отырғанының бір сыры да сол.

Ауырмаңыз, ағай!

Тақтайының бір шетін бассаң екінші жағы шиқылдай көтерілетін дәліздің іші алакөлеңке. Қырық жамау мәсісін сүйрете басқан шал шеткі есіктің тұтқа орнына іле салған жібін сенімсіздеу тартты. Өзінің қаншалықты қиналғанын әлемге жар сала бажылдаған есік жартылай ғана ашылды. Бір жөтеліп алған шал сырқатқа көңілді көрінгісі келді ме, еңсесін тіктей кірді. Ескі төсекте ауыр дем алып жатқан адам қаракөлеңке жерде қартамыс көрінгенімен бажайлай қарасаң жас екенін білуге болар еді. Бірақ сырқат самайына ақ кіргізіп, маңдайында жазылмас екі сызық әжім пайда болған.
— Қалайсың балам?
— Шүкір…
Булыға ұзақ жөтелген жігіттің беті алаулап тұр.
— Қызуың көтеріліп тұр ма?
Шал кәртамыс алақанын екі сызықтың үстіне басты.
— Соңғы апта 182 ге дейін барды…
— Доғдырлар не дейді?
— Тұрақталады дейді. Сенімсіздеумін. Бір ай бұрын да солай айтып еді…
Көңіл сұрай келген адамның жазылмаған миссиясы сырқаттың көңілін аулау керек екенін білсе де шал жұбатар ештеңе айтпады. Үнсіздік созыла түсті. Шалдың күрсінді. Әкелген хабарын қалай жеткізерін білмей қипақтап отыр. Оны өзінше түсінген жігіт тістене сөйледі.
— Менің өмір сүргім келеді. Жиырмадан енді астым ғой. Даналардың өсиетін жеткізетін бейнемнен айырды. Алақан жайып қалдым. Қызуым да үнемі көтеріліп, түсіп мазам қашып кетті. Бірақ әлі тірімін ғой?! Уайымдамаңыз, мен әлі-ақ жазылып шығамын…
Көп сөйлеп қойып алқынған жігіт демігіп тоқтады. Шал тіктеле тыңдап отыр екен. Жүзінде "Қарағым, сені менен басқа кім түсінсін" деген аяныш сезімі жазылып тұр. Бірдеңе демекке аузын аша бергенде бажылдақ есік топсасынан жұлынып кетердей оқыс ашылды. Көзілдірік киген қасқабас дәрігер екен. Сөйлей кірді.
— Сіз, аташка ренжімеңіз! Сырқаттың қызуы көтерілгенін өзім таңертең білдім. Ұйықтап жатқанмын. Екі жүзден асып кеткен екен, қазір дұрысталды!
«Мына екеуі мені тыңдап отыр ма?» дегендей көзілдірігін түсіре қараған қасқабас монологын ары жалғап кетті.
— Ақсақал, Сіз уайымдамаңыз! Жаңа ғана узидан келемін. Жақында қызды боласыз! Өкіл әкесі есімін Алтын деп қойыңдар дейді. Теңгеңіз, енді аман болсақ емдеп шығарамыз әлі!
Талай жылдар аңсаған қызы, алтын қызы дүниеге келер уақыт жақын екенін естіген шалдың күңгірт көзі жарқ ете қалды. Бір сөзден палата ішіндегі ауа райы өзгеріп сала бергенін сезген Теңге күбірлеп, тілін кәлимаға келтіріп жатқан еді…

-Ей, кеттік! Зарпылат алдым, саунаға барамыз!

Әншейінде бір саптыаяқ сыра алып беруге жарамайтын жарымес Жарбол досымның бұл сөзі мені селк еткізді. Кешегі түрі жаман ішістен кейін миым майонез болып, басым сынып, тасымды көтере алмай жатқан мен атып тұрдым. Енді ше, бар болғыр Жарбол жарытамын деп тұрса… Менің жуан саныма қажалып-қажалып, бұты жыртылуға аз қалған көк джинсиімді кие сала Жакеңнің соңына ере бердім. Көше жақ бетке шыға бере қол көтеріп едік, бампері түсіп, капотының сыры ұшқан бір көк «Опел» бырқ етіп тоқтай қалды. Жарбол екеуміз артқы орындыққа жалп етіп отырдық та, «Быратан, тарт, «Амтареске!» деп, күж ете қалдық. Анау да саунаға сан барып жүрген зәлім болса керек, газды басып-басып қалды. Саунаға келіп, әкімшісін шақырып алдық.
-Оу, қарындас апай, бізге екі орыс қыз!-деді, Жарбол күжірейіп. Бір-екі минуттан соң алдымызға неше түрлі торсиғандары мен қызыл-ала дамбалдарын көрсетіп он шақты сайтан шыға келді. Ал, таңда! Мен «төсі тостағандай, аяғын сиыр басқандарын жиі көріп жүрмін ғо, анасс, лөтще қаланың сары бетпағын алайын» дедім де, емшегі иттің басындай бір орыс қызды нұсқадым. Не істеді екен деп Жарболға қарасам, ол «Прекрасный выбор!» деп, маған бас бармағын көрсетіп мәз болып тұр, енеңді… Өзі сырықтай бір өзбек қызды қолтықтап алыпты. Сонымен не керек, арғы жуынатын, секс сырын ұғынатын бөлмеге өттік. Шешіндік. Шайынып алдық. Бір-екі «контактіден» соң, ортаға бір жартыны закөскісімен алып, «тыға» бастадық. Қыздар да ішті. Бір қарасам, секс жайына қалып, Жарбекем өзбек қыздың ерніне жабысып, жылап отыр. Қорқып кеттім. Сонда да «Ей, не болдеее?»-дедім, міз бақпай. Ана есерсоқ маған қарап мұрнын бір тартты да: «Досым, мен ғашық болып қалған сияқтымын! Бүгін Зуһраға үйленемін!» -деп, еңіреді дейсің… Қызға қарасам, ол да пейіштен енді шыққан періште кейпіне ене қалыпты, жәлеп!..Өзі ақжаймаға оранып алған. Досыма күліп қарап, қылымсып қояды. Демек, ол да Жарболға қатын бола салуға дап-дайын. Жыным қозып кетті. «Ей, миғұла, намыссыз! Жезөкшені қалай қатын қылмақсын, найсап!»-деп, бар білген боқтығымды төктім-ай келіп. Жакең «қыңқ» демеді. Менің үнім өшкен сәтте ғана:
-Все, айттым, бітті, үйленем! Өлтірсең де, үйленем! Зуһрам бұл жерге жақында ғана келген.Бәрін ұмытамыз!-деді де, алмаған қатынын аймалай бастады. Содан не керек, Наташа екеуміз жас жұбайларға тост айттық. Саунаның уақытын созып алғанбыз. Тағы екі жарты іштік.… Бір есімді жисам, саунаның кіреберісінде жаланбұт тұр екем. Кезек күтіп тұрған бес-алты жігіт кеңк-кеңк күледі, әнасс. Желкемнен саунаның әкімші қатыны нұқып айқайға басып тұр. Қос қолыммен қос тасымды жауып, ішке зып бердім. Қарасам, Жарбол Наташаны құшақтап алған… Тағы жылап отыр, енеңді… «Наташаға үйленетін болдым, шешессс..» деп, еңкілдейді, пәтшағар. Сол кезде екі еркектің ортасында көтені жалтырап келесі бөлмеге кіріп бара жатқан Зуһраны көріп, біртүрліііі, аяп кеттім…

… Ертеңіне, көрші Владиктің чекушкасымен бас жазып болып, Жарболға ызбандадым:
— Ей, дамбал бажа, қалайсың? Не хауар?
-Ей,қыртпыш, тойға дайындал, дружок боласың. Әкем ауылдағы Боранбайдың жақында диплом алған қара қызын аласың деп жатыр. Мен оны бұрыннан сүйем ғой, нақой!-деп, Жарболып тұтқаны қоя салды. Әй, қызталақ неме…

Ал, сіз өз денсаулығыңа көңіл бөлу арқылы өзге адамның өмірін сақтап қалуға болатынын білесіз бе? Жо-жоқ, біреуге донор болу екен деп ойлап қалмаңыз. Айтқым келгені мүлдем басқа жағдай. Түсінікті болу үшін толық тоқталайын.

Алматы осымен екі рет (2012, 2013 жылдары) халықаралық деңгейдегі марафон өткізді. Кәдімгі өзіміз теледидардан көріп жүрген, улап-шулап тайлы-тұяғы қалмай топырлап жарысатын — Бостон, Амстердам, Нью-Йорк қалаларындағы секілді жалпыхалықтық марафон!

Наурыздың 30 нан 31іне ауған түні Қарағанды облысы, Бұқар жырау ауданына қарасты Көкпекті елді мекенінде тосын оқиға орын алды. Ауылдан әрірек орналасқан су қоймасы күрт еріген қар суынан деңгейінен аса көтеріліп, 810 үйлі ауылдың 4-5 көшесі түгелдей су астында қалды. Әзірге ертеректе саман кірпіштен салынған 19 үй адам тұруға жарамсыз деп табылып отыр. Аудан әкімінің орынбасарының айтуынша бұл үйлердің иелеріне мемлекет тарапынан шаршы метрі жағынан дәл келетін жаңа үйлер салынады. Үйден бас тартқандарға ақшалай өтемақы төленеді. Қазіргі таңда ауыл тұрғындарының материалдық шығындарын есептейтін комиссия құрылған. Бұл комиссия он күн ішінде тізім жасап, сол тізім бойынша тұрғындар материалдық көмектерге қол жеткізе алады.
Қайғылы оқиғадан қаза тапқандардың саны 5 адам. Облыс әкімі Бауыржан Түйтеұлы әрбір қаза болған адам үшін туыстары мен жақындары 1 млн. теңгеден алатынын тілге тиек етті.