Об авторе
Рекомендовать читать Алишера Хичкока, этой — дешевой пародии на Стивена Кинга, и тут же быть проклятым вами? Нет уж, извольте. Просто иногда в зарисовках Алишера розовой нитью проходят какие то знакомые образы и события. Почему розовой? Помните, когда лук жаришь, он в начале так красиво розовеет?..

---

Алишер Хичкок. «Чмо в ауле Шеңгелді»

Было отвратительное осеннее утро. Антициклон с Китая вот уже неделю терроризировал небо и без того убогой село Шеңгелді. Фермер Уәйіс, еще считающий слово «фермер» неологизмом, а потому всегда представляющийся как «шаруа» или «жүрген бір қарақазақпыз ғой», традиционно выходил из дома под выкрики жены:
— Чмо же ты конченый!
Подходив к кусту, где он по очереди с любимой собакой Бөрібасар справляет малую нужду, он механически совершил ритуал, который длится уже сорок пять лет. Сначала стряхнул куст на предмет наличия ос и всяких тварей, которые могли ужалить за мужское естество. Потом рассматривал грунт па предмет опорожнения со стороны Бөрібасар, и увидев лужку — успокоился (это была такая, мужская-зоологическая солидарность, что ли). Убедившись в здравии единственного на свете друга, Уәйіс одной рукой достал сигарету, другой — член (он был амбидекстром, еще не зная этого слова). Озирая туманный даль, который еще скрывает пасторальный пейзаж его луковых полей, он не без удовольствия начал отпускать дым сверху и струи снизу. Почуствовав сзади пристроившийся в очередь Бөрібасар, он мысленно представлял его виляющим хвостом, и решил немного пытать, занимая место максимально дольше. Вдруг струйка резко остановилась. Причиной была нервный пьезоэлектрический импульс с головного мозга прямо туда. Дело в том, что за эти минуты туман рассеялся и на взор Уәйіс предстало… абсолютно голое поле!

Сказать, что Уәйіс охренел, значить ничего не сказать. Его руки и ноги тут же оказались под властью неуправляемой судороги. Резкий прилив крови к ушам дал возможность впервые в жизни не услышать упреки сварливой жены, которая тоже заметила, скажем так, пропажу.

Но боялся Уәйіс не этого вполненормального явления для сельской местности. Дело в том, что на днях какой то коммерсант оставил задаток в три миллиона теңге за пятьсот тонн лука. Как человек этот коммерсант сразу не понравился, странный какой то был. Торговался богом забытом захолустье и постоянно по мобильному говорил о политике. В его лексиконе как то странно сосуществовали слова «шіріген пияз болмасын, жақсы ма?» и «люстрация второго поколения управленцев»(?). Контрастные выражения этого крутого мэна дала понять, что человек запросто может пристрелить при срыве сделки.

Самые черные ожидания Уәйіс оправдались. Издалека замаячил «Nissan Patrol» и несколько грузовиков. Тут то Уәйіс и упал в обморок…

… Когда очнулся, он даже не удивился, что лежит связанной в багажнике. Ему оставался только смириться верной смертью и прислушиваться разговорам в салоне.

— Геройхан, ты обе руки связал этого чмо? — гаркнул кто-то.
— Зачем так строго, Мухтар, только одну руку привязал, а что? — ответил собеседник.
— Надо было оба связать, герой ты мой!
— Зачем?
— Потому что этот чмо — амбидекстр…

Хабарландырумен тауып алдым. Интернет емес, "қолдан қолға өтетін" арзанқол қалалық газеттердің бірі арқылы.

Мамандарды интернет арқылы да жиі іздеймін негізі. Бірақ интернет арқылы үнемі — респектабельді болмаса да, «интернеттен табылғанын» міндетситін, ендеше қызметі әдеттегіден елу-алпыс мыңға қымбат шығатын, және қолынан түк келмейтін мамандар кездеседі. Ал газет арқылы көбіне күн қаққан қарасирақ, «шықпа жаным, шықпа!» деп қалт-құлт күнелткен, жүрек жалғайтын нәпақа ғана сұрайтын мүсәпірлер табылады. Олардың қолдарынан түк келмесе де, берген жұмыстың қыр-сырын жанын салып жүріп үйреніп алады.

Асекем бүгін тірі болғанда ғой…

Асекем бүгін тірі болғанда, бүгін әлі тірі Олжекеңнің тірлігін көріп, не дер еді? Сән-салтанаты келісіп тұрғанымен, арасындағы саңылауы — бар сымбатын бұзып тұрған екі күрек тісінің арасынан шырт түкіріп, «Твою мать!» дер еді.

ЕСКЕРТУ! БҰЛ 97+ МАҚАЛА!
​97-ДЕН АСҚАН ҚАРТТАР ҒАНА АТА-АНАЛАРЫНЫҢ РУХЫМЕН ОҚУҒА БОЛАТЫН МАҚАЛА!
Қадірлі ата-ана немесе бала тәрбиесіне жауапты кез келген тұлға (өгей әке, өгей шеше, интернат тәрбиешісі, балабақша директоры, аға, әпше, әжесс, т.б.)!

Жыныстың түріне мейрам арнаудың абсурдтығын былай қойғанда, тап осы күні әйелдердің тарихта қалдырған бір түйір таңбасын таба алмайсыз. Адам ішіндегі бұл особь — мыңдаған жылдар бойы еркектер қол жеткізген игіліктерді пайдаланып келді, әрі солай бола беретін түрі бар.

Ауырдың үстімен, жеңілдің астымен жүргенді арамдық дейтін уақыттар да болды. Сенбесеңдер, біздің уақыттың кез келген оқулығын аша қойыңыздар. Талдан таңқурай үзіп жатқан Зада арам, себебі арасында жемісті аузына да салып қояды. Ал Зере болса — адал, себебі әжесі айтқандай — тек себетке салып жатыр. Әні саған, балаға да түсінікті сюжет. Әні саған, тәрбие.

Муха Мухырлычтың әңгімелері жарық көргелі мыңдаған хаттар келіп түсті. Міне, солардың бірі:
«Привет, я стало юрист твоей дяди Веллингтоне живет который. Дело в том, что он умер, и оставил наследство в размере двести тысяч фунтов. Пожалуйста, свяжитесь со мной для оформления денег.».

Кеше, Каирде, 94 жасқа қараған шағында, Әлемнің Ұлы Азаматы, Біріккен Ұлттар Ұйымының 1992-1996 жылдар аралығындағы бас хатшысы Бутрос Бутрос Ғали қаззақтарға білдірместен дүниеден озды.

Жырақта жүріп, арды ойлар болар ма. Оның үстіне — баяғы істерге бола.

Болады екен. Болмақ түгілі, сол бір оқиғаларға қатысы болған кісілердің кейпі көз алдыңда қылаң беріп, дауыстары қаңғырлап естілетіні бар екен. Былайғы жұрт Остраваның жайма-шуақ кешінде қазақша сөз түгілі, мұңғұлоидқа ұқсас кескін кездестіруі неғайбыл. Тек маған олай емес. Сыртқа жалғыз көрінгеніммен, қасымда — ертедегі үлкенді-кішілі адами қылмысыма куә болған қырық кісі бар. Барлығы қазақ. Барлығы қазақша сөйлейді. Жады шыңырауынан сыбап жатыр мені.

Тарихқа сенім жоқ. Тарихшы сәбидей бейкүнә болуы мүмкін, бірақ ол жазған, түзеткен, күзеген тарих бәрібір сайқалданып, қысқа күнде өңі қырық құбылып, я тұрысатын жері жоқ, я нық сеніммен берген бәтуасы жоқ бірдеңе. Тарих «сықылды-тәрізді» деген тұжырымдарға көнбейді дегенімізбен, тамыры бәрібір сол — «сияқты-шығарлармен» тұр.