Шабытты қайдан алуға болады?
Ағиық ақын Мұқағали,-" шабыт деген тумайды жайшылықта, шабыт деген тулайды қайшылыққа деп жырлаған. Осы бір адам бойына бір уақытта ғана келетін сезімді кейбіруіміз керегімізше, кейбіруіміз ұстай алмай қалып жатамыз. Əр адам əр түрлі алады. Біреулер жатар алдында, енді біреулер музыка тыңдағанда. Қызық! Осы кезде бес саусақ бірдей емес деген тəмсілді нақтылай түсеміз. Мен осы саусақтардың ортасындағысы болуым керек.(fack you)))) ештеңеге байланбай шабытты қалам мен қағаздан аламын. Біреулер шабыттан туған ойды күтіп жүрсе. Мен қалам мен парақ алып тудыра салам. Соңғы кезде жазу жағынан болдырып жүрмін. Жазбай қалсам уақыт деген қасқыр артымнан қуып келе жатқандай болады.
Қысқасы шабытты күтпей жазыңыздар. Ойланыңыздар. Бұл шабытты күтсек қартайып қалатын сияқтымыз.
Әрі қарай
Қысқасы шабытты күтпей жазыңыздар. Ойланыңыздар. Бұл шабытты күтсек қартайып қалатын сияқтымыз.


51 шақырымды бағындырған «Алтын тұлпар» аламан бәйгесінің бас жүлдегері «Жаннұр» есімді сүйгіліктің тізгіншісі Асхат Әлімжан 13 жаста. Алматы облысы Есік қаласының тұрғыны. Өзінің айтуынша, ең алғаш рет 5 жасар кезінде әкесімен жайлауға шыққанда атқа мініп, содан кейін одан түспеген екен. Атқа деген құрмарлығы оны бәйгеге алып келген. Содан 9 жасынан бастап қазіргі күнге дейін шабандоздық өнерін шындап келеді.
«Астана жұлдызы» республикалық турнирінің бас бәйгесін өзінің «Қыран» есімді сәйгүлігімен қанжылаған шабандоз Диас Жеңіс. Диас 2003 жылы Жамбыл облысы Рысқұлов ауданының Ақыртөбе кентінде дүниеге келген. Оның кішкентайынан атқа құмарлығын байқаған ағалары шабандоздыққы баулыған.



























Мен 40 жыл шопыр болған адаммын. Ал жылқы өсіріп, бәйгеге қосу ата-бабамнан келе жатқан дәстүр. Кішкентайымда атамыз Қожахметтің «Аттан алыс өскен баланың бойында қазақылық болмайды» деп жүретіні есімде. Ол кісі өмір бойы аттың жалында жүріп оны баптаудың қайталанбас мәдениеті мен осы өнердің ғажайып үлгілерінің қыр-сырын жетік білген кісі болған. Оның жолын ұлы, менің әкем Омар жалғады. Ол мына партия заманында да ат жүгіртіп, ата дәстүрін сақтаумен келді. Әкемнің көзі тірісінде мен ауыл арасында шопыр болып нәпақамды тауып жүрдім, әкем жылқыларын баптап, немерелерін атқа отырғызып құмарлықтарын ашты. Содан ол кісі дүниеден қайтқаннан кейін бүкіл дүние маған қалды. Мен де өз немерелерімді қалалық мәдениетке бой ұрып, далалық салтты ұмытып кетпесін деп арнайы атқора салғыздым. Өйткені, атқа мінген бала бауырмал, ержүрек, әрі еңбекққор болып өседі. Бұл күнде арнайы бәйгеге қатыстыратын 15 шақты сәйгүлігіміз бар. Барлығы да үлкен бәйгелерден жеңіспен оралып жүр. 


















































