Сержанмен таныстырған жазбадағы коменттерден кейін ұққаным: қазақ тарихындағы үлкен оқиға, 1962 жылы Қытайдан қазақтар көшіп келген соңғы көш туралы көп біле бермейді екенбіз. Менің де білетінім көп емес, бқл тақырыпты арнайы қарастырған адам емеспін. Тек оқығаным мен естігенім ғана. КерекИнфо болар, бөлісе отырайын.

Әлқисса, кешегі жазған жарысқа барып қайттық. Дайындықтарға өзім апарып жүрмеген соң, мәліметім аз болды да, жай ғана бір аудандық немесе қалалық деңгейдегі жарыс шығар деп ойлағанмын ғой. Сөйтсем, қателесіппін: жарыс кішігірім болғанымен, тек Алматы ғана емес, Тараздан, Ташкенттен де командалар келіпті. Қызыл, сары, жасыл, көк белбеулермен жүрген балаларды көріп, кәдімгідей

Жапон ғарышкері Сатоши Фурикованың бос уақытында бейзбол ойнауы.


Дереккөз: мында

nurbergen_makym — Нұрберген Мақым.
Аз балалы отбасыда дүниеге келген. Кеткенде көп балалы отбасының отағасы болуды армандайды. Тұрақты жұмысы жоқ. Тұрақты көзқарасы жоқ. Жалпы, тұрақтылықтан ада адам. Сол себепті, қазірдің өзінде өз-өзіне құлпытас дайындатып, оған, «Шамамен, осы жерде жатқан болуы керек...» деп жаздырып қойған.

— КерекИнфоға қалай келдің?
— Керекинфоға қалай келгенім есімде жоқ. Соған қарағанда, сол күні қалыңдап қойсам керек. Былай, солай.деден бері бір жерден, екінші жерге үдере көшкенде, көштен қалмай жүрміз, әйтеуір.

Бугін менің туған кунім.Негізі осы 26сына туылған адамдар көп екен 2 сыныптасым бөле інім және агентте танымайтын біреулердін туған кундер екен. Және Садық ағамен бірдей екен кеше тунде сол Садық ағам МАлазияда журіп маған хостинг домен подарок етті бір қуанып қалдым өмірі тегін хостингте жұмыс істеп сайттарым 3 сатыдағы доменде болды и хостинг сапасыда нашар еді, енді 2ші доменді сайтпен жұмыс істейтін болдым.Сайтты толық біткен сон осында сілтемесін қалдырамын

Садық туған күніңмееееееееееееееееееееееееееен

Осы Қазнеттегі блог-тұғырлар мен еркін жүйелер қазақ блоггерлерінің саны күннен күнге өсіп келе жатқанын көрсетеді. Алматыда дүркіретіп тұрып Блогкэмпті де өткізіп жібердік. Бір-екі апта кірмей жүріп, қай сайтты болса да аша қалсаң, жаңа есімдер, жаңа блоггерлерді табасың. Күшті-ақ…

1924 жылдың жазы. Жапонияға Индиядан кемемен пілдің кішкентай баласы әкелінді, жасы 8-де, аты Тонки. Уэно зоопаркында жұмыс істейтін Шинничи-сан Тонкиды қарсы алу үшін келді: «Тонки, танысқаныма қуаныштымын». Сол түні Тонкидің зоопарке түнеген алғашқы ті еді. Келесі күні таңертен Шинничи-сан «Қайырлы тан, Тонки!»- деді. Шинничи-сан Тонкиға түрлі трюктер үйретті. Шинничи-сан тұр десе, Тонки тұрады, сөйтіп ол оған банан береді. Шинничи-сан отыр десе, Тонки отырады, сөйтіп оған тағы да картоп береді. Тонки тағы да түрлі трюктерді тез үйреніп алды.
1925 жылдың көктемі. Зоопаркке кішкентай балалар көп келіп, Тонки оларға өнерін көрсетеді. «Кандай алғыр! Қандай ақылды!»-деп балалар Тонкиды да, оның өнерін де қатты ұнатады. Тонки да Шинничи-сан мен жапон балаларын қатты жақсы көреді.
1940 жылдың қысы. Өте суық қыс болды. Тонки аяғын ауыртып алды, сол себепті ешнәрсе ішіп-жемейді. Шинничи-сан дәрігерді шақыртты, ол Тонкидың аяғына дәрі еккісі келді. Бірақ ине Тонкидың қалың терісінен өте алмай қойды. Сөйтіп дәрігер басқа амалын таба алмай қайтып кетті. Шинничи-сан Тонкидың жарасына мұз басып, денесін көрпемен жапты. Сол түні Шинничи-сан Тонкидың қасында болды. Өте суық түн болғандықтан, Шинничи-сан ауырып қалды. Келесі күні Шинничи-санның бөлмесіне зоопарк бастығы келіп, оның ауырып қалғанын көреді. «Онда сіз мынаны жеңіз. Бұл денеге өте пайдалы»,-деп оған құрма береді. Сөйтіп Шинничи-сан құрманы көп сатып алып, оның шырынын жасап, Тонкиға да береді. Тонки шырынның бәрін қалдырмай ішіп қояды, Шинничи-сан қатты қуанады. Осыдан бері Тонки құрманың шырынын күнде-күнде ішіп, адамдарды түрлі жаңа трюктерімен көңілдерін көтеріп отырған екен.
1941 жылдың көктемі. Гүлдер өте әдемі болып гүлдеді. Тонкидың аяғы жазылды, ол Шинничи-санды онан әрмен қатты жақсы көріп кетті.
1941 жыл 8 желтоқсан, таңертен. Ауа райы өте суық. Зоопарктың барлық жұмысшылары газет оқып, радиодан жаңалық тыңдап отыр. Жапония Америкаға қарсы соғыс ашпақ деген хабар келеді.
1942 жылдың қысы. Зоопаркке көптеген әкелер балаларын ертіп келеді. Олар соғысқа кетер алдында балаларымен бірге уақыт өткізбек. Әкелері Тонкидың қасында тұрған балаларын фотоға түсіріп жатты.
1943 жылдың көктемі. Соғыс кезінде көптеген әкелер шайқаста қайтыс болды. Бір күні әкесіз
қалған балаларға хат келеді. «Сәуірдің үші күні зоопаркке келіңіздер!»-деп жазылған. Балалар хатты оқып, сәуірдің төрті 400-ге жуық бала зоопаркке келді. Балалар Тонкидың үстіне мініп, «Қандай биік! Қандай үлкен!»-деп қатты шаттанады. Зоопарк бастығы да, Шинничи-сан да, Тонки да қатты қуанады.
1943 жылдың жазы. Зоопаркке Токиодан адамдар келіп «Үлкен жануарлардың барлығын өлтіріңіз!»-дейді. «Аа? Неліктен?»-деген сұраққа «Американың ұшақтары қала үстіне бомба тастамақшы. Зоопарктың үстіне де бомба түсуі мүмкін. Арыстан, жолбарыс сиқты жануарлар сыртқа шығып кетуі мүмкін. Өте қауіпті»,-дейді олар. Зоопарк басшысы «Түсіндім»,-дейді. Сонда Шинничи-сан: «Тонкиды да өлтіру керек па?»-деп бастықтан сұрайды. «Біз бұны істеуге мәжбүрміз»,-деп ол жауап береді. Шинничи-сан да, басқа жұмысшылар да айтарға сөз таппайды. Жұмысшылар жануарлардың тамағына у салады, сөйтіп арыстан да, жолбарыс та өліп қалады. Барлығы жабыраңқы көңіл күйде.
Келесі кезек Тонкидың кезегі. Шинничи-сан Тонкидың сүйсініп жейтін картобына у салып береді, «Тонки, кешірші»,-дейді. Тонки картопты көріп жемейді. Оларды мұрнымен теріп алып Шинничи-санға лақтыра береді. Шинничи-сан оған картопты берсе, ол қайтадан лақтырып тастайды. Тонки уланған картопты жемей қояды.
Токионың адамдары қайта келіп Тонкиды көреді. «Тезірек өлтіріңдер!»-деп бұйырады. Зоопарк жұмысшылары қиын жағдайда қалып қалды. Піл — өте ақылды жануар, ол тамақта у барын түсініп қойды. Сол себепті Шинничи-сан тамыздың 20-сынан бастап Тонкиға тамақ бермей қояды. Тонки қатты қарны ашып, түрлі өнерін, трюктер көрсете бастайды. Бірақ оған ешкім тамақ бермейді.
1943 жылдың күзі қыркүйектің 23-і. Сол күні Шинничи-сан Тонки тұрған жерге келеді. Тонки оны көре сала тамақ сұрап түрлі трюктер көрсете бастайды. Шинничи-сан Тонкидың көздерінің өте қайғылы екенін көреді. Тонки қоймай тағы да өнерін көрсетеді. «Кешір, Тонки....» Тонки жерге құлап қалады, енді ол ешқашан орнынан тұрмайды. Қыркүйектің жиырма үші күні түнде сағат екіден қырық екі минут кеткенде 27 жасқа жеткен Тонки өліп қалады.
1945 жылдың жазы. Өте ыстық жаз еді. Тамыздың 15-інде Жапония соғыста жеңіліс тапты.
Аударған: 2 курс студенті Іңкәр

Таэквондоға барып жүргенімізге екі-ақ ай болғанына қарамастан, ертең, бұйырса, алғашқы жарысқа қатыспақшымыз. Қатыспай қалуымыз да ғажап емес, бірақ керек-жарақтарын алдырғанына қарағанда қатысатын сияқтымыз. Содан тықыршып отырмыз, жұмыс күні қашан бітер екен деп. Өзім қатысатындай болып кеттім, құрысын  Әзірге мынаны қарай тұрыңдар: