БАҚЫТТЫ БАЛАЛЫҚ ШАҚТЫҢ РИЯСЫЗ КҮЛКІСІ!
(1-ші бөлім)
Балалық шақ туралы айта берсең əңгіме таусылмайды ғой шіркін! Балалық шағымның риясыз күлкісі езуімнен көптеген кез ол, інімнің дүние есігін ашқан кезі болатын… Сөйтіп үйде бір қыз, бір ұл бала болдық… Төрт көзіміз түгелдендік...Інімнің дүниеге келуі бүкіл Үпібековтар əулетіндегі үлкен қуаныш болды...Үйден күні-түні қонақ үзілмейтін… Келген қонақтардың бəрі тек інімді көруге келетін… Əрине кейде іштей қызғаныш болатын… Көптен күткен ұлдың дүниеге келуі əулеттегі ешбір жанды бей-жəй қалдырмағаны рас… Келгеннің бəрі сыйлығын табыстап, ұлдың қасынан шықпай қарайласуды… Өйтіп өбектеуінің себебі, інімнің дүниеге келуін бақандай 10 жыл 5 ай күткенбіз… Алла дұға, тілектерімізді қабыл алып, шекесі торсықтай ұл баланы берді… Ата-анамның қуанышында шек жоқ… Мен болсам Құдай менің тілегімді қабыл қылды деп қуанып жүрмін… Кейде Алладан кейінгі жаратушы ұқсап мақтанып кетемін… менің арқамда ұлды болдық деп… мен тілек тілегеннен соң берді бізге деп… Осылайша ұлдың есімін қоятын күн туды… Есімін əкемнің əпкелерінің бірі қоятын болып шешілді… Бастапқы кезде Нұртілеу ағам ұқсап танымал тележүргізуші болсын,-деп ырымдады əпкем… Артынан Заңғар деп қоятын болып бір байламға келді… Міне осылай есімін ЗАҢҒАР қойдық… Атына заты сай болсын деп тілек айтатын барша жұрт… Міне бұл бала қазір 10 жасар зіңгіттей жігіт болды… Ақылы мен өнері бір бойында үйлесімділік тапты… Атына заты сай жігіт қазірде… Ары қарай да көп үміт күтеміз… Бүгінде Үпібектің ұрпағы ата атына кірі келтірмей, тек мадақ естіртуде… Өнер мен Спортты, Білім мен Еңбекті ұштастырып жүрген жігіттің біраз жерден жүлделері бар… Тіл-көзім тасқа...Өнерің өрге жүзсін...! Талабыңа нұр жаусын...!
П.с. Білімді ұрпақ- ел болашағы!
Әрі қарай
Балалық шақ туралы айта берсең əңгіме таусылмайды ғой шіркін! Балалық шағымның риясыз күлкісі езуімнен көптеген кез ол, інімнің дүние есігін ашқан кезі болатын… Сөйтіп үйде бір қыз, бір ұл бала болдық… Төрт көзіміз түгелдендік...Інімнің дүниеге келуі бүкіл Үпібековтар əулетіндегі үлкен қуаныш болды...Үйден күні-түні қонақ үзілмейтін… Келген қонақтардың бəрі тек інімді көруге келетін… Əрине кейде іштей қызғаныш болатын… Көптен күткен ұлдың дүниеге келуі əулеттегі ешбір жанды бей-жəй қалдырмағаны рас… Келгеннің бəрі сыйлығын табыстап, ұлдың қасынан шықпай қарайласуды… Өйтіп өбектеуінің себебі, інімнің дүниеге келуін бақандай 10 жыл 5 ай күткенбіз… Алла дұға, тілектерімізді қабыл алып, шекесі торсықтай ұл баланы берді… Ата-анамның қуанышында шек жоқ… Мен болсам Құдай менің тілегімді қабыл қылды деп қуанып жүрмін… Кейде Алладан кейінгі жаратушы ұқсап мақтанып кетемін… менің арқамда ұлды болдық деп… мен тілек тілегеннен соң берді бізге деп… Осылайша ұлдың есімін қоятын күн туды… Есімін əкемнің əпкелерінің бірі қоятын болып шешілді… Бастапқы кезде Нұртілеу ағам ұқсап танымал тележүргізуші болсын,-деп ырымдады əпкем… Артынан Заңғар деп қоятын болып бір байламға келді… Міне осылай есімін ЗАҢҒАР қойдық… Атына заты сай болсын деп тілек айтатын барша жұрт… Міне бұл бала қазір 10 жасар зіңгіттей жігіт болды… Ақылы мен өнері бір бойында үйлесімділік тапты… Атына заты сай жігіт қазірде… Ары қарай да көп үміт күтеміз… Бүгінде Үпібектің ұрпағы ата атына кірі келтірмей, тек мадақ естіртуде… Өнер мен Спортты, Білім мен Еңбекті ұштастырып жүрген жігіттің біраз жерден жүлделері бар… Тіл-көзім тасқа...Өнерің өрге жүзсін...! Талабыңа нұр жаусын...!
П.с. Білімді ұрпақ- ел болашағы!

1928 жылы Ф.И.Голощекин бастаған «Кіші Қазан» реформасының салдарынан Республикадағы мал басы саны 45 миллионнан 4,5 миллионға азайып кетті. «Асыра сілтеу болмасын! Аша тұяқ қалмасын!» ұранын бетке ұстаған шолақ белсенділер қазақ шаруаларының қолындағы малдың бәрін етке өткізген болатын. Оларды орталыққа тасымалдайтын көлік болмағандықтан, үйілген етті өртеп отырған. Бұл біріншіден адамдардың ашығуына алып келсе, екіншіден, мал басы санының азаюуына соқтырды. 1928-1932 жылдары Қазақстанда адам мен мал ресурстары адам сенгісіз дәрежеде азайып кеткен. Оның орнын толтыруға ұзақ жылдар қажет болды. Тек соғыстан кейінгі жылымық дәуірінде ғана республика бойынша мал шаруашылығында өсім байқалған болатын. Бірақ, ол ұзаққа бармады. 1954 жылы «Тың және тыңайған жерлерді игеру» туралы қаулы қабылды. Оны да шолақ белсенділер көтеріп әкетіп, мал шауашылығына пайдаланылып келген шабындық және жайылымдық жерлерді жыртып, егін салды. Көптеген агрономдардың қарсы болған пікірлері ескерілмеді. Нәтижесінде мал азығына қажетті жер ресурсының болмауынан бұл сала кенжелеп қалды.
Расында бұл бағдарлама дер кезінде қабылданған болатын. Сонау тың игеру басталған жылдары дүрмекке ілесіп, егін салумен айналысып кеткен совхоздар біртіндеп мал шаруашылығына қайта бет бұра бастады. Неге? Себебі агроном мырзалардың болжағаны келіп, бей-берекет жыртылған жерлер бір-екі жылдан соң түсім беруді қойды.
«Ел тілегі — елу миллион» ұраны шын мәнінде шопандар арасында бәскененің басты нысанына айналды. Жақсы нәтиже көрсетіп, төлді көп алғандары мақтау мен мадақтаудың астында қалған. Кейбір кісілерге «Социалистік еңбек ері» атақтары беріледі. Бұдан бөлек озат шопандар үнемі түрлі бағалы сыйлықтармен марапатталып отыратын. Төл алуда жақсы нәтиже көрсеткені үшін менің атам екі рет мәшине алған.
Мал шаруашылығы қазақ халқының ежелден маманданған саласы болатын әрі жеріміз де қой өсіруге оңтайлы еді. Алайда жобаның жетпей жатып желкесі үзілді. Одақтың шаңырағы шайқалып, Горбочевтің басынан бақ таяған соң нұсқаумен жүріп үйренген софхоздар әрі қарай не істерін білмей дағдарысқа түсті. «Бармақ түгіл бас қайғы» болған тұса, оларға нұсқау беріп жөн сілтеген жан болмады. Совхоз мүлкін әркім өз ыңғайына қарай талан-таражыға салған. Пысықай шопандардың бір бөлігі малдың бәрін басып қалып, өз алдына жеке шаруашылық құрып алады. Ал енді бір бөлігі үкіметтің қаржыландыруынсыз қалған совхоз қажеттілігін өтеу (жанар-жағар май, техника бөлшектері, айлық) мақсатында арзан бағаға сатылымға қойылады. Бұдан аман қалғанын кезінде комсомолдық жолдамамен қойға қуылған жастар араққа айырбастап құртады. Сол малды өсіріп-өнідірген шопандардың кеудесінде салдыраған темір мен қолдарында жарамсыз алғыс хаттан өңге дым қалмаған. Бұған наразы болған қариялар біраз жерге шапқылап, малды аман алып қалуды сұрап басшылыққа жалбарынады. Бірақ, олардың сөзін елеп-ескерген жан болмаған. Айтар ақылын тыңдар құлақ таппай сабылған ақсақалдардың жайы күйі туралы "Қой мен гүл" әңгімесінен оқысаңыз болады. Біздің ауылдағы қариялардың да күйініші сол, миллионға жетеміз деп жиған малдың ұстағанның қолында, тістегеннің аузында кетуі.




