Прекөтбула

Осындағы жазбаларды алда-жалда гламур мүңсіген сыпайы қыздар кіріп қалып, оқып шықса, «Дәруішөлгеннің көт босатар хард-жазушылар арасында бай жөйттердің жоқ болғаны ма сонда? Ең болмаса бір адам?» -деген сұрақтар мезгілсіз менструациямен бірге келе қалуы мүмкін. Аруларымыздың ыңғайсыз жағдайын сезе, түсіне, енегіміз бірге езіле отырып, «тууй, ең болмаса 30-на туалеттің қасынан билет жоқ па?» деген ауылын сағынған студентке көзілдірігінің үстінен қараған кассирдің жанаяр кескінімен таңдай қағып "Імджоқ екен" деуге мәжбүрміз. Расымен де жоқ өйткені. Соның айғағы ретінде, еліміздегі жөйттер диаспорасының босағаінісі Үпілмәлік Рюссельхайм дәруішті сөз еткіміз келеді.
Үпілмәлік Рюссельхайм — Басқа жөйттер құсап, өз жанын, қанын не мүлкін сақтау үшін Үшінші Рейхтен қашып тығылған жоқ. Ол әдейі, қасақана екеуін де оңбаған бір елге барып, ысырап ету үшін Дәруішөлгенге тайып тұрған еді.
Жұрт қатынымен ажырасам деп пәтерінен айрылып, үкіметтің қуғынымен банктегі шотынан айрылып, бала-шағасының қатыгездігінен далада қалып, немесе сол баяғы ішкіліктің кесірінен көше кезіп, оңай жолмен тезек теріп кетіп жатқанда, Үпілмәлік өңменінен өткен тақыр кедейлікке өз маңдай тері мен табандылығының арқасында жетті.

Алдыңғы материалдарда: Үпілмәлік Рюссельхайм: «Кедейлікке жетудің тиімді жолдары»

Аффтар Ронюскэ Мұртаза өз қаламдірілімен жапонның құпияға толы жан дүниесіне талай шырақ түсіріп жүргені жасырын. Жасырын емес дер едік, егер ол шынымен жасырын болмағанда. Тендерлердегі, «Шығарма қаззақтың рухани күйін, салт-дәстүрін ашып көрсетуі тиіс» деген пункттердің кесірінен жарық көрмей қалған жапондық жазбаларының алқашқысы қолымызға түсіп отырғаны осы. Шешесстің.

Ронюскэ Мұртаза. «Коллектор»

Хиросиманың қирандысындағы үйіндіде ыңырсыған дыбыс шықты да, әлдекімнің басы көрінді.
Оқ-дәріге арнап жиналған қорғасын кірпіштердің арқасында алапат термоядролық синтезден мұрты да күймеген Исидиро Хуясе жан-жағына қарап… қуанып кетті! «Тегі жапонды тегі белгісіз сезімдер мазалайтыны хақ, қуануында пәлсапалық мазмұн бар екен» деп бұтақты жемей тұра тұрғайсыз, хуйғайын. Исидиро Хуясені қуантқан — кәдімгі итмықшың тірліктегі айуан кейіптегі жәйт еді. Ол… Ниппон Халықсе Банкіне тура 10 млрд иен қарыз болатын.
Несиені Император әскеріне жалаушалар мен байпақ басып сатып кәсіп қылам деп алған-тұғын. Қайдағы: тендерлер генерал-пенералдардан ауыспай-ақ қойды. Ақыры істі болып тынды. Ниппон Халықсе Банктің жаналғыштары келгіштей бастады. Әуелде, әйелі енді жейін деп жатқан бананды — кенет арт жағынан шыға келіп, қылышпен қақ бөліп тастап мазақ ете бастаған. Кейін, ұйқыға жатарда — аулаға шатырдан ниндзялар саулап түсіп, ізім-қайым жоқ боп кететінді шығарды. Ал біраздан соң — жеп отырған балығынан мынадай төртбу хат бар бамбук шықты:
«Біттің. Ертең — тігеміз».
Зәре-құты қалмаған Исидиро Хуясенің бар миы жеткені — қатын-бала-шағасын Нагасакидегі төркініне апарып тастады. «Атам самурай Фигусидің рухынан соңғы тамшы қалғаны рас болса, хақ өлімді қасқайып тұрмасам да, теріс қарап отырып қарсы алсам» деген. Бірақ жан тәтті. Ал кеп жыла. Сакэны құтылап ішті. Ақыры міне, өзі де енді көріп тұрғандай — қорғасын зауыттың қоймасының артына жығылыпты. Өле қалмағанына қ ам жеді. «Бәлелер сау кезімде, тірілей өлтіретін боп тұр ғой!» — деп, зарлана тұрғанда көргені осы — тып-типыл, жермен Жексен ата болған қала.
Тауыққа тары демекші, Исидиро ғаламат апаттың себебін ұғуға тырысқаннан бұрын, Ниппон Халықсе Банктің ғимаратына қарады. Жоқ! Жоқ, дым жоқ! Жоқ болғаны ештеңе емес, күйген бағанада жарбиып желбіреп тұрған шатыраш пиджактан — банктегі жеке менеджері Хошимотоның да о дүниелік болғанын түсініп, есі кетіп қуанды. «Сәнқой еді-ау өзі көтіне қарамай! „Исидиро, фьшть саған!“ деп, көшеде көрген сайын өз мойнын бауыздап көрсетуші еді, енді қайдасың өзің, а?». Қуаныштан ыңыранып, кірпіштерді итеріп шыға бергенде — алдына адамның кәдімгі саны салбырап түсті. Сандағы иероглиф пен саннан — банк иесі Сайто санның да келмеске кеткенін түсінді.
-Мүмкін тайфун болды ма, мүмкін құдайлар жерге түсті ме, маған бәрібір, енді жаңа өмір басталады! — деп айғайлады ол. Сол-ақ екен, ту сыртынан әлдекім:«Исидиро!» деді. Қарап, шошып кетті: әлгі, әйелінің бананын тіліп кетіп, кивиін жаншып кетіп, үркітіп жүретін сұмырай екен. Өңі оңып, денесінің жартысы әлденеден күйіп кеткен болса да, кесірткедей әлі барға ұқсайды.
— Исидиро сан, сіз Ниппон Халықсе Банкіне 10 млрд иен қарызыңызды 2 жылдан бері өтемегеніңіз үшін...- деді, садағына қорамсағынан оқ салып жатып.
— Не мағынасы бар енді? — деді Исидиро жыламсырап.
— … және келісім-шарттың "құң", "һә", "ғу" тараптарын өрескел бұзғаныңыз үшін… — деді сұмырай садағын кезеніп.
— Әне, император да «жеңілдік!» деп жатыр ғой, не істейсің ол қу ақшаны? — деді Исидиро қорғасын кірпішпен радионы нұсқап, бақырып.
-… Панасоник, Фуджи, Кенон кварталдары якудзаларының әмірімен — өлім жазасына кесілдіңіз! — деді де, сұмырай садақты тартып қалды.
Исидиро жан-тәсілім жатып, соңғы көргені — жаналғышы харакири жасамақтың қамына кірісіп жатыр екен. «Бәсе сұмырай, епті едің, самурай екенсің ғой, ниетің түзу, тағдырымыз осылай болды» деді ол күбірлеп...

Балконда банка-қалбыр ақтарып жүрген əйелім айқай салды: "Əй, сені шақырып жатыр".
Наушникті шешіп, тұрып барып терезеден мойын қылтиттым.
Қойшы Майкл. Оу, бұл қайдан жүр?!
Таудан түскен беті болса керек, плащын шаң басқан, аяқ киімі балшық-балшық. Ыржиып тұр.
— Джереми, əшалау! Қал қалай, е?
— Өй, аманшылық! Нағып жүрсің? Көтеріл, шəй іш.
— Асығыспын, е. Өткенде берген парнухаларыңды қайтып бере салайын деп ем. Лақтырсам, ұстайсың ба, е?
Ақкөңіл амиго-ай. Интернеттен зерікпесін деп видеолар жазып берген дискті уақытша алғам екен деп қалған ғой. Қайдан білсін гигабайттап онлайн қарайтынымды…
Ұят болды, шешесс.

Үпілмәлік Рюссельхайм: «Кедейлікке жетудің тиімді жолдары»

«Кербибімді әкелші, қане, бәбіше-ау! Қос! Ау енді, жұмыстан шаршап келгенде қоса қойш, күнім, ой, құдайдың, не қарап тұр, жынды ма!? Енді, көрсін-та Өмірзақ та!
Үстіне мініп алып әрі бері жылжы енді! Өмеке, көрдің ба мынандай дүниені? Қаз-қаз-қаз… Тұра тұр, Өмеке, бұл әлі бәрі емес. Қазір-қазір. Коробкасы қайда ебпашамайдтың?! Ау, иттің балдары, насадкаларын көрдіңдер ме, о қазір Сарашым көрсетеді бәрін… Ей, қатын-ау, бірден насадкаларымен шығармадың ба, өй сен де! Балам, әкелші ана серванттың үстінде японский сервиздің қасында тұрған насадкілерді, құлатып алма жерге! Өмірзақ ағаң көрмепті әлі! Тә-әк, тәк-тәк-тәк мынау фильтр. А жоқ. Бұл жаңағы… Әй, фильтрлері қайда бұның? Во-во, осылар ғо. Қаз, мен саған бұ бәленің сиқырларын көрсетейін. Өзі сора береді шаңды.
Көрдің ба? Қайтадан көрсетейін бе? Көрмей қалдың ғой, қаз-қаз-қазір, анау Ақтөстің астындағы боқ-боқ алашаны әкелші, балам! „Әкел“ деймін, төрге әкеле бер, ештеңе етпейді, Кербибім жуывстайд қазір!
Кәз, өзің көресің кәз, во, міне, көрдің бе? Эйғатын, былай тұршы обзорды жаппай!
Өмеке, анаң қарасайш сен, ал, ал не деп жазылып тұр?
Моторындағы жазуды оқы деймін. „Харли Дейвідсін“ деген белгіні көрдің бе?
Движогының дизайнын Харлейдің өзі жасаған көрінеді. Енді мынанығара, НАСА дегенді естіп пе едің АҚШ-тағы?
И-и-и, солардың шатлдарына арнайы ойлап табылған көмірпластик материалдардан жасалған. Ал, нақ.
Сұмдық пә? Өй, бұл қойнә! Сара, ана жылқының жалынан жасалған шоткыны әкелші мұнда, менің сақал қыратын шкатулкімнің ішінде тұр, тез давай, бегом-бегом.
Ал, Өмеке, бар ма сенде осындай? 600 мың тұрад, енесс-ай, осыны алу үшін алты ай тігілдім ғой!
Но, қазір, зато рахат, для себя ғой, Өмеке, и приятно қалай, қараш, міне… балдарға да таза ауамен демалған қандай жақсы, қайда кетпей жатқан ақша?!..
Шәй ішесің ба, Өмеке? Мә, балам, мынаны орнына апарып салып қой, құлатып алсаң, мойныңды үзем білдің бә? Ай, айтпақшы, Өмеке, біздің асханада суға немецкий фильтр орнатылғанын айтып па ем? Айтып қойдым ба не? Жоқ, немецкий екенін айтпаған шығармын ол кезде, қазір кетайскийлары көп қо? Келсейш мында, көрсетейін та, кетайскийдан айырмашылығын...»

Бір кісі
жоқ құжатты бар етеді.
Сұраушыдан теңгесін дәметеді.
Шаруаны шешуге бір-ақ күнде
Көз қысып, бармақ басты дәл екеуі.
Белгілі біздің елде
прогресстің
қозғалтқышы мыңболғыр пара екені.
Шытырлаған он мыңдықпен сый әкелді,
Көрінді банкноттардың жаңа екені.
Түсінбедім, бұл жерде болғаны ма
Назарбаев – жемқорлықтың дәнекері?

***
Астананың атауын өзгерту ұсынысына орай:
Елордалық арулардың зорын да,
Еріндері салпиғандар қорын да,
Емшектері тырсиғанның онын да,
Түрі онша емес, тіпті реңі сорын да,
Жеңіл-желпі перепихон қамында,
Не болмаса вирттасу жолында,
Табасың сен, таба аласың оларды
Әлемдегі ең ғажайып орында.
ВКонтакте желісінде танымал
«Курицы Нұрсұлтана» тобында!

______________________________________________________
Хард-əдебиетіміздің тарихы 9 жылдай боп қалды (тұсауын сантехник Роммель Ырзағазиевтің өлеңдерімен кескенбіз, кімнің есінде болса). Ал рунет болса, абсурдты қысқаша сюжеттердің (финтифлюшкалардың) кайфына енді кіріп жатқанға ұқсайды (мүмкін — жаңа қарқынмен: менің білмеуім де мүмкін). Ендеше, рунетте кеңінен танымал хард-əдебиет қуындысының бірін аударуды қылшық, хершірерсіздер — жүн көрдім. Шешесстің.
______________________________________________________
«ЖОСПАР»
(авторы белгісіз)
Жатақханадағы əлдекім жалғыз əжетханамыздағы унитаздың отырғышына шаптырып кетуді шығарды. Отырып шыға қояйын десең, дəреттен сары айғыз болған отырғышты көріп, бір лоқсып аласың; оны тазартамын деп жүріп, жəне бір лоқсисың. Жиналыс жасап, айттық та; əжетхана есігіне өтініп те, қорқытып та хабарлама жазып көрдік те — нəтиже жоқ. Таң ата сап-сары сұйықтық отырғыштан сорғалап ағып, еденде кілкілдеп тұрады.
Ызаға булыққан тұрғындар ашудан өздерін қоярға жер таппады. Ақыры вахтер апайымыз мəселенің тізгінін өз қолына алмағанда, қайтер едік!
Кешалагеуімде жиналыс жасаған вахтер апайымыз, бұзақыны ұстаудың жоспарын айтты. Бірауыздан қолдасаңдар ғана қолға аламын деді. Шыны керек, жоспар барлығымызға ұнады, өзінің қарапайымдылығымен əрі оңайлығымен тəнті етті; сондықтан, «керемет жоспар апай, біз сізбен біргеміз!» деп, жамырастық.
Сөйтіп, түнде ұйқыға жатқандай кейіп танытып, бүкіл жатақхана тына қалдық. Түнгі сағат екілердің шамасында əлдекім əжетханаға кірді. Кірді де… сарылдата бастады! Унитаздың отырғышын көздеп тұрып шаптырып жатқанын дыбысынан-ақ түсініп тұрмыз. Вахтерша апайға «дəл өзі!» деп ымдап кеп жібердік. Осы кезде вахтер апай жүгіріп барып, əжетхананың есігін ашып қалды да, тұрған кісіні қосауыз мылтықпен желкеден гүрс-гүрс еткізіп, жайратып салды… ©

Қотақбастар

Жалғанда жүз ватт шамдар бар,
Жарығы дімкәс қылатын,
Қотақбастау жандар бар,
Байқасаң, шын дос болатын.

***
Шаршадым.

Шаршадым.
Зайбал шықты баладан да,
қатын, арақ…
тіпті мына салаттан да!
Не қалад мені ұстаған бұл жалғанда?
Мысқылым мен қарыздарым таусылғанда?

***
Сезім сергелдеңі-2

«Cүю» деген шын бақыттың,
ақысын төлеп: күйіп қап,
Желігуден үрке бердім,
Жүрекке гандон киіп ап.

Кенеттен басталатын әңгіме болады. Бірден диалогтан, айқайдан, не кісі өлімінен басталатын. Жазу өнеріне көбіне арзанқол қатындар жиналатын әдеби салондарда машыққан Гектор Мағауин болса, эксперименттен экспериментке ұрынып жүріп, кенет шорт бітетін әңгіме жазуды шығарған ептібайымайдтың нақ өзі… Мал әкеңң...

Қожайыным жақсы. Қожайыным жаман.
Жақсы дейтін себебім, көрші малшылар сияқты жуындысын — үргеніңе, айтаққа ергеніңе қарап құймайды. Ақтөс, Ақмойнақ, Бөрібасар және маған үнемі итаяғымызды кенересінен келтіре, тасытып құяды. Қолтығымның қоңынан, күжірейген жонымнан күйлі ит екенімді көріп тұрсың ғой нақтың, несін айтайын. Жұрттың иті жемтік іздеп тіміскілеп жүргенде, көлеңкеде маужырап жататын ит болдым, айтып-айтпай не керек, шешесстің.
Жаман деуге жалпы қимаймын. Бірақ әңгіме басында жаман да жері бар дегендей болдым ғой. Ит қорыған жеріне өш деп, қожайынымның ұлттастары рас айта ма деймін, ендеше неліктен айтпасқа.
Біріншіден, маған есі дұрыс есім бұйырмады. Сартөбет дей салып еді, ақыры солай кеттім. Шынымен сарымын, шынымен төбетпін. Бірақ басқа иттер сияқты — қасиет-қадіріңе байланысты есімің болғанын қалайды екенсің.
Екіншіден, қожайыным… зоофил. Ал төрт иттің ішіндегі ұрғашысы тек менмін…