Соңғы 2-3 күнде «Георгий лентасы» туралы пікірлер көбейіп кетті. Біршама адамдар «Ол біздің лента емес, патшалық Ресейдің таңғаны т.б.» деген пікірлер білдіруде. Тіпті кейбіреулер Оны мемлекеттік тудағы оюды пайдалану арқылы "Қазақстандық нұсқасын" қабылдайық деп те "үндеу" тастап отыр…
ОСЫ МӘСЕЛЕГЕ ҚАТЫСТЫ ЖЕКЕ ПІКІРІМ:
Біріншіден, ол жай ғана белгі. ІІ-дүниежүзілік соғыстан бері келе жатқан орден-медальдарды әсемдеу құралы ғана. Бітті. Басқа ештеңе де емес.
Екіншіден, айналайындар-ау, ол тарих қой. Кеңес үкіметі құрамында соғысқанымызды ешкім жасырмайды ғой?!.. Тарихтың өзі болмағанмен, тіпті тарихи маңызы болмағанмен де ол белгіні аталарымыз тақты. Тағады да, музейлерде олар тұрады да. Ал, тарихты қандай күйде болса да сыйлау қажет. 90-жылдардан бері Ленин ескерткіштерін құлатып жатыр. Ия, кеңес үкіметі Қазақ халқына жайсыз болды. Бірақ қандай болғанда да ол — ТАРИХ! Орын ауыстырумен (елеусіз жерлерге орын ауыстыруымен) келісем, ал түбімен жойып, талқандап тастауға қарсымын өз басым.
Үшіншіден, әр бұрынғы одақтас республика осындай белгілерді жойса, өз тарихын өздері бұрмалап қайта жазып шықса, тарихи шындық дегеніміз қайда қалады?!..
Төртіншіден, бұл шара да, барлығын қазақшалаймыз деп «гипер» сөзін — «ерен» сөзімен, «компьютер» сөзін — «белгісаяр» сөзімен, «балкон» сөзін — "қылтима" сөзімен алмастырмақшы болып жатқан айқайпатриоттардың ісі ғана деп білем.
Түсіндірме: мен кейбіреулеріңіз ойлап отырғандай кеңестік дәуірді аңсаушы т.б. емеспін. Тәуелсіз Қазақстанның патриотымын. Бірақ, өткен тарихты бұрмалауға қарсымын!

Екінші дүниежүзілік соғыс кезінде нацистер басып алған аумақтарда неміс сарбаздарынан бала тапқан жергілікті әйелдер аз болған жоқ. Нацизмге деген жеккөрініш заманында өскен балалардың кейбіреуі бүгінде Германиядан туыстарын тауып жатыр. Бірақ бұл оңайға түспей тұр.
60 жыл өткен соң
Жуырда американдық «Вашингтон Пост» газеттінің тарихи зерттеулер жайында сөз қозғады. Әңгіме нақты бір адамның, Жан-Жак Делорм деген француздың тағдырынан басталады.Бірде, талай жыл бойы шешесі тіс жармай, жасырып келген құпияны балаға әжесі ашып береді. Әжесі балаға неміс сарбазының фотосуреті салынған сары конвертті көрсетеді. Сөйтсе, Екінші дүниежүзілік соғыс кезінде нацистердің Францияға басқыншылығы уақытында әлгі неміс сарбазы шешесінің көңілдесі болған екен. «Сол сәтте мен бәрін түсіндім, — дейді Жан-Жак Делорм. — Әйтеуір, менің әкем болған екен ғой».Тарихи есеп бойынша, гитлерлік әскердің Еуропаны билеп тұрған төрт жылдық басқыншылығы уағында неміс сарбаздарынан 800 мыңнан астам бала жарық дүниеге келген. Оның 200 мыңға жуығы бір Францияға ғана тиесілі. Шешелері оларды тура Жан-Жак Делорм сияқты шыққан тегін жасырумен, масқарашылықпен өсірді.Олар неден жазықты болғандарын түсінбестен мектепте кемсітушілік пен келемеж көріп өсті. Немістер елден кеткеннен кейін олармен байланыста болған көптеген әйелдерді бастарын тақырлап, тыржалаңаш шешіндіріп жұрт көзінше көшемен өткізіп, масқаралады. Делормның анасы «Отанға опасыздық жасаған» деген айыппен түрмеге жабылды.Ал, бүгінде, 60 жыл өткеннен кейін барып, сол балалардың кейбіреулері соншама уақыт бойы қинаған ұятты жеңіп, өздерінің түп-тамырларын қозғай бастады. Ол – ол ма, өздерінің неміс туыстарын іздеуге көшкендері де бар.
ФРАНЦУЗДЫҢ НЕМІС ТУЫСТАРЫ
Жан-Жак үшін өзінің немістік түбірін анықтаудың сәті түсті. Оның әкесі Ганс Гоффман соғысқа дейін наубайханашы болыпты. Екінші дүниежүзілік соғыс басталғанда әскерге шақырылған ол басып алынған Парижде орналасқан әскери оркестрге тап болған.Гоффман виолончельде ойнай алатын. Осы өнері оны майданнан алып қалған. Ол париждік қызды өзіне қызметші етіп ұстаған. Үшінші рейхтың қабырғасы қақырап, соғыс аяқталуға жақындаған уақытта Ганс Гоффман баварлық ауылдардың бірінде, 1945 жылғы сәуірдің 25-інде, американдық танктердің шабуылы кезінде қаза болған.«Бұл жаңалық мені тыныштандыра қоймады, — дейді Жан-Жак Делорм. — Есесіне әкелі, әпкелі, немере бауырлы болдым. Отбасыма игілік болсын».Жан-Жак Делормның өзі 65 жаста. Көп жыл Француз Ривьеріндегі Ментон қалашығында пошталық бөлімде жұмыс істеп, зейнеткерлікке шыққан.
ЖҮРЕККЕ ӘМІР ЖҮРМЕЙДІ
Өзімен тағдырлас адамдарға жәрдемдесу үшін Жан-Жак Делорм үш жыл бұрын «Жүрекке шекара жоқ» деген ұйым құрған. Бүгіндері ұйымның құрамында 300 адам – неміс сарбаздарының балалары бар. Соғыстың перзенттері бір-бірімен араласып, ұзақ уақыт түсіне алмай келген, қабылдай алмайтын ортада өмір бойы айтуға дәті бармаған тақырыптары төңірегінде сөйлеседі.Ұйым қараша айында жалпы сиез өткізіп, жиналғандар өз тағдырлары туралы әңгімеледі, Еуропадағы осынау ортақ құбылыстың ауқымы мен қыр-сырын түсіндірген мамандарды тыңдады.Эвтаназия сынағы жүргізілген Германиядағы нацизм құрбандары мемориалының директоры Георг Лилиенталь гитлершілердің басқыншылығында болған елдерде әңгіме қызып тұрғанымен соғыс перзенттері тақырыбына дайын немістер өте аз екенін хабарлайды.Себебі, бөтен елдерде балалы болған көптеген неміс сарбаздарының өз үйінде жұбайлары мен балалары бар еді. Георг Лилиенталь көп әкелердің өмірде жоқ екенін, сондықтан кейбір ғана соғыс перзенттерін өгей бауырлары қуана қарсы алғанын айтады.Ал, көпшілігін неміс отбасылары қабылдаған жоқ. «Әлі біраз уақыт өту керек», — деп толықтырады Георг Лилиенталь.
ЖАҢА ЖЫЛДАҒЫ КЕЗДЕСУ
Жуырда француздың сыртқы істер министрі Бернар Кушнер Германиядан туыстарын тапқандарға азаматтық беруін сұрап, неміс үкіметіне қолқа салды.Кейбір балалар немістік төлқұжат алып та үлгерді, енді біреулері азаматтық алу үшін құжат тапсыруда. Георг Лилиенталь болжап отырғандай, мұндай бастама көп ұзамай өзге де елдерде бас көтермек. Оның айтуынша, өмір бойы ол балалардың алдынан шығып келе жатқан мәселелер мен қиындықтар әлі күнге олардың жанын жаралауда.12 жастан жаны тыныштық таппаған Жан-Жак Делорм өз әке-шешесінің құпиясын қазбалап жүріп, шешесінің соғыстан кейінгі күйеуіне Делормды бала етуге құқық беретін отбасылық құжат тауып алған.Содан бастап Жан-Жак айналасындағылардан шындықты сұрауға кіріскен. Бірақ оған ешкім ештеңе айтпаған. Сол кезден бастап бұл жабысқақ ой жанын жеген бала өзін өсірген әжесін мазалаған. Шешесін сұрақтың астына алған. Әжесі бұлтақтап, жалтарып отырған. Шешесі ашу шақырып, жауап беруден қашқақтаған.Нормандиядағы шағын қалашықтағы мектептегілер бұған немістің баласы екенін бетіне басты. Бала ер жете бастаған шақта шындықтың беті ашылуға жақындады. Ал, әжесі тәуекелге бел буып, баланың нағыз әкесінің фотосуреттерін көрсеткен сәтте ащы шындықтың беті біржола ашылды.«Біз жауыздардың балалары едік, — деп Делорм соғыстан кейінгі Франциядағы нацистерге деген жаппай өшпенділік уақытын еске алады. — Өзімнің тегім туралы айтсам болды, олардың бәрі де өздерін менен аулақ ұстайтын. Сосын бұл туралы сөз қозғамауды әдетіме айналдырдым».Делормның анасы 1994 жылы қайтыс болды, ал, Жан-Жак өзінің немістік түп-тұқиянын одан сайын белсене іздеуге көшті. 2007 жылы Делорм бауырларымен көрісу үшін немістің Майнц қаласына аттанды.Олар өз әкелерінің нацистер кезінде басып алынған Франциядағы жүрістері туралы ештеңе білген емес. Біршама күрделі сәттерден кейін олар Делормды отбасы мүшесі ретінде қош алған.Содан бері үшеуі де бір-біріне жаңа жылдық құттықтау мен сыйлық жолдап келеді. Және жақында ғана олар бірде Францияға, енді бірде Германияға, жылына бір рет бір-біріне қонаққа баратын болып келіскен

Мәтіннің тақырыбы өзгертіліп алынған, түпнұсқа www.azattyq.org/content/Kazakhstan_ww2_soviet_germany_/1915399.html осы сілтемеде

Бүгін! Алғашқы рет! Кешкі сағат 19:00де Қызылорда қаласында «Домбыра Party»! Келіңіз, көріңіз, әдемі кештен қапы қалмаңыз! Өтетін орны: орталық алаңдағы ескі фонтан маңы, «Майя, майя» пиццериясының артында орналасқан. Байланыс телефондары: 8 701 317 16 15 Сабыржан және менің номеріме де хабарлассаңыздар болады

деп ақпараттандырып фейсбукқа жаздық. Бірінші мәрте өткізгелі отырғандықтан, қалай болар екен деп те ойластық. Арнайы ешкімді шақырмадық, бірақ жоспарда шақыру бар еді… Сабыржан екеуміз таныс домбырашы дос, құрбы-құрдастарды іздедік. Күнде хабарласа отырып, Сабыр 4-5 жігітті тапқанын айтты. Онда бастап кетейік, қалғандары қолдайды дедік те, 04.05.2013ж жоспарладық.

Тізесі шығып кеткен тақырып екенін білемін, және дәл мына жердегі талқылау ештеңені де шешпейтіні түсінікті. Әркім өз ойында қалады. Бірақ та…

Жақсылықтың, жаманшылықтың шекарасы кейбір кездері дәл анықталмаған. Екеуінің арасындағы шекара қандай жерде өтетінін әркім өзінің өмірлік тәжірибесінен ортада қалыптасқан қатынастарға қарай аңықтап алады. Жаманшылық көзінің шоғырланып жиналған ортасының бір қасиеті бар. Көбінде бұл қасиет теледидардан криминальді хроникасында жиі көрсетіледі. Жаманшылық көзіне тән қасиеттерінің бірі: оған қарсы күрес жүргізген адам- жұмыстың кішкене болсын жағымсыз бөлігін уақытша болса да өзінің бойына алады. Әсіресе, істің мән-жайын анықтап кім, қайдан, неден деген себеп-салдарына жауап іздегенде бойына бірсыпыра жағымсыздықты жинайды. Осылайша жаманшылық өз қасиетін дәлелдей түседі. Жаманшылық ұстанған жақ онымен күрес жүргізіп жатқандар арасында жанашырлары барын жақсы түсінеді, және де оларды әрқашан өз қатарына қосып алуға дайын. Адам мінезі ағзасы секілді азып тозады. Мінез, машық, көзқарас тұрақтылығы және ішкі ар-ұждан беріктігі шешуші орында. Өз-өзін уақытында тоқтата білу -ақ пен қараның таңдауымен бірдей. Шешім ретінде жұмыс бабын ауыстыру мен үшін таңдаудан құтылудың бір жолы шығар.

ОҚО, Түркістан қаласындағы бұл нысанның орындаушысы «СЕБИЛ» ЖШС салып жатқан Қожа Ахмет Ясауи атындағы мешіттің жоғары жағындағы күмбезге орналасқан екі Мемлекеттік Тудың жыртылып, сол күйінде көк аспанымызда қанша уақытқа дейін желбірейтінін кім білсін. Қаламызға келетін туристерге Мемлекеттігіміздің аса құнды болған көк байрағының осылайша қасиетсіз күйде тұруына кім жауапты?.. Нысанда жұмыс қызу жүргізілуде, дегенмен тулардың осылай бей-берекетсіз күйде тұрғанына ешкім назар аударар емес…

Пайдалы сайт екен. Әзірге тізімге Астана, Теміртау, Орал, Щучинск қалалары кіріпті.

infobus.kz/

Мына сөздерді кейбір қазақтар айта бергенді жақсы көреді /батыста бәрі/: «Мынадай байлықмен біз Арабия сияқты байлыққа батып отыруымыз керек. Әрбіреуіміздің жекке шотымызда мындай мың доллар құюы керек мемлекет.» Сосын мндетті түрде «16-ақ млн қазақты асырай алмай отыр» тағысын тағылар.
Неге сол сөзді былай айтпайды: «Мына байлықпен біз Англия сияқты біліміз дамыған, инфрастурктурасы мықты, санамыз жоғары ел болуымыз керек деп»
Арабияның шіріген понт байлығына, тым асыра сілтенген гламурына қызығады да өздері «жастар еңбек еткісі келмейді, тек бірден топ ете түскісі келеді жылы орынға» деп айтады.

Мұнда эстафета сияқты өздері туралы сөз болатын тақырыптар ең популярныйлары екен. Керекинфоны екі күнде оқып шыққам. Басында таңғалдым, қазақ арасында осылай ойлайтын, қарапайым шындықты көретін, одан ұялмайтын, оны мойындайтын адамдар бар екен-ау деп. Қуандым шынымен.
Бірақ сайт пикке жетіп, енді құлдырап бара жатыр, ия?! Тек өз-өздерің туралы сөз болатын тақырыптарға құмарсыңдар, айналдырып келіп соны жазасындар, бір-біріңді мақтаған, шағын одалы пікірлер жазуға құмарсыңдар. Жазбасандар, сол жақты төңіректейсіңдер.
Күшті, қызық, шын жүректен шығып жатқан посттар жоқ.
Қолға алыңдар сайтты!
Бұл өте-мөте жақсы сайт!

Блок Құрылтайы 2013
Мен блогер емеспін, бірақ сонда да барып қатыстым. Қазақ сайттарының пайдаланушысы ретінде. Керемет емес, Тамаша өтті Блог Құрылтайы бірінші күні. Ұйымдастырған адамдарға көп көп алғысымды білдірем. Менің бірінші қатысуым еді. Шымда өтеді деген сөзді сайттан көріп өте қатты қуандым.
22 не жатар кезде не деген ойлар кірді қобалжығанымнан. Бармай ақ қоя салайыншы, кейінірек сайттан оқи салам, не болғаны туралы деген ойлар келді. Ойлана келе бір шешімге өттім. Себебі мынау еді: Керекинфо сайтына наурыздың 17 ші жұлдызында кіріп оқып қалсам, кілең Блоггерлер туралы жазылған тақырыптар көп екен. Түсіне алмаған соң барлығын ашып оқи бастадым. Алдынғы болған жерлерін жазыпты, онда қандай тақырптар қозғалған, не болғандығы туралы. Кейін бір сілтемеге қарасам Тіркелгендер тізімі тұр екен, оған жазылған пікірлерде: Наурыздың 16 да тіркеу бітіп қалыпты. Көңілім түсіп кетті. Іштей барып, көргім келеді. Қалай тіркеледі? деген сұраққа: arshato@mail.ru -ға тіркеуіңізді өтінем деп хат жазу арқылы! – деп Данияр жауап жазыпты. Сол сілтемені басқаным сол жаңадан хат жазу шыға келді. Ойланып отырып қалдым, жазсам маған кешігіп қалдың тіркелу бітіп қалды демей ма? деген ой келді. Шешінген судан тайынбас дегендей, хат жібердім. Хатта:
Мени тіркей аласыз ба? әлде кеш қалдым ба? Сейтова Марьяш (Шымкент)
Ертеңгі күнді асыға күттім, күнді емес Аршаттың жіберетін шешімін. Кешке қарай үйге асыға кіріп, blogcamp.kz сайтына ноуттан кіріп қарасам, тіркелгендер тізімінде аты – жөнім қалам тұр, 339 нөмер беріліпті. Қатты қуанғаным соншалықты «УАУ!!! Тіркепті» – деп айқайлап жібердім. Сонда қасымда ұялы телефонымды ойнап отырған 3 жасар інім сілк ете қалды. Маған біртүрлі қарады да тұрып, бұрылып кетіп қалды. Содан бастап, кімнің қаншалықты күткенін білмеймін мен сол күн жеткенше кун санадым. (Аршатқа улкен алғысымды білдіремін, тіркеп шанс бергені үшін) Баста қорқыныштар болды Барсам ешкімді танымаймын? Сонда не істеймін? Кіммен араласам, кіммен сөйлесем? Бөтен адам сияқты жүріп қалам ғой – деген ойлар маза бермеді. Бұл сұрақтардың бәрі Құрылтай өткен соң бос ой болып қала берді.
23-не азанда ерте тұрдым. Бармас алдын тағы сайтқа кіріп Берікболдын телефонына хабарластым. Саламатсыз ба? Бұл Берікбол ма екен? Ары қарай әр түрлі мені ойландырған сұрақтар кетті. Ол барлық сұрағыма нақты жауап берді.
-Университетке адамдар жиналды ма? Барсам кіргізе бере ма?
-Ия, бара беріңіз онда адам көп. 3 қабатында жиналып жатыр.
Сол қобалжумен 5 минутта Университетке жетіп, кірдім. Үшінші қабатына көтеріліп, қарасам екі блогерді таныдым: Гастербайтер мен Қалдықыз, басқа ешкімді тани алмадым. Алдымнан 3-4 қыз көк футболкка киген, бейджик таққан әдемі келген қыздар қарсы алды. (соның бірі -Мақпал) Амандасып, тіркеп, қолыма футболка, блакнот, бейджик, Блог Құрылтайы 2013 бағдарламасын берді. Ары қарай үлкен залға кіріп қарасам, недеген көп блогерлер бір – бірімен сөйлесіп, араласып, кейбірі амандасып, ду-ду болып жатқан халық. Кейбірінің қолында фотоапаратттар, планшеттер, сонғы модельдегі ұялы телефондар, ноутбук, нетбуктар. Бірін – бірін естелікке түсіріп жатыр. Шатасып басқа тойға кіріп кеткен адам сияқты сезім болды. Барып бір орынға отыра кеттім.
Көп ұзамай көптен күткен Құрылтай басталды. Жүргізушілер қаншама біліндірмейін десе де қобалжып сөйледі, не дегенмен қаншама халық жиналып соларды қарап, қадағалап отыр. Әр түрлі қаладан келген, жоооқ тек Қазақстаннан емес басқа шет елдерден келген қонақтар сөз сөйлеп жатыр, кейде сұрақ-жауап емес, Дебатқа ұқсап кетті. Ең активті жастар жиналғаны көрініп тұр. Сұрақ қойғысы келгендер көп болғанымен, уақыттың тапшылығына қарай сұрақтарын қоя да алмаған блогерлер болды. Өте тамаша тақырыптар қозғалды: Қазақ сайттарындағы веб-дизайн, Сайтпен ақша табу, Контент мәселесі, Блог жүргізудегі шет ел тәжірибесі. Керемет жауап беріп жатқан азаматтар болды. Жауапқа көңілі толған жастар да бар еді. Қай қайсы болса да, осы блог Құрылтайын көптен күткен жандар сияқты. Қымбат уақытын бөліп Облыс әкімі ортаға шығып сөз сөйледі. Күнделікті галстугін шешіпті, қарапайым тілде қазақ сайтын дамыту туралы тақырыптарды қозғады. Ол кісі да бос қол кеткен жоқ Блогкемп жазуымен қара футболка және арнайы блакнот сыйлыққа алды.
ОҚМУ асханасындағы түскі үзілістен кейін Стартаптар конкурсы басталды. Недеген керемет ойлар, тамша сайттарды ашу, жастарды қазақ сайтына қызықтырып, пайдаланушыларын арттыру. Қозғалған тақырыптар: мотиватор naqul.kz, tamble.kz, электронды күнделік, Қазақ контентінің мүмкіндігін арттыру, IT-саласына қатысты сұрақ-жауап, материалдар ресурстар, tuttey.com, Жас пресс. Ең көп дауыс жинаған«Дәстүрлі ән сайты», куйлерді, қазақ әндерін бір сайтқа жинау үшін әдемілеп, ән жазып келген Амангелді Сейілхан керемет ән айтып, домбырасының сыңғырлаған даусын айтсаңшы пах-пах. (жұп болсын дегім келді))).) бұндай дайындық үшін Билайн комапаниясының 100 мың теңгесі аз сияқты болып көрінді маган. Қатысушылардың көбісі ерлер еді, арасынан атылып шыққан екі қыздың болашақ сайттары Атырау қаласы туралы talgam.kz және Ақшолпан Жүсіпованың Қыран.кз Әскери сайты ұнады.
Марапаттап жабылу кеші өте керемет, Блог Құрылтайының бірінші күнгі университеттегі бағдарламасы мықты өтті. Соған қоса барлығы бір үйдің баласындай естелікке суретке тусті. Сол арада Университет алдына автобустар келіп тоқтап, халық ішіне лық толып лагерге қарай жол жүрді. Лагерге барар жолда Автобус ішінде адамдар у-шу болып, тур турлі тақырыптар қозғалып, керек десең блогерлер ән салды.
Кешкі тоғыздар шамасында кешкі асқа кіріп жиналып, тамақтандық біріншіге өте дәмді сорпа, ал екіншіге балдай тәтті палау берілді, көршіміз өзбек қой. Кешкі астан шығып Домбыра пати бағдарламасы басталды. Ортаға ұзын қылып (менің бойымнан биік)от жағылып, жан жағына жастар лық толды. Бір керемет ән кеші басталды. Оттың жалыны бет қаратуға шыдатпады. Қаншама өнерлі блогерлер ән айтып, куйлетіп, домбыраның сыңғыры үзілмеді. Екі жаққа бөлініп жарысулар да болды. Дауыстар: пах-пах, шап, бас, жұп қыл – деп шығып жатты. Осылай қазақ жастары өздерінің таланттарын көрсетті. Сағат түнгі 2-лерге қарай жастар бір-бірлерін қимай жататын орындарына қарай тарқасты.
Ары-қарай мен болмаған себепті (қайтып кетіп едім)жалғастыра алмаймын. Мен журналист емеспін, сондықтан бұрыс жерлері болса сөге көрмеңіздер. Бұндай Құрылтайдың 6 айда бір рет болса да артықшылығы жоқ екен…