Бүгінгі күннің басым бөлігі ұлымның пайдасына шешілді. Ұйқымызды қандырып, сағат 11-лерде FUNKY TOWN ойын-сауық орталығына бардық. Карточкаға 3000 теңге салып, ойламаған жерден ұтыс купонын иелендік. Сөйтсек, орталықта «Ойыншықтар айлығы» деген акция өтіп жатыр екен. "Ұтыс бүгін сағат 16:00-де болады",-деді кассадағы қыз. Ал біз айналдырған бір сағаттың ішінде карточкадағы тиынның түбіне құм құйып үлгердік. Сағат төртке дейін не істейміз? Оның үстіне үйіміз қаланың ана шетінде...Қайтсек те осында күтуге тура келеді. Содан асқазанымызды аз-мұз алдарқатып, сол ғимаратта орналасқан Арсенал кинотеатрындағы 3Д форматтағы «Гномео и Джульетта» мультфильміне билет алдық. Мені негізі қандай бір нәрсемен таң қалдыру аса қиын емес-тін. Бірақ, 3Д формат мені кереметтей таңқалдырды деп айта алмаймын. Көзілдірікті бір киіп, бір шешіп өзімше сынама жүргізіп отыр ем, кенет кіре берістен оқыған «Көзілдірік бүлінген жағдайда 6000 теңге айыппұл салынады» деген ескертпе есіме түсіп, мұнымды доғара қойдым.
Сонымен ұтыс уақыты кеп жетті. Мен естуге құмартқан 2546 нөмірі ақыры аталмастан қалды. Бірақ, мен ұтылғам жоқ. Ұлым мәз-мейрам боп, асыр сала ойнады. Оның бір қуанғаны — бізге мың ұтыс. Купонды күйеуім тіркеткен-ді. Әдетте мені "құманқол" деп мазақ қылатын. Өйткені, мен лотерея, ұтыс деген нәрселерде жолым болып көрген емес. Құманқол деген атақ бүгін оның өзіне бағытталды…
Ойын-сауық паркінен келе жатып орталықтағы абажадай бір жарнама банеріне көзім түсті. Үш тілде берілген жарнаманың жапсары — КОКО МОТО деген лонж-бардың ашылуы туралы жар салу екен. Қақалып-шашалып жатқан сол баяғы қазақ тілі. Айналдырған үш сөйлемде сан қате… Бардың ашылу салтанат құрметтіне шықырылған… Бұлай өздерін де, бізді де алдамай-ақ қойғандары жөн болар еді…

Он тоғызыншы ақпан күнгі кездесуде ұйымдастыру-үйлестіру жұмыстарына қатысты бірқатар шаруалар талқыланып тастады. Қандай дегенмен үйлестіру ісіне атсалысатын жауапты адамдарды белгілеп, тиісті шешімдер қабылдаудың да уақыты келген сияқты, өйткені аз ғана уақыт қалды ғой. Сонымен, маған тайм-киперлер тобын жинау тапсырылды. Жалпы, 7 аудиторияға 14 уақыт санаушы адам керек деп шештік. Әзірге, кешегі кездесуде қол көтеріп, ниет танытқандар мыналар:

Ернар – greekmith.wordpress.com/
Жалғас – yertay.wordpress.com/
Нұржан – www.on.kz/u36851/blog/
Димаш – qisyq.wordpress.com/
Қуаныш – huanysh.wordpress.com/
Салтанат – balgyrgan.wordpress.com/
Мақпал – kaldykyz.wordpress.com/
Мейіржан – kazprose.wordpress.com/

Енді тағы 6 адам керек. Уақыт санау жұмысына атсалысам деуші блогерлер болса, ernar.bekenov@gmail.com мекеніне хабарласуға болады. Немесе мені жақсы танитындар басқа да жолдармен хабарласа алады.

Тайм-кипер деген кім?

Сөйтіп шығармашыл жастар клубының бейресми ашылуы болып өтті. Өткізетін орын тауып берген суретшілер одағына алғысымызды білдіреміз! Алдынғы посттарымның бірінде клуб атын ойластырып жатқанымызды айтып кеткен едім. Ойланып, толғанып ақыры "Ғаламарт" болсын деп шештік. Бірінші кездесуге жиырма шакты адам келер деп үміттенген едік, ұзын саны елуден асып кетті))

Бір бірімізді көріп отырайық деп орындықтарды айналдыра қойып шықтық.

«Ақзере құшті. Ғұә» ©СаянҮш

Қадыр О’Делл жаңа қызметкеріне разы. Енді ше: әуелде заңгер қызметіне алғанымен, кейін басқа да таланттарына тәнті қылуда. Тәнті қылған үстіне тәнті қылуда.

Жақында қазақ тілді интернетке тағы да, сапалы да пайдалы Ана мен Балаға арналған сайтыпен толықты. Істелініп жатқан жобаның авторы Маліметтер.орг сайтының әкімшілігі. Толып жатқан варез сайттарға қарағанда мен үшін өте пайдалы сайт болғалы тұр.(Құдай қаласа біз де, аман болсақ әке атанармыз… =))!)
Сайт ақпараттық Интернет-ресурс болады. Қазақтілді сайтта ана болуды армандап жүрген қыз-келіншектерден бастап қария жасына жеткен әжелерімізге дейінгі асыл аналарымыздың өнегесі, бала тәрбиесі және денсаулығы, жас нәрестеден бастап есейген жеткіншектерге қатысты мақалалар және т.б. тақырыптар туралы мәліметтер болады.

Былайынша ауылдық жаттығу залдарының күнделікті күйбеңін орысша бір шығармамда бұрын мына жерде көрсеткен едім.
Соңғы күндері аптасына тым болмаса екі рет баруды өзіме міндеттегем. Сол-ақ екен, жаттығу залындағы әрбір күн қызыққа тола бастады.

Қаланың жаттығу залдарына барсаң рахат. Тып-тыныш. Әркім зал ережелерінен хабардар сияқты. Білмесе қысылмай келіп сұрайды. Сен де білгеніңнен бір-екі аузы айтасың, егер сұрағы көбейсе, инструкторға сілтеп жібересің. Жүйелі түрде қатысып жүргендердің көбі орекеңдер.

Страховка жасап жіберші! -десең жүгіріп кеп жөнімен сақтандырып, жаттығудың соңғы мәртелерінде штанганың астында езіліп қалмауға көмектесіп жібереді. Бұл зал этикетінде.

Енді осы өз ауылымнан сонау жарты сағат машинамен баратын жерде біздің жалғыз да жайсаң жаттығу залымыз бар. Оған да шүкір.

Сонымен мен кезекті жаттығуыма бармақ болдым.

Таң қаламын! Адам жата беріп те жалығады екен! Әйтпесе, интернет, тамақ, көрпе-төсек, кітаптар, Шымкенттің қақ ортасында пәтерім бар! Алматыдан қуып жіберсе, әйтеуір, далада қалмасымды білем!

Биыл алдыңғыдан өзгеше қыс болды. Шымқалаға келген күнім +10 бар еді, шамасы… Келесі күндері қар жауды дейсің, қарға қарық болып қалдық. Әдетте кішкене жауып тоқтап қалатын қарымыз, күнімен-түнімен тоқтамады. Ақыры, қардың биіктігі 60см болды! Халық у-шу! „Не боп кетті өзі?„ деп таңқалысуда. Соңғы 5 жылдықта (қателеспесем) болмаған қар болды. Тас жолдарда қар кіртік-кіртік болып тұрып қалды…

Таксиге тоқтатайын дедім. Қызыл түсті Opel Vectra келіп тоқтады. Аққұба реңді, қырлау мұрынды кісі есікті ішінен ашты.
— Қайда барасың, бауырым? — деді.
— Огонек. Тоғызқабатты басқарманың алдына -дедім қолымды үрлей.
— 500 болады!
— Ой братан, қымбат айттың ғой! 300ге баратын жер ғой мынау тұрған — дедім ортаңғы үш бармағымды көрсете.
— Жолды қарасай бауырым, ешкім бармайды 300ге! Отыр кеттік! — деді қолын маған сермеп.
Бағасы қанағаттырмаған соң есікті жаптым да, кері қарай жүрдім…
Кішкене жүргенім сол еді, әлгі Opel артқа жүріп келді де:
— Ал, отыр кеттік 300ге — деді.
Машинаның ішіне жайғасып алдым. Келе жатырмыз. Әңгіме қызу кетті…
— Бұл шешеңнің… басшылары қайда қарап отыр өзі. Жол болса мынау, әлі тазалаған жоқ. Тым болмаса бөлінген ақшаның жартысын жеп, жартысын жұмсаса болмай ма? Машинам шашылып қалатын болды ғой! — деді ашуланып.
Үнсізбін.
— Осы жолдың басшысы бір рет отырса ғой машинама! Қаладағы бүкіл қотыр жолмен жүре отырып апаратын едім баратын жеріне…
Қызыл Opel тоғыз қабаттық басқарманың алдына келіп тоқтады.
— Рахмет, аға!

Назар аудармаңыздар, інім ғой (анда-санда чашканың ішіне түсіп шомылып алатын әдеті бар):)

Сағат кешкі 6-лар шамасы. Телефоным шырылдап мазамды алды. Pathword нөмір екен. „Кім болды" деймін ішімнен. "Қап, бәлем, біреу-міреу қарызын сұрап жылайын деп жатыр-ау" деп ойладым. Бірақ, соңғы рет кімнен қарыз алғаным есіме түсе қоймады. Көтердім.
— Ассалаумағалейкум Саке?
— Оооо, Ерекеее, уағалейкум ассалам (Ербол Серікбай — termin.kz, surak-zhauap.kz деп аталатын Еуропа мен Солтүстік және Оңтүстік Америкада қолданылмаса да, Азия мен Антарктидада мықты беделге ие сайттардың АДМИНИСТРАТОРЫ, KerekInfoның белді қолданушысы)!
— Бүгін сағат кешкі 8 де Венецияның қасындағы LogyCom деген дүкеннің жанындағы кафеге (Мереке деген кафе. Жазудағы Е, К әріптерінің сбеті жанбай қалған:))кел! — деді!

7-34. Қолымдағы экраны істен шығайын деп тұрған телефонымды алып, Ерболға қоңырау шалдым.
— Алло, Ереке, мен келдім.
— Келіп қалдың ба? Қазір барам. 10 минут!
Тұтқа қойылды.

Далада қар күреп жатқан жігіттерге қарап тұрмын! Бір-екеуі қазақ емес сияқты. Әй жарайды, қойшы соны!

Ербол келді. Кафенің ішіне кіріп ішпек-жемегімізді алып әңгімеге кірістік те кеттік! Ерболды сол күні өмірімде бірінші рет көрдім. Түр-сымбаты келіскен, қараторы жігіт (телефонын өзінен сұраңыздар:)). 2 сағаттай ұзақ әңгіме болды. Кафе жабылатын болған соң бір-ақ шықтық.

Кіршік қарды аяусыз басып келем. Жаңағы таксисттің айтқаны рас секілді. Машина түгілі аяғым шашылып қалайын деп зорға жүріп келемін.

Қыздар керек емес пе? — деді бір әйел.
Жоқ! — деппін тауар алғалы тұрған адамдай!
«Астафирулла, сақтай гөр, Жаратқан ием! Сенсіз кіммін? Біліп-білмегендерімізді кешіре гөр!»
Ішімде жиіркеніш лаулап жатыр! Әлгі жерге қайта оралып, әлгі әйелді қарға көміп тастағым келіп тұр. Әрі қарай жүре бердім!

Аптекада «зеленка» жоқ екен! Таусылып кетіпті!

Алдыңғы күні бір қызды көрдім! Ұнады! Көздері тым әдемі сияқты! Еңлік… Есімі де тым әдемі…

Дүйсенбі күні Отырар Университетінде лекциям бар! Содан соң Алма қалаға шығамын Алла қаласа!

Менің үйде тұрмыста тұтынбайтын артық заттардың болғанына жаным қас.«Керек боп қалар» деген қағидатты ұстанбаймын, өзіме ненің керек екенін білемін.Еміс-еміс үйді ескі-құсқы нәрселерден арылтып тұрамын, осыдан жаным кәдімгідей рахат табады. Бүгінгі бітірген ісім де осы болды. Үй жинастыра жүріп, екі дәу пакетке күл-қоқыс жәшігіне «жолдама» жазып бердім. Екі пакет ауылдан қатынаған біреу-міреуді күтіп шкафта тұр, ішіне баламның сыймай қалған киім-кешектерін толтырып қойдым. Ауылдағылар оны «гумпомощь» дейді. Фэн-шуйда пайдаланылмайтын ескі-құсқы бұйымдардың жағымсыз энергия бөлетіні туралы айтылады. Қысқасы — бүгін үйдің аурасын біраз қалыпқа келтіргендей болдым.

Азанда ұйқыдан тұрғаннан соң, жуынып шайынып алып, алдынан бері көре алмай жүрген киномның бірі "Әлеуметтік желі" (Фэйсбук ком сайтының негізін қалаушы жайлы) фильмін көріп тастадым. Содан қасыма көмекші баламды шақырып алып, машинасымен жұмыс жаққа барып, шамалы жұмыстарды ретке келтіріп қойдым.
Түстен кейін қасыма достарымды ертіп алып Балуан Шолақ спорт сарайын бетке алып шықтық. Қазір өтіп жатырған Қазақстан Республикасының бокстан өтіп жатқан 20-шы чемпионатының жартылай финалдық жекпе жектерін көруге. Біраз халық жиналыпты барсақ. Атақты боксшыларымыздан Біржан Жақыпов пен Данияр Елеусіновтың қатысуымен өткен жарыстарды көрдік. Қызылордалықтардың жекпе жектері кеше өтіп кетіпті. Ертең жексенбі күні өтетін финалдық жарыстарда тек бір жерлесіміз Рүстем Сыбаев қана бар екен.
Спорт сарайында қазақ спортының жарық жұлдыздары Ермахан Ыбрайымов, Болат Жұмаділовтерді көріп қуанып қалдым. :))
Жарыс күнінің ең қызықты жекпе жегі ең соңынан болғандай болды. Соңынан шыққан 91 келі салмақ дәрежесіндегі Шығыс Қазақстан облысының өкілін Алматы облысының боксері есінен тандырып тастады :)
Опшым ертеңгі финалдық ойындар қызықты болатын түрі бар. Алматылықтардың барлықтарына жарысқа келіңіздер демекпін. Кіру тегін.

Сенбі. Жұмыс жоқ, бірақ 9-да автомектепке бару керек. Әне тұрамын, міне тұрамын деп өзімді күштеп, әрең дегенде 8-40та ояндым. Сағат 11-де сабақты аяқтап, үйге келсем, әйелім әлі ұйықтап жатыр екен. Оятпақшы болып қасына жантайдым. Содан оның ұйқысын әбден ашқан соң, тұрып іш киімімді кидім.

Әйелім тамақ әзірлеп жүріп, плитаның ашасы розеткадан алынбайтындығын жеткізді. Мен шнурды тартып көріп едім, шынымен де розетканың іші балқып, ашаны жабыстырып тастапты. Тамақ ішіп болған соң, розетканы ашып қойдым да, өзім базарға жаңа розетка сатып алуға бардым. Өзінің тауарын мақтай жөнелетін сатушылардан әрең құтылып, өзіме қажетті розетканы алып үйге қайттым.

Үйге келіп, құралдарымды іздей бастадым. Өзімнің ұсақ-түйек жарақтарымды салатын қорабымды шығарып едім, ішінен қапелімде ештеңе табыла қоймайтынын білдім. Қажетті, қажетті емес қоқыстардың бәрін қорапқа жинай беріппін. Әйелім екеуміз «мынау керек, ал мынау керек емес» деп заттарды сұрыптай бастадық. Нәтижесінде бір пакетке жақын қажет емес шнурлар, розетка бөлшектері, сынған бұйымдар, атам заманғы көне телефондардың зарядкілері шықты.

Жаңа розетканы орнатып, «Вуаля!» деп әйеліме қарасам, маған күлімдеп бір құшақ… удлинительдер ұсынып тұр. Бәрі де істемейді: біреуі балқыған, біреуі күйген, біреуі үзілген. Содан бәрін құрастырып-құрастырып, іске жарамды екі-үш удлинитель шығардым.

Қазір демалып, осы жазбаны жазып отырмын. Бір сағаттан кейін мини блогкапқа кетемін.