Соңғы күндері авторлық құқықтың сақталмауы, "ұятсыз" газеттердің Интернет-ресурстардағы мақалаларды үтір-нүктесіне дейін айнытпай көшіріп басулары жайлы жазылып жатыр. Айтылып та келді. Сондай келеңсіздіктердің алдыналу үшін, кейін кінәлілер «білмедік, кешірім өтінеміз» деп шықпас үшін, сайтыңызға немесе блогыңызға ескертпе, құлақтандыру ретінде баннер орнатсаңыз, не болмаса, соқырға таяқ ұстатқандай етіп көрінетін жерге жазумен-ақ жазып қойсаңыз, дұрыс болады деп ойлаймын. Баннерде немесе ескертпе жазуда сайтыңыздағы (блогыңыздағы) жазбаларды, мақалаларды, аудио-видео немесе сол типтес материалдарды рұқсатсыз, гиперсілтемесіз көшіруге болмайтындығын ескертуіңізге болады. Мысалы, мынадай баннер:

Егер сіздің жазған еңбегіңіздің кез-келген мақсатта кез-келген адамның кез-келген жолмен пайдалануына қарсы болмасаңыз, ештеңе жасамасаңыз да болады.

Есть только один грех – глупость.

Оскар Уайльд

Елдің бәрі екі жыл бұрын емешектері езіліп көріп алғанда, құр қалған мен, осы олқылықтың орнын толтырайын деген ниетпен бүгін жынданып тұрып дискісін сатып алдым. Қазақша “Адасқандар” деп аударылған (осы аударманы кішкене түсінбедім, себебі орысша нұсқасында жекеше түрде тұр ғой. Одан да “Түзу жолдан тайған жан” деп пе аударса да болар еді деп ойлаймын да. Мақұл, артық әңгімемен миларыңызды ашытпайын), “Так и передай ему, к…н айырам” /Рекетир/ деп Русланның аузына сөз тастап, кино түсірген және онысы жалпы жамағаттың жүрегіне жаққан Ақан Сатаевтың фильмі “Заблудившийся” туралы айтып тұрмын. Енді, міне, “ел жатса да енекем жатпайды” деген жұмбақтың визуалды мысалы болып, түн ортасында Сіздерге арнап ревью жазып отырмын (Алда, айналайын-ай, деп көзіңізді бір шылап аласыз осы жерде).

Қалдықызға жасаған сыйлықтары үшін көп рахмет!

Coffedelia-да жиналдық. Алдында айтып өткенімдей, BlogCamp-ке қатысқысы келетіндерге оның форматы (әлемдегі BarCamp ne-conference форматы) қалай екенін әңгімелегім келген. Сөйтіп, барсам, біразы жиналып қапты. Кейбіреулер сағат 18.00-де деп түсініп ерте келіп, күтіп қалған екен. Ғафу етіңіздер!



Келсем, үстелде бір дорба сыйлықтар тұр. Қалдықыз бәрімізге сыйлық үлестіріп жатыр екен. Мен және Patick (тағы басқаларында да болған шығар) зырылдық ақ қоянды таңдадық. Жарыстырып көріп едік. Patick-тікі озып кетті. Таксссс. Бұл емес негізі айтпағым.

Жаңа жыл мерекесі дегенде ойыма бірінші желтоқсанның 31-нен қаңтардың 1-не қараған түні келетін. Ғажайыпқа толы Аяз атасымен ерекшеленетін бұл мерекені барынша жақсы қарсы алуға тырысып, алдын ала дайындалып, мәз-мейрам болып жататынымыз есімде… Ауылда керемет шыршалар мен әсем шырағдандар болмаса да, көтеріңкі көңіл күйдің әсерінен ондай жоқшылықтар еленбей де қалатын. Үйдегілердің рұқсатымен аулада өсіп тұрған қараталдың шағын бұтағынан шырша жасайтынмын. Оны да ағам әрең дегенде үйдегілердің айғайымен істейтін. Бір ренжіп, бір қуанып, әйтеуір оны үйге қойып бергеніне риза болып, еңбек сабағында жасаған ойыншықтар мен базардан сатып алған жылтырақ нәрселермен орап безендіретінмін. Қазір еске алсам сол кездегі жаңа жылды қарсы алған кездерім өте қарапайым, бірақ бақытты сәттерімнің бірі екен.
Арман қуып, алдыма қойған мақсатпен Алматыға келдім. Қалалықтардың жаңа жылды тойлауы өзгеше екен. Ауылда жоқ деген шыршалардың да, ойыншықтар мен шырағдандардың да түр түрі болғанымен, ауылдағыдай мейірімді, абыр-сабыр болып жатқан жұртты көрмейсің. Ол менің табиғатыма жат құбылыс еді. Бірте-бірте жаңа жылды тойлауға деген құлшынысым бәсеңдей бастады. Биылғы жылы да туған-туыстарға азын-аулақ сыйлықтар жасадым да, достарымды хабарласып, кейбіреулерін агент арқылы құттықтай салдым. Күндер әйтеуір өтіп жатты… Бір күні әріптесім Ерқұлан шағын блогына былай деп жазыпты: «Алла жалғыз! Тумады да, өлмеді! Иса — оның баласы емес! Пенде еді. Туған күнін тойлайтұғын „Құдайдың“, Жаңа жылмен құттықтама сен мені!». Бұл өлеңді оқыдым да, ойладым. Расында да мен өзі нені тойлап жүрмін деп… Жаратушы бір Алла, Мұхаммед оның елшісі дегеніммен, мына тойлап жүргенім оған қарама-қайшы, менің бұл жүрісім екіжүзділік емес пе?! Жаңа жылымыз Наурыздың қадірін енді түсінгендеймін.

Наурыз мерекесі мен үшін наурыз көже ішумен шектелетін. Биылғы жылдан бастап өзіміздің жаңа жылымыз Наурызды ерекше тойлауды мақсат еттім. Ауылда жүргенде жаңа жылды қалай керемет тойлайтынымыз әлі есімде, сол кезді аңсап жүр едім. Енді жаңа жылымыз Наурызды тойлауға сондай құлшыныспен кірісемін! Маған сәттілік тілеңіздер, бауырлар!

Тіркелген қолданушылардың дені осы сұрақты қойыпты. Әрі тіркелген кезде "Әзірге белгісіз немесе тақырыбым нақты емес" деп жауап қалдырған.

BlogCamp-та презентация жасау не үшін маңызды?

"Әрі тақырып таңдаудың оңай жолы қайсы?" дегенге тоқталмас бұрын, осы уақытқа дейін тіркелгендер жайлы статистикалық мәліметтерге назар аударсақ. Содан кейін презентацияларға тоқталмақпын.

Өткен жылы да сөйткен. Зейнетақы қорыма ақша аударылмай қойғаны бар. Банктердегі компьютерлер "і" әрпіне жарымай қойды ғой.
Желтоқсаннан бері карточкама ақша түспей жүрген. Бар сабырымды жиып, мәсәленің мәнісін білеуге барсам, менің фамилиямдағы "і" әрпін, «и» әрпіне ауыстырып, орысша жазыпты. Осы уақытқа дейін дін аман қызмет көрсетіп келе жатқан оларды қандай түлен түрткенін жөнді түсіне алмадым.

Жапондықтар тамақты тек қана дәмді емес, сондай-ақ әдемі етіп те жейді. Жұмысқа немесе сабаққа алып кететін тамақты әдемі етіп жинақтайды екен. Мұны Бенто деп атайды.

Әдетте бентоның құрамында күріш, ет, балық және маринадталған көкөністер болады. Сосын әдеміленіп қорапшаға салынады.

Еліміздің егемендік алғанына жиырма жылға жуық уақыт болды десек те, батыстан үйренуімізді қоймай келетініміз тағы бар. Бүгінгі күні жастарды қойғанда, қарттарымыздың да еліктейтінін қайтесің?! Бір қарттарымыз үйінде отырып тырнағын жасатуға маман шақыртып жатса, енді біреулері уақытының көп бөлігін көшеде семішке сатумен күнелтуде. Ата-аналардың баласын қалайда өсірем, жеткізем деген ойын іске асыру мақсатында, отбасындағы бала тәрбиесіне айтарлықтай көңіл бөлуге уақыты да жоқ. Сонда жастар тәрбиені көгілдір экранның бетпердесіне айналған батыстан алмағанда қайдан алсын… Бұрынғының заманы емес деп, бағалы салт-дәстүрлеріміз бен ұлттық құндылықтарымызды тұншықтырып, көштен қалмаудың амалын іске асырудамыз. Алайда, сол заманауи батыстың тәлім-тәрбиесі бізге жеткілікті пайда әкеліп жатыр деп те айта алмайсың. Адамдардың арасында мейірім-шапағат қалмаған. Бір-біріне қайырым жоқ заманда әркім өзінше өрге ұмтылса, оның зардабы кімге тиетіндігі ешкімнің де ойына кіріп жатқан жоқ. Қара нан мен қара суды қанағат тұтып отырған ауылдағыларды ұрлаған малы үшін 10 жылға соттап жатса, халықтың кедейленуіне бірден-бір себеп боп жүрген шенеуніктер халық қазынасын тонағанда шара қолданып жатқан бірде бір үкіметтік органды көрмейсің. Санамызда батыстан қалмауымыз керек деген пікір мықтап бекіп алған. Батыс мәдениетінің ұлттық менталитетімізге жат тұстарын сіңіріп, керісінше, үлгі алатын тұсына келгенде ақсап жататынымыз тағы шындық. Бала тәрбиесі бесіктен дегенмен, сол бесікке баласын жатқызуға намыстанатын өз қазақ ағайындарымыз болып тұрған жоқ па… Өскелең ұрпаққа үлгі болатын бұрынғының қарттары қайдасыңдар деп аһ ұрасың. Жастар – еліктегіш, толық бекімеген жаңа буын. «Аш қасқырдың ауызы жесе де қан, жемесе де қан,»- демекші, бұл құбылысты жастардың тарапынан жиірек көріп жататындығы шартты нәрсе. Қазіргі жастар бізді тыңдаудан қалды дейтіндер де бар, сонда жастар бұл ұлтымызға жат қылықты қайдан алады деп ойлайсың-ау… Шын мәнінде, барлығы да отбасынан басталатынын бәріміз де жақсы білеміз. Батыс, батыс дей бермей, ең бастысы: «Ел боламыз десек, бесігімізді түзейік!».

Санаулы күндерден соң елімізде қысқы Азиада ойындары басталады. Осыны негізге ала отырып қысқы ойындарға тоқтала кетсем.
Жазғы не болмаса Қысқы Олимпиада кезінде тек көрсетілім ретінде ойналып, кейін шартты ойын ретінде кіретін ойындар болады. Менің бұл жолғы жазып отырғаным шарты түрде ойнағандар және көрсетілімдік негізде ойналып кейінірек тізімнен сызылып қалған ойындар.

Бәлкім менің білмей жазбай қалған ойын түрлері де болар, білгенімді сіздермен бөлісе отырайын.