Еңбек демалысын алып, «ауылым қайдасың?» деп қалада бір күн де тұрақтамастан ауылға ұшқан жағдайым бар. Енді ауылда көрген-баққан, қағаз бетіне шимайлағандарымды бөлісе отырсам деймін. Керекке де кірмегелі біраз уақыт болыпты.
Ауылға барған күннің ертесі жұма күніне сәйкес келіп, ауыл мешітіне барып, «жұма намазына» қатыстым. Салыстырмалы түрде алып қарағанда, орташадан аз халық (шамамен 100 ден аса отбасы) тұратын ауыл арасында «жұма намазына» жиналған жамағатта үлкен кісілерден гөрі, жас жеткіншектердің саны артық. Жұма оқылып біткеннен кейін, құран оқылып, көпшілікке арнап дұға бағышталып, бата берілгенде бір жас жігіт қолын жайып, бетін сипамады. Аз ғана жамағат арасынан бөлініп, бұрышта отырған бұл жігітке менің көзқарасым қалыпты болғанымен, жұмаға жиналып отырған кішкентай балдар не ойлауы мүмкін? Үлкендерге еліктеп өсіп келе жатқан жас жеткіншектердің мұндайды санасына тез сіңіріп алады емес па? Жасымыз түгілі, үлкен ағаларымыздың өзі дін жолына шорқақ, сауатсыз болып отырған қоғамымызда осындай «ерекшеленетіндер» санамызға аздап болса да кірбің салады.
Мешіттен шығып, есік алдынан адамдар жөн-жөнімен тарай бастады. Мен ойланбастан әлгі жігітті әңгімеге тарттым:
-Бауырым, таныс болайық, есімің кім?
-Бекзат.
-Қуаныштымын, қай жылғы болдың?
-93 ж.
-Мм, дұрыс, жаңа мешітте байқадым,(жұма басталмай жатып, мешіт ішіндегі құран кітапты оқып жатқанын көргем) құранды араб тілінен оқыдың, соған қарағанда діни білім алғансың-ау?
-Арнайы медресе оқымадым, бірақ Алматы қаласында ЖОО сырттай білім аламын, өзім жұмыс жасаймын, бос уақытымды мешітке барып, имамдардан білім алып, ізденемін — деп жауап қатты.
Іштей разылығымды білдіргеніммен, мешіт ішіндегі қылығы көз алдымнан кетпей тұрды. Таныса салып, әңгіме арнасын ол жаққа бұрсам, күрделеніп кететінін ойлап, диалогты сыпайы аяқтағым келді:
-Өте дұрыс, Сауатыңды арттырып, күнкөріс қамымен кетпей, бір сәт ақырет күнін ойлап, уақыт тауып, ілім ізденгенінң құптарлық. Ол жақта ұстазың бар ма? Арнайы сұрақ қойып, шешімді кімнен аласың?- деп
-Иә, ұстазым қары (хафыз), тәжік ұлтының азаматы (аты есімнен шығып тұр) ҚМДБ сараптауынан өткен адам — деп менен сезіктенгендей жауап қатты. Менде әңгімені созбай, сәттілік тілеп, жылы қоштастым.
Қазіргі таңда жұма намазынан кейінгі дұға-тілекке, сонымен бірге қанша ғасырдан салтымызға сіңіп кеткен Қазақшылық ерекше дәстүріміздің бірі батаға, бата қайыруға қырын қарап, шариғатта жоқ, «бидғат» деп атайтын жандар кездеседі. Әсіресе, облыс орталықтарында, халық жиі жиналатын мешіттерде жұма намазының парызын оқып болған соң, жапа тармағай орындарынан тұрып, сүннетін өтеп жатқан жамағаттың үстінен аттап өтіп, әбігерге салып жатқаны туралы айтылып, көтеріліп жатқанына біраз уақыт болды.
Менің көз алдымнан өткен әлгі жігіттің де қылығынан кейін, шалғайдағы ауылға да келіп жетті ме, бұл қалай болды екен деген ой мазалады. Оны алып қалып, әңгімеге тартқым келді. Көпшілікпен оқуға ниет етіп келгеннен кейін, олардан бөлінбегені дұрыс еді.

Қысқаша айтайын, көріңіз тамашалаңыз:

«Дотинуться до тебя»-бұл Корей елінің шығарған фильмі.Үйде жалғыз өзім болғандықтан, не істерімді білмей отырдым.
Содан кино қарауды жөн көрдім.Киноны қарағаныма еш өкінбеймін.Өте қызықты, мағынасы бар кино.Кино туралы қысқаша баяндап кетейін.
Бұл кинода басты рөлді Савако ойнайды.Сыныбында өте жай, көп үндемейтін қыз.Бастауыш сыныпта мен дәл сондай болғанмын.))Тссс… Ешкімге айтып қоймаңыз.Сонымен ол қызды сыныбында «Садако»-деп атап кетеді.Ол сол лақап атқа үйреніп кетеді.Кейде сыныптастарына үй тапсырмасын орындап береді.Әйтсе де, ол сыныбында оларға жақсы қыз болып көрінетіндей достар табады. Олардың есімдері: Кадзэхая, Яно, Ёсида, Рю.Кадзэхая ол Саваконы сыныптағы ол туралы қауесеттерге қарамастан, оның шынайлығына, ақ жарқындылығына, мейірімділігіне ғашық болады.Жалпы, бұл кино өзін жалғызбын деп ойлап жүрген қызды, яғни, Савакоға ол жалғыз емес екенін, ол өте жақсы қыз екенін көрсетеді.Сондай-ақ,әлемге жарқын көзбен қарау екенін үйретеді.Міне, солай...!

Осы сілтеме арқылы көруге болады.http://kino-v-online.tv/3327-dotyanutsya-do-tebya-online-film.html

Көтеріңкі көңіл күй тілеймін! Тамашалаңыз!!

Бар хаһарын, ашуын ұсынғанда,
Жамандық кеп жақсыны ысырғанда.
Мен түсіндім достық пен сатқындықты.
Қиын-қыстау кезең боп, қысылғанда.

Жылымық жас жанарын шылаған ба?
Тағдырынан тауқымет сұраған ба?
Иен түсіндім ата-ана кім екенін,
Жетім бала күн ұзақ жылағанда.

Баз біреулер өмірден түңілгенде,
Аяқ баспай жатып-ақ сүрінгенде.
Мен түсіндім бақыттың не екенін,
Бақытсыздың көзіне үңілгенде.

Сұм ажал кеп аптыға ақырғанда,
Көк аспанға шыбын жан атылғанда.
Мен түсіндім өмірдің өтпелігін,
Қош айтып қап кей-кейде жақындарға.

Тағдырлар мен тағдырлар түйіскенде,
Пәк сезімге бастарын иіскенде.
Мен түсіндім махаббат тәттілігін,
Қыз бен жігіт тым ұзақ сүйіскенде.

Тағдыр қысып, жас жаның торылғанда,
Боялмасын ей, достым қолың қанға.
Мен түсіндім пәктіктің не екенінғ
Аппақ аққу айдында шомылғанда.

Інілікті немесе ұлылықты,
Өздік сырын өзі боп кім ұғыпты?
Мен түсіндім ақындық формуласын,
Сол себепті жырымның түрі мықты

2008-05-02

Еспейді самал таңменен,
Шалдыққан шартарабымда.
… Жазира Жаңаарқамменен
Қара орман Қарқаралымда.

Мұң емес, —
Мұқалмас қайғы,
Ғасырлардың қауіпті өткелі.
Жусаны жұпар шашпайды,
Ақбөкен ауып кеткелі.

Келгендей Арқаға құрдым,
Тажалға лағнет мейлі —
Жаңаарқа,
Қарқаралының
Базарда малы да өтпейді.

Кигенде алаңсыз кепті,
Қартым-ай,
ретің сынар:
«– Гептильді залалсыз депті,
Өкімет білетін шығар…

Қайтейін, асығыс бәрі,
Жөн еді қашық ұшқаны.
Ресейдің құламаса екен
Зымыран тасығыштары».

Арқам-ай,
арқаға батты,
Ауыл тұр шайқала…
жүдеп.
Құрдасым тартады арақты:
— Уды у қайтарады, — деп...
Ғалым Жайлыбай

Өткен жексенбі күні, яғни 23-нші маусымда Ақтөбе қаласында, нақтырақ айтсақ, теннис орталығы артындағы мини-футбол алаңында тілшілер арасында белгілі журналист, марқұм Әмір Оралбайдың құрметіне арналған турнир өтті. Кубок үшін таласқа алты команда қатысты: қала әкімдігі, Рика ТВ, Шамшырақ ЖШС, Қазақстан-Ақтөбе телеарнасы, аудандық БАҚ және біз – қалалық БАҚ. Әр тайм 10, үзіліс 5 минуттан болды. Алты команда екі топқа бөлінді, біздің топта: Рика, Шамшырақ және біз. Бірінші матч Рика мен Шамшырақ арасында өтті, ол 3:2 есебімен Риканың пайдасына шешілді. Екінші топтың командалары кездескеннен кейін, біздер ойынды үшінші жұп болып бастадық. Рикаға (қызылдарға) қарсы кездесуіміз 3:2 есебімен біздің пайдамызға аяқталды. Тіпті басқа командалар «Риканы жеңді» деп бізден сескене бастағандай көрінді, осыны сезген біздер «типа» әлдағандай боп қалдық. Бір қызығы, бірінші айналымда барлық кездесу 3:2 есебімен аяқталған. Біздің екінші матч Шамшыраққа (сарыларға) қарсы өтті, манағы асқан сенімдік сезімі бізге керісінше кедергі болды.

google мен yandex іздеу жүйелеріне өз сайтым туралы хабарландыру бергім келеі, бұл қалай болады? Жалпы хабарландыру беріп көргендер бар ма? олар қанша сұрайды? шамамен бір айға 50-70 мың теңге жетеме?
Менім сайтым қолданушылар үшін іздегенде алдыңғы орында көріну үшін…

Гитлерді бәріміз білеміз, әрине. Солай десек те, Гитлердің немістің Шальке командасының жанкүйерң болғанын білетіндер санаулы-ақ.(менде енді білдім) Себеп ретінде Шальке командасының 1933-1945 жылдары Герман чемпионатын 6 рет жеңіп алуын айтуға болатын секілді. Жақында ғаламтордан мына видеоны тапқан едім, барлығы сәйкес келіп тұр, көп сөзді қайтем, өздеріңіз тамашалаңыздар:

Студенттік өмір. Ауызымыз ашылған күндер. Бітпейтін лекция. Қорқытатын мұғалімдер. Ия, студенттік өмірдің 1 курсын осылай өзімше сипаттар едім. курс бітпестей көрінетін, сессия біткенше асығатынбыз. Енді керісінше сияқты, бітпесе дейсін, бірақ амал қанша.

Түркиеде болып жатқан аласапыран оқиғалардың бәрі 10 ағаштан басталғаны белгілі. Әр-түрлі сипатта қарсылық көрсетушілер 10 ағаштың қасына жиналып бірігіп кетті. Менің үйім жақта Самұрық қорына жататын алпауыт Ембімұнайгаз компаниясына тиесілі кеңсе алдында үлкен көлемді алып жатқан жер бар. Ол жерге осыдан бірнеше жыл бұрын әп-әсем теректер егіліп, бүгінде ол ағаштар бәйтеректей жайқалып өсіп келді. Әрқашан қасынан өтіп бара жатып «бұл жерде енді саябақ болатын шығар» — деп ойлайтын едім. Өкінішке орай ол үмітім су сепкендей басылды да қалды. Осыдан 2-3 ай бұрын бұл жерді биіктігі 3 метр болатын қақпамен қоршады. Жақында барып қарап қайттым. Менің сүйікті жайқалған ағаштарымды кесіп тастаған. Олар енді жоқ. Орнынана зәулім сауда орталығын салып жатыр. Тура Түркиедегідей жағдай. Тек біздің халыққа бәрібір. Менімше, біздің халықтың етінен ет кесіп алса да бәрібір сияқты… Тек бас аман болсын. Шүкір. Тәуба. Осыдан артық не керек деп қазекең отыра береді…

Атырау экологиясы біткен… Әлемдегі ең үлкен мұнай өңдеу зауыттарының бірі Атыраудан 30 километр жерде салынғалы жатыр. Оның әсері қандай болатыны айтпаса да түсінікті. Атырау керемет, бай халық дейді. Дегенмен мұнда айына кем дегенде 10-нан аса адам медицинаға белгісіз себептермен өліп жатады…

Атырауда дені дұрыс бір парк жоқ. Жергілікті билік масаны жеңе алмай отыр. Далада жүру мүмкін емес. Бұл қалада тұру мүмкін емес. Инфляция деңгейі 1920 жылдары болған Алманиядағы ұлы дағдарыстан кем емес. Қаланың дәл қазіргі кейіпі — бұл қаланың болашағы жоқ екенін көрсетеді. Әлеуметтік-қоғамдық деңгей өте төмен. Халықтың қолында тек ақша бар. Ликвидті активтер жоқ. Бау-бақша деген құрып біткен. Ауыл-шаруашылығы бітіп, құр сүлдері қалған. Осында бір дені дұрыс өнім жоқ. Тағам мен киімнің бағасы адам шошытарлықтай қымбат. Дегенмен Ресей мен Түркия экономикасын дамытуға біздің өңір барынша күшін салып жатыр…

Егер дұрыс дамытса, Дубайдан кем қалмайтын қала болар еді…

Осындай туған қаламның бәзбіреулердің қалтасы қалың болсын деген ниетінің кесірінен құрып бара жатқанына қайғырамын…

Дегенмен халықтың өзінен де бар… Орыстың көшесі таза, қазақтың көшесі лас. Осы шындық. Біздің қазақ неге екенін білмеймін, ағаш екпейді… Егер әр адам бір ағаштан егетін болса, қала климаты өзгеріп шыға келер еді… (Мен ана жылы 15 терек ектім)

Бізде халық биліктен күтуді біледі, бірақ талап етуді білмейді. Өзінен де өзгерісті талап етуді білмейді…