Салфетка

Ақын емес болғандықтан азулы,
Бос сөзде де білмейді екем қажуды.
Таусылғандай әлемде бар тақырып
Тапқан екем мен де нені жазуды!

Сүртейін бе не қолымды, бетімді,
Салфеткамның түрлері бар не түрлі.
Пайдалану осы жұмсақ қағазды,
Мәдениеттің көрінісі секілді.

Әне жатыр салфетканың құрғағы,
Міне жатыр антимикроб-ылғалы.
Жол жүруші адамыңа бұл нәрсе,
Аса қажет жарақ болып тұрғаны.

Пах, салфетка! Демеңіздер далбаса,
Шала біткен ақын жырын арнаса.
Мына өлең шықпас па еді жарыққа
Жазатұғын бір салфетка болмаса.
Қаңтар, 2010
Әрі қарай

О.Сүлейменовтың осы туындысының аудармасы барма екен?

Смет украл красивую молодую жену поэта Азербая. Говорят, что до этого между ними была любовь. Их догнали. Азербай должен был решить их судьбу. Спеленатого арканом Смета бросили у дверей юрты. Ухмыляющийся Алибек (сын Азербая от другой жены) в двух местах рванул ножом, и аркан кольцами упал на землю. Смет взглянул на аркан и отшвырнул его ногой. Мокрые от пота кони, всхрапывая, выискивали остатки травы возле юрты.Смет, потирая затекшие руки, глядел на черный прямоугольник двери. И тихо пел свои последние слова:
Әрі қарай

Шын дос болсаң егер!

Шын дос болсаң егер!
Досың үйіңе келгенде,
Қуанып құшақ ашарсың,
Ашарсыңда бауырыңа басарсың.
Әңгіме қылып, қал жағдайын сұрасып,
Қайткендеде дос көңілін табарсың.

Күн арада көңілін сұрап барарсың.
Барған кезде бар жоғына қарарсың.
Басына егер қиын қыстау күн туса,
Көмегіңді ұсынып ақ бағарсың.

Досың саған сөз қылып,
Қуанышын айтып бөліссе,
Қызғанып іштей тырыспай,
Қуанып сенде қаларсың.
Қайғысын айтып бөліссе,
Жақсы сөзбен жұбатып,
Қайғысына дауа табарсың.
Әрі қарай

Мұқаңа арнау

Кешіп өтіп жалғанның сын қатпарын,
Жарып кетті биігін мұздақтарын.
Гүрілдеген, тасыған өмір-өзен,
Шіркін ақын ағамнан мін таппадың.

Дантенің "Құдіретті комедиясын",
Аударып қазақшаға оқығансың.
Өмірге өткір қыран көзбен қарап,
Өлеңді өрмекшідей тоқығансың.

Жылататын жүректі жыр айтқанда,
Бірде лаулап,
кейде бір мұз қатқанба?
Қайрылған шаш,
Кең маңдай,
Терең ойлы!
Керемет қой қаламы тіл қатқанда.

Суретінен Мұқаңның көп сұраймын,
«Аққулар ұйықтағанда»
О,Құдайым,
«Музасымен» ақынның таныстыршы.
Бір сезініп қалайын,
ақ шырайын.
Әрі қарай

Анама

(1998 ж, жаз)
Анам барда күлімдеймін, күлемін,
Сен болмасаң қалай өмір сүремін?
Анам барда керегі жоқ ештеңе —
Анам менің жүрегім мен тірегім.

Анам менің! Дүниедегі асыл жан!
Мейірімі шуақ болып шашылған.
Анашымның өнегесі, тәлімі
Жадымда бір кітап болып басылған.

Анам менің бұл дүниеде көнерім,
Анам менің бұл өмірде сенерім.
Теңдесі жоқ үлкен сыйлық емес пе,
Анашымның “айналайын” дегені!
Әрі қарай

Шабыт

Суырып салар ұйқаспен жырды, өлеңді,
Ақын емеспін құрайтын дастан көлемді.
Кез-келген адам сезінер, бəлкім, ойында
Тізіліп жатқан маржандай жолды — өнерді.

Болсадағы бойда өнер, қасиет,
Өңдеу керек күнде оны еселеп.
Сонда ғана пайда берер ол саған,
Тұншықтырып қою неткен қасірет!

Енді, міне, қысайындеп тақымды,
Ояттым мен ішімдегі «ақынды»,
Ұйқасы көп санамдағы бұл сөздер
Шабыт дейтін «досымды» кеп шақырды.
Әрі қарай

Күзге ғашық қыз едім

Сурет салсам тізе мұң
Айтшы неге түзедің?
Қайғысы ұшқан қасында
Күзге ғашық қыз едім.

Жанарыма ай құлап,
Отырады жәй жылап…
Құлазиды дейсің бе?
Мұң сүйсінтіп, қайғы ұнап

Күрең күннің көбі ұнап,
Қурап қалған шөбі ұнап,
Жылап өтер ме екенмін,
Жапырағымды төгіп ап.

Күзге тартқан жасым да,
Күз қойнында басым да,
Найзағай боп тіл қатам,
Нардай болған ғасырға.

Құстың көріп тізбегін
Қанатымды іздедім
Мені ұшырар – жапырақтар,
Мені әкетер – күздерім.
Жұлдыз Бейсек
Әрі қарай