---

Аллах тағала атымен бастаймын,
Ашамайлы Керейдің ер ұлымын.
Ризамын туғаныма адам болып,
Жұматайдың тұңғышы — Самат деген.
Кіндігім Есілкөлда кесілген жер,
Еркімше қол-аяғым көсілген жер.
Шешем-Баян, әкем-Жұматай-Зәкір,
Адам қып, мендей ерді-өсірген жер.
Арысы Орта жүзде Керей затым,
Үш жүзге мәжһүр болар Самат атым.
Мұхаммед-Ханафия да болған атым,
Самат деп атап кеткен мені халқым.
Атамыз имам және батыр болған,
Ермек-ұлы атам әулие болған.
Жұматай-әкем атын баяндайын,
Самат-өз есімінді атам қойған.
Руы нағашымның-Шоға Уақ деген,
Қонысы Омбы-Қасқат мекен еткен.
Атам-Қазбек, ағам-Имам Асылбек,
Анам бірге туған інісі екен.
Ел білетін азаматтың келбетімін,
Қызылжардың еске алар перзентімін.
Демеймін асыл туған орасанмын,
Өнерге талайларға таласармын.
Қызылжардың көп халқына ардақтымын,
Жаны адал көп жанның қымбатымын.
Қадірлеп силай білсе бір басымды,
Ағайын ел – жұртымның бақытымын.
Ағайын ел жұртыма баладаймын,
Силаса арқа сүйер панадаймын.
Бір пәле бастарына түсе қалса,
Сөнгенше қамын ойлап алаңдаймын.
Ер жігітке мен болар панадаймын,
Тәрбие үлгі алатын данадаймын.
Өзімнен ақыл сұрап – іздеп келсе,
Алдынан қарсы шығар ағадаймын.
Жақсының ақыл сөзін мақұлдаймын,
Дос болуға қол беріп жақындаймын.
Қадірімді білмеген, кей адамға,
Өз бойымды үйретпей жатырқаймын.
Кейде мен досыма да тосындаймын,
Бір көрген жанның кейде досындаймын.
Сырымды бір көргенде білдірмеймін,
Тосқа да, досқа да осындаймын.
Баласы Жұматайдың Саматымын,
Ешкімге зияным жоқ жүрген жанмын.
Адамға өзім деген бас имеймін,
Өзім өлкетанушы кімнен қормын?
Саматтан өтіп жатыр өмірбаян,
Сіздерге өлең сөзбен еттім баян.
Мақтанатын айта салған сөзім емес,
Өмірім өсіп өнген бәріңе аян.
Осылай мен өзімді баяндадым,
Есімнен ұмытылмас туған жерім,
Сыйынып аруағына бабалардың,
Есімнен ұмытылмас аталарым.

---

«Көрінер жарық жер жоқ қараңғы түн. Болар ма ататын таң, шығатын күн. Дей тұғын:»ислам қайда?"-, ер азайып. Бақ айнып алмасып тұр пері мен жын. Әулие тебіренесің енді қашан? Жылдан жыл жіңішкеріп барады дін. Бермесең өзің қуат Патша Құдай. Кімге айтып дегенмен дат жетеді үн?" Кете Шегебай Бектасұлы

Казирги танда каншалыкты оз адамынды табу онай немесе киын…
Неге казирги танда коптеген кыз-жигиттеримиз оз жартыларымызды таба алмай жатырмыз, жигиттер жагы кыздарды киналаса, казир жонди тузу кыз калмады деп, ал кыздар жагы керисинше жигит кауымына конилдери толмайды…
Сонда себеби неде? Адамдардын «самооценка» дейди го, солары тым жогары ма жане соган байланысты оздерине сай издейди ме, ал идеал болмайтынын умытып кеткен сиякты…
алде бари тек «идеалды» издеп, акыр аягында сол буйырганымен калады ма?
немесе адам саны коп пе, соган байланысты ма?!
алде оз бостандыктарын жогалып алудан коркады ма?
ал кейбиреуи когамдагы оз орнынды табу киын соган байланысты дейди
жаһандану заманында галамтор, алеуметтик желилер, ар турли мессенджерлер аркасында керисинше тагы бир танысудын тури пайда болды емес пе, алде ол керисинше зиянын тигизе ме…
сойтип аягында озимиздин женге апа, тателеримизден артык ешнарсе жок па алде?!
калай сонда…

ps коп нуктелири ари синтаксистик кателери болып жатса, кеширем отинем, казакша коптен бери жазбап едим..((

Құдіреті қаламның
Мұхтар аға мен Сізге қарыздармын,
Сізді оқып өмірде бүгін бармын.
Дерт мені жан алқымға алған кезде,
Сізден ғана араша таба алғанмын.

Меніңше Сізді оқып біздің қазақ,
Болмысын,Ұлттық Рухын қалған сақтап!?
Немесе көк бөрідей жалап жазған,
Жарақатын қызыл төбет кеткен талап!?

Қаламыңның ұшы неткен асыл еді,
Сиясы оның кәусар бұлақ суы ма еді?
Оқығанда Сіз жазған сөйлемдерді,
Дәрі еккендей жаным тыныш тауып еді.

Әсіресе “Абай жолын” оқыған мен,
Ұмытып мына өмірді сонда кеткем,
Көргендей болдым бәрін өз көзіммен,
Серік болып жүргендей Абайға мен.

Бірге жүріп Абаймен қуанғанмын,
Әкесінен тапсырма да бірге алғанмын.
Ел аралап халықтың жайын көріп,
Абаймен бірге кейіп, мұңайғанмын.

Мен де ғашық болғанмын Тоғжан қызға,
Барған кезде Сүйіндіктің үй жағына.
Тоғжанменен Абай түнде кездескенде,
Мен отырғам Ербол кеткен кезде үйіне.

Қодарға қара күйе жағылғанда,
Таспен атып, түйеге таңылғанда.
Әріптерге көз жасым тамып кетті,
Сенгім келмей иттердің үргеніне.

Мен Бөжейді бәрінен жақсы көрем,
Ақсақалға араша да түссем деп ем.
Бірақ барма амалың заман бөлек,
Күйіп іштей отырдым ернім тістеп.

Болдым риза Абайдың ерлігіне,
Бөжейді елі еске алып ас бергенде.
Анасы мен Абайдың дәл қасында,
Үй тігісіп, кісілерді күткем мен де.

Мейлі болсын,
Ол шындық- көркемдік те,
Себебі Абай сонда болған бесте.
Деп жазыпты Т.Жұртбай ғалым,
Мақаласында арналған М.Әуезовке.

Семейге де онымен бірге барғам,
Апамызға шәй құйған риза болғам.
Абайдың бірге өткізген достарымен,
Кештерінде мен де отырып ән тыңдағам.

Алшынбайды Абаймен бірге көргем,
Ділдаға ұрын барғанда мен де жүргем.
Семейдің көшесімен кеште жүріп,
Шөже ақынның өлеңін мен де естігем.

Құнанбайға тісімді қайрап жүргем,
Әлгі иттердің үргеніне сеніп жүрген.
Бірақ ол өз айыбын жуып кетті,
Батылдығын көрсетем деп нағыз ерен.

Мен оның қайран қалдым ерлігіне,
Заңгеріңді бопсалаған бүргенінде.
Тартып алып қағазын оның жиған,
Өртеткені қара пешке әлі есімде.

Ұлты татар, аңқау-адал Сармолданың,
Қазасына болып куә қайғырғанмын.
Сондықтан көрсем енді молдаларды,
Ала түскім кеп тұрады жағасынан.

Семейге кеп тығылған ғашықтарға,
Абай болған арашашы,қамқоршы да.
Сол жастардың қуанып,қайғырғанын,
Мен де көріп күлгенмін, күрсінгенмін.

Саудагерлер самаурын қайнатқанда,
Мен де көріп таң қалдым жарандарға.
Бір самаурын ақшамен қайнататын,
Қазір енді жоқ шығар бұл жалғанда?
(Болса да олар қайнатар қанды ғана.)

Абай барып кіргенде әлгі Ұлыққа,
Тыпыршып мен де тұрғам елмен сыртта.
Мен білсем мысы басты оны Абайдың,
Кіріп келіп отырғанда қарсы алдында,
Таудай болып өзгелерден тұрқы басқа,
Хабары мол өнер, білім,ғылымнан да.

Шыны керек қиналдым дәл Абайдай,
Әбіш төсек тартқанда сырқаттанып.
Кейін Мағыш сырқатқа шалдыққанда,
Күйреп кеттім Абайға жаным ашып.

Надандардың күйдіргені аздай оны,
Тағдыры да қатал сынға алған оны.
Өзіңді емес перзентіңді, не анаңды,
Көз алдыңда қандай жаман қинағаны?!

Жаратушы Бір Құдірет жоқтан бәрін,
Жақынымның көрсетпеші қиналғанын.
Анамның да, ағамның күрсінгенін,
Көргенімше бірге сонда неге өлмедім?

Түсінемін қинарыңды жақсыны асқан,
Төзімдірек дейсің сірә басқалардан?
Әйтпесе біз қырсықпыз әуел бастан,
Қасарысып тәтті алманы үзіп қашқан.
* * *
Бірақ оқып Абайдың жазған хатын,
(Сенаттан әділдікті сұрап жазған)
Кірерге тесік таппай қатты састым.
Себебі мен де ұлымын бұл қазақтың,
Дейтін кейде жоқ пышақтың сабы алтын,
Не асылын тасқа шауып қор қылатын!?

Осыны да қарай отырыңдар.Кітаптың әркімге әсері әр түрлі ғой.Оны түгел тізіп шығу да мүмкін емес.Кемшін тұстарын, ананы неге айтпағансың десеңдер өз еріктерің.Қолымнан келгені осы болып тұр.

Дәл қазір менің қыздарға деген өшпенділігім, өкпем қара қазандай болып қайнап тұр. Неге дерің бар ма? Сол. Себебі мен ұл достарымнан күннен күнге айырылып, қол үзіп бара жатқандаймын. Олар үйленеді, немесе бір шүйкебаспен махаббат құру кезеңін басынан өткере бастағанда-ақ менімен араласуларын біртіндеп тия бастайды. Тіпті болмағасын олардың өзінен тікелей сұрап көріп едім, пақырлардың жауабы мынадай болды: «сол, сенімен араласқанымды ол қаламады..»-деп басын төмен салбыратып тұрғаны. Мен соны бір «сүртейін» деп тұрғанымдай-ақ!

Кей-кейде достарыммен жиналып қалғанда қасында ырбиып, өтірік момақансып, монтансып тұрған қызының әр әрекет-қимылынан, көзінен маған ғана байқалатын ерекше зымияндылық пен сайқалдықты көремін. Көремін де өз-өзімнен безініп, қыз болып туғаныма өкініп бас ауған жаққа қашып кеткім келеді. «Қыздар неге осынша сұрқия болды екен?!» деп жауабын таппай, әлек боламын.

Әй, қыздар-ай… мені сырлас, мұңдас, бір тілек, бір жүрек достарымнан айырмаңдаршы…

Ұлы ақынмен сырласу
Алпыс екі тамырым қан айнала,
Ақындыққа ұмтылар талай бала,
Өлеңге әркімнің-ақ бар таласы
Деп айтып ең расында Абай баба.
Кей кездері тірліктен шаршағанда,
Абай ата жырыңмен ән салам да,
Қара сөзің қазақтың қазынасы
Ақыл берген дәл мендей қанша адамға.
Бақ тілеген қазақтай баталы елге,
Ақын болсам деп едім ата менде,
Қара өлеңнің ұға алмай қасиетін
Ұрпағың жүр еліктеп жат әуенге.
Жастарың көп адасқан сана бөлек,
Шыңғырығы Шыңғыстың — жаңа дерек,
Әр заманның Абайы бар деші еді,
Біздерге де дәл сіздей дана керек.
Табиғатың жаратыпты алып қылып,
Оқи-оқи қанықтық анық біліп,
Көтеріп қазағымның мәртебесін,
Қараша үйдің шамын жақтық жарық қылып.
Қанат қаққан өнердің бір құсымын,
Абай ата жырыңның үлгісі мың.
«Болмасаң да ұқсап бақ» деп едіңіз
Ұқсата алмай келемін жыр мүсінін.
Айдынында қалқыған ақыл-дерек
Бұл заманда осының бәрі керек,
Сырға толы, нұрлы көзің ой салады
Абыз ата әрқашан жүрші демеп!

Sun of the Sleepless! melancholy star!
Whose tearful beam glows tremulously far,
That show’st the darkness thou canst not dispel,
How like art thou to Joy remembered well!
So gleams the past, the light of other days,
Which shines but warms not with its powerless rays:
A night-beam Sorrow watcheth to behold,
Distinct, but distant – clear – but, oh, how cold
G.G. Byron
орысшаға аударылған
Солнце ночи.
О, солнце ночи! Мрачная луна!
Твой робкий, слёзный луч всего светлей.
И в тёмной мгле мелькает темнота,
Как проблеск прошлого, оттенок прошлых дней.
Ты озаряешь темноту во мрак ночи,
Особый, но далёкий дивный свет.
Сияют, но не греют нас лучи,
Есть красота, тепла в них только нет.
Дж. Байрон
рахмет

Бұл Жер мен Көк секілді бір—біріне мүлде ұқсамайтын апалы-сіңлілі Хавва мен Топырақ туралы хикая. Тағдырдың жазуымен екі қыз да бір жігітке ғашық болады.
Фильм желісі бойынша Топырақтың сәбиі шетінеп кетеді. Ал, Хавва өмірден өз орнын табуға ұмтылады. Ол екеуі бір-біріне мүлде ұқсамайды: біреуі мұңға батып, торығып жүр. Ал, Хавва тәкаппар да еркін қыз, ол қашанда діттегеніне жетпей қоймайды. Олардың өмірінде Юсуф атты жігіт пайда болады. Оның таяуда ғана сүйіктісі қайтыс болып, жас сәбиімен қалған еді. Бұл үшеуінің де алдында тағдырдың қатал сынағы тұр. Тек әзірге оның қандай қиын боларын ешқайсысы да білмейді.

Атауы: Yer Gök Ask

Маған Меломен тобы қатты ұнайды. Бұл топ 2008 жылдың күз айында құрылған. Меломен "әнге ғашық жігіттер" деген мағынаны білдіреді.Бұл топта Мырзаханов Қайрат, Жігер Ауыпбаев, Ғабит Абилдаев және Қазретов Ролан деген жігіттерден кұралған.Мінездері ақ көңіл жандар. Қазақстандағы жарыстарға қатысып орындарды қанжығалыларына байлаған. Сонымен қатар, жақында ғана болып өткен Саз алемі музыкалық шоу бағдарламасынан ең үздік жыл тобы номенациясын ұтып алды. Алда наурыз айында Ресейде Новая волна жарысына Қазақстан атынын шықпақшы. Меломенге тек жеңіспен оралуын және Қазақстан атын әлемге танытуларыңызға тілектеспін. Жаңа әндеріңіз көп болсын.