Мұқаңа арнау

Кешіп өтіп жалғанның сын қатпарын,
Жарып кетті биігін мұздақтарын.
Гүрілдеген, тасыған өмір-өзен,
Шіркін ақын ағамнан мін таппадың.

Дантенің "Құдіретті комедиясын",
Аударып қазақшаға оқығансың.
Өмірге өткір қыран көзбен қарап,
Өлеңді өрмекшідей тоқығансың.

Жылататын жүректі жыр айтқанда,
Бірде лаулап,
кейде бір мұз қатқанба?
Қайрылған шаш,
Кең маңдай,
Терең ойлы!
Керемет қой қаламы тіл қатқанда.

Суретінен Мұқаңның көп сұраймын,
«Аққулар ұйықтағанда»
О,Құдайым,
«Музасымен» ақынның таныстыршы.
Бір сезініп қалайын,
ақ шырайын.
Әрі қарай

Пақыр...

Неліктен іркіліп қалды,
Жүрісі өнбеген пақыр.
Ешкімге зияны жоқ ед,
Ал оны жазалап жатыр.

Жүрісі өнбеген пақыр,
Бірдеңе бүлдірді мекен?
Ол бүгін өлмейді бәрбір
Үйренген бәріне көтен

Жүрегі нәзік те қатты,
Қайтесің бүгінгі күйін.
Өмірді сүріп ақ мәнсіз,
Мас болып қалады жиі.

Балаққа жабысып батпақ,
Мент біткен тоқтатар оны.
Құлдырап адами құны,
Бітер ме киноның соңы.

Адасса адами жолдан,
Жаратқан, жанын ал оның.
Болсаңшы басқаға Қорған,
Құртып жүр қаланың «фонын»
Әрі қарай

Көнекөзім (Элегия)

Дүбіріменен өмірдің,
Керуен – пенде көшкен көп.
Сүйегі асыл бабалар,
Жүрегімізден көшкен жоқ.

Үйіміз ауыл шетінде,
Жер бетіндегі еншіміз.
Бықия ақсақал біздерден,
Бөлектенбейтін көршіміз.

Баптайтын-дағы сұр атын,
Батпандай ойға бататын.
Таң ата сала тұратын,
Күн батар шақта жататын.

Бір құшақ отын әкеліп,
Маздатып пешті алатын.
Алаумен бірге лаулатып,
Көзіме шырақ жағатын.

Бойыма тарап әз үні,
От болып маздағаным-ай!
Маңдайындағы әжімі –
Жалғанның жазбаларындай.

Содан соң, атқа бағыштай,
Арқан өретін кендірден.
Атамнан тағы қалыспай,
Ой өретінмін мен бірден.

Қалмайтын мүлде тұрақтап,
Айлар да өтті алмасып.
Желісі кетті жырақтап,
Келешектермен жалғасып.

Көңілдің гүлін теруші ед,
Атамыз бүгін жоқ қолда.
Шындықты жақсы көруші ед,
Шын дүниеге кетті ол да.

Ертеңгі күнге сайланып,
Ұйқыға ерте жатамыз.
Шайменен бірге жайланып,
Мұң ішуші еді атамыз.

Сол күні сырнай — санаңмен,
Жайлы бір сазды жырладың.
Шұғылалы күндей баттың да,
Таңменен неге тұрмадың?

Мұң дәмін татырғаның ба?
Жүректі кеттің жылатып.
Шәй ұрттап отырғаныңда,
Сені ұрттап қойды-ау уақыт!!!
Әрі қарай

О.Сүлейменовтың осы туындысының аудармасы барма екен?

Смет украл красивую молодую жену поэта Азербая. Говорят, что до этого между ними была любовь. Их догнали. Азербай должен был решить их судьбу. Спеленатого арканом Смета бросили у дверей юрты. Ухмыляющийся Алибек (сын Азербая от другой жены) в двух местах рванул ножом, и аркан кольцами упал на землю. Смет взглянул на аркан и отшвырнул его ногой. Мокрые от пота кони, всхрапывая, выискивали остатки травы возле юрты.Смет, потирая затекшие руки, глядел на черный прямоугольник двери. И тихо пел свои последние слова:
Әрі қарай

М.Ю. Лермонтовқа арнау


Жастық шақта әркім де өлең шығарады дейді ғой, мен көбіне орысша өлең жазатынмын. Қазақшадан көрі, орысша сыр шерткен оңай еді мен үшін. Көбіне Лермонтов пен Есениннің әсерінде өлеңдер шығаратынмын.
Сондай әсерлердің бірінде, Лермонтовқа арнап
Әрі қарай

ҚҰЗҒЫНДАР ҚҰРЫЛТАЙЫ

Торы күнін таңдап алып тоқ күздің,
Билеріндей, болысындай боп түздің.
Таз төбеде басын қосып көп құзғын,
Кезектен тыс құрылтайын өткізді.

Ең әуелі хал сұрасты, шұрқырап,
Бірін-бірі шоқыласып, жұлқылап…
Жылап жатыр сағынысқан
Әрі қарай

«Кредиттің күйретуі» немесе ала өгіздің ажалы жайлы дастан (М.Шахановтың ізімен)

Ерте, ерте, ертеде… шалғай жатқан шалажансар өлкеде, өлмелі бір кемпір менен шал бопты, баққаны мал бопты. Шал мен кемпірдің шиеттей алты баласы, малының ішінде соғымға соймаған, саудагерге сатпаған алты жасар атан ала өгізі бар екен. Күндердің
Әрі қарай

Жайлауым

Шешетін көңіл байлауын
Жайлауым, ай-хой жайлауым
Шыңғырған құлын желіде
Кете алмай үзіп байлауын.

Өзім мінген тайынан
Алааяқ менің құнаным
Тұр ма екен қазір ат болып
Қайшылап қос құлағын

Бұлдыраған сағымдай
Кішкене жота тауым-ай
Көзіме биік көрінер
Жоңғар Алатауындай

Көзінен шыққан бұлақтың
Тастайтын мені, мас қылып
Суыңнан қашан ішемін
Сайдағы салқын Тасқұдық

Көл жоқ деп мұнда налыман
Тәуба қып өзен барына
Сайдағы салқын Қарасу
Мен үшін Сырдария

Көк майса кілем шабындық
Үстіне ақ боз үй тігіп
Сәукелесін үкілеп,
Түсірcе, шіркін, қалыңдық

Көріппе едің досым-ау
Самалдың шөппен ойнауын
Сағындым қараторғайдың
Таң бозынан сайрауын

Асыр салып беліңде
Келеді менің ойнағым
Қызығың сенің таусылмас
Сағындырған Жайлауым
Ай-хой менің Жайлауым
Әрі қарай