Бір ауруханада екі қарт жатыпты, Екеуінің науқастары бір болғандықтан бір бөлмеге жайғастырылыпты. Тек бірі терезенің жанында, екіншісі есіктің дәл қасында жатады екен. Терезе жанындағы қарт күн сайын есік тұсындағы қарияға сырттағы тыныс-тіршілік туралы айтып отыратын:
— «Бүгін теңіз бір қалыпты. Аздап жел соғып тұр ғой деймін. Өйткені ана ұзақтағы кеменің желкені желбіреп тұр. Теңіз жағалауында шағалалар ұшып жүр».
Осылайша күндер өте береді. Күндердің бірінде әлгі терезе жанындағы ақсақалдың жүрегі ұстап нашарлап қалады. Әдетте, бөлмедегі қоңырау түймесін баса қалса дәрігерер жетіп келетін. Ал бүгін қасындағы қарт дәрігерді шақыртатын түймені баспады. Өйткені терезеден дүниені өзі көре алмай, тек көршісін тыңдаумен ғана шектеліп жататын. Сол есіне түсті ме, шайтанның сөзіне еріп, қоңыраудың түймесін басуға құнт таныта қоймады. Осылайша, ол досын жазықсыздан жазықсыз өлімге қиды да жіберді. Келесі күні дәрігерлер есіктегі кісіні терезе жанындағы босаған орынға ауыстыратын болды. Осы күнге дейін тыңдауды ғана місе тұтқан адамның қуанышы қойнына сыймады. Енді табиғаттың сан қырлы нақыштарын өз көзімен көріп жататын болды. Орнына жайғаса салып, басын көтеріп терезеге асыға мойнын созып еді. Арғы жақта қара қабырғадан басқа еш нәрсе көрінбеді.

Маған ең пүздік пост атағын әперген мемдер еді. Жер әлі де дөңгелек екен, сол тақырыпқа қайта оралдым. Өз басым сол мағынасы бар, сатира мен юморға, ащы шындыққа, тәтті өтірікке негізделген мемдерді жақсы көретінім бар. Қазір мем жасау да өнер болса да, кез келген адам жасай алатын жағдайға жеттік. Өзімнің мем жасағанымды айтқалы отырған жоқпын. Сол мемдерде кездесетін белгілі суреттерге, яғни мемдерге көрік пен ажар беретін образдар жайлы айтпақшы едім. Сол жердегі, ең алдымен атақты образдардан бастайық. Атақты деп отырғаным американ голливудында жүрген, жүре де беретін белгілі актерлер образы еді. Әрине, олар жайлы қазнеттен табу қиындау болса да, рунет әзірге жарап тұр. Сонымен, бастадық:

Дүниедегі ең керемет мотор — көкірегіңіздің сол жағында орналасқан жүрегіңіз. Жүрегіміз ерекше жүйесімен, тоқтаусыз соғуымен тәулігіне денеміздегі қанды 1000 рет толық айналдырып отырады. Жүрек бір сағатта орташа көлемді машинаны 1 метр жоғары көтеретіндей қуат бөліп шығарады. Жүректің қанды айдаған кезде қолданатын күші өте қуатты. Осы күш арқылы қанды 3 метр жоғарыға ытқыта алады. Жүректің ең бір ерекше қасиеті — тоқтамастан, шаршамастан өмір бойы жұмыс істеуі. Осы тұрғыдан алғанда, дүниедегі тоқтамай, демалыссыз жұмыс істейтін жалғыз мотор деуге болады. Жүрек — шамамен минутына 70 рет, бір жылда 37 миллионнан астам рет соғып, үнемі қозғалыста болатын жалғыз ағза. Адамның орта өмірі бойынша 2,5 миллиард рет соға отырып, 300 миллион литрдей қанды айдайды. Ұйықтап жатқан уақыттың өзінде жүрегіміз сағатына 340 литр қан айдайды екен.
Алақаныңызды қанша минут тоқтатпастан ашып, жұмып тұра аласыз? Алақаныңыз бірнеше минуттан кейін-ақ шаршап, бұл әрекетіңізді тоқтатуға мәжбүр боласыз. Ал енді өмір бойы жүрегіңізді бір мезет тоқтатпастан, денеміздің түкпір-түкпіріне сағатына жүздеген литр қанды айдатқызып тұрған қандай күш? Тағы да кездейсоқтық па? Жоқ әлде…

Сонгы кездері мен ьлогтарга кызыгатин болдым. Казир казакша блогтар коп баяғыда барі орысша еді

Міне мен кіретін қазақша блогтар тізімі

Обшым, пост жазу қысқарған екен. Фейсбук пен твиттер әсер еткен ғой.

Farabi
вк-га кош келд1н!!!
15.06.13

Nurzhol
қош көрдік, амиго
15.06.13
кезекті социальная сеть ауруы болып жабысты

Farabi
вхахаахахх

Посттың басы, Вконтактенің көк парағы:

Алдыңғы жазбамда бақытсыз лотерея жеңімпаздары жайлы айтқан едім, ендігі кезекте лотереядан жолы болған бақытты адамдар жайлы айтпақпын. Бірақ, бұл жолы суреттер арқылы… Бұл жолы болғыштардың алдыңғы кісілерден айырмашылығы ақшаларын ақылмен жұмсап жатыр

1-бөлім, 2-бөлім, 3-бөлім
№3. Сен өзіңді жек көресің, өйткені ештеңе істемейсің

Франция — революциялардың отаны, әлемге көптеген гуманистер мен революционерлер сыйлаған ел. Сол Франция бірнеше күннен бері тағы тоқып жатыр. Парламент бір жыныстылардың отбасын қүруларына ұлықсат беретін заңды қабылдады. Сырттай қараған адамға бұл жерде таң қаларлықтай ешетеңе жоқ. Либерализм, гуманизм, демократия ұғымдары фғанцуздағ үшін ешқашан жат боған емес. Яғни, түбінде болуы керек нәрсе деп қараушылар көп болар. Деп қоя салуға болар ма еді, бірақ, сол заңға қарсылық білдіріп, Франция көшелеріне миллиондаған азамттар шығып жатыр. Олар да француздар. Демек, Франция толықтай есінен алжасқан жоқ. Халықтың басым бөлігі әлі де дәстүрлі некені қолдайды. Жарайды, гуманизм, либерализм мәселелерін өздеріне қалдырып, бұл заңды соншалықты қарсылыққа қарамай, қабылдауға түрткі болған жағдайды тауып көруге тырысайын.

Бытықана — су бойында өсетін жәндік. Ара секілді топ болып ұшады, бірақ денелері масадан да кішкентай болады. Еділдің суы көктемде жайылғанда, сумен бірге келеді. Мамыр айының басынан бастап, су қайтқанша — маусымның ортасына дейін болады.

Бытықана Еділден бөлініп шығатын Қиғаш өзенінің бойында тұратын қазақтарға жақсы таныс. Бұл жергілікті халық үшін жыл сайынғы құтылмас науқанға айналғалы қашан, тіпті қалыпты болып кеткен. Бірақ басқа өңірдің тұрғындары үшін бұл катастрофа болып көрінуі әбден мүмкін. Бытықананың шаққан жері көпке дейін қышып, ашып тұрып алады. Бірақ маса шаққандай ісіп, жараға айнала қоймайды.

Иә… Есімде сол бір 2009 жыл. «Жұлдыздар отбасы» журналы да. Сол кезде активте 1000 смс + 100 ммс деген де шыққан болатын. Қарапайым сіветнөй нөкиә болатын. Мәделі ма?.. Жоқ, ол мәдел емес. Сөйтіп, бір әдетім бартұғын әлгі тегін 1000 смсті тезірек құртуды көздеген. Журналдың артында әншілерге дауыс беріледі ғой. Сөйтіп, сонда дауыс берушілердің есімдері мен нөмірлері жазылып тұрады. Тұрғылықты жері де. Талай қызға жазып жібермеймін ба "Қай жылғысың? Танысуға бола ма?" деп. Кейбіреулерінің бала-шағасы бар, күйеулері қайда қарап отырғандарын. Кейбіреуі кішкентай. Әйтеуір бір күні «Моника, Алматы» дегенге смс жазып жібердім. Жауап келді. Сөйтсе, өзіммен құрдас Мөлдір деген алматылық қыз екен. Аздап сөйлесіп, домашкасын алып, хабарласып, сөйлескенбіз. Даусы тым жіңішке екен. Қызық енді. Бір аптадай сөйлесіп жүрдік. Ол кезде 11-класта оқимын. Ол да. Мөлдір ұнап қалған, жалпы. Бірақ сол бір аптадан соң ол менің нөмірімді жиен сіңлісіне беріпті. Жұлдыз пысық екен. Басқа нөмірге шатасып кеткендей боп әдемілеп смс жазып жіберіпті. Мен «ол емес» дей тұрып, танысуға әрекет жасадым. Сөйтіп, Жұлдыз мені қармағына ілген. Мөлдір болса ҰБТ-ға дайындалып, хабарласпай кеттік. Ары қарай Жұлдызбен сөйлесіп, ақыр аяғы ғашық боп қалдым. Ол да. Басында менсінбейтін өзінше боп. Бір рет сөзге келмей қалып, мен оны боқтап жібергем. Бірақ артынша кешірім сұрап, қайта тіл табысып кеттік. Ай өтті. Тағы да. Алматыға кеп, ҚазҰПУ-ға тапсырдым. Жұлдыз да Алматыда тұрады. Кездесуге ниет білдірсем де, келіспеді. Туысымның үйінде жүргем. Бір күні хабарласыпты маған, іші пысқандықтан. Қорқып, әйтеуір, қалтырап дірілдеп сөйлескем. Содан кейін мен күнде хабарласатын болдым. Тариф те жанданып тұрған шақ. «Жаным» деген сөзді телефонмен айта алмайтынмын. Не керек, әйтеуір, бір күні айттым. Жалпы, жарты жыл сөйлесіп, жазысып жүрдік. Қиялға беріліп кеттім сонша. Өзімнің де табиғатым қиялға жақын. Көргім келгендіктен, кездесейік деп қоймай-қоймай, бір күні анасына смс жазғам қызын ұнататынымды білдіріп. Содан кейін «the end» болған. Одан кейін арасында смс жазыстық. Бірақ одан ештеңе шыққан жоқ. Одан кейін басқа қыздарға ғашық боп, «пошло поехало» болды. Бірақ қызбен жүрген емеспін. Жұлдыздан кейінгі қыздарда маған деген сезім болған жоқ. Жәй ғана дос болайық деген ниеттерін білдірді. Мінеки, төрт жыл өтті, бірақ қанша қызды ұнатып, ғашық болсам да, Жұлдызым маған әлі күнге дейін ыстық. Бір қаладамыз. Бірақ Алла кездесуді жазбапты. Қаласа, кездесер ме едік… Жұлдыз Алтынбекова Танжарбекқызы. 5 мкр-да тұрады. Динара тәтесі мен Сымбат сіңлісі бар. Қайда оқып жатқанын білмеймін. Ал Мөлдір Мырзақұлова ҚазҰУ-дың заң факультетін де бітіреді биыл.
PS: Танитындарыңыз немесе көргендеріңіз, болмаса болашақта көріп жатсаңыздар, «Сені ойлаумен өтеді уақыт, Өзіңмен ғана табамын бақыт. Жалғыз сен ғана екенсің жақын жаныма менің...» дегенді жеткізіңіз. Сонымен қатар өздеріңіздің де алғашқы махаббаттарыңыз жайлы жазсаңыздар, мен де оқиын… Рахмет!