Блогкэмп болады деп Қарағандыдан үшеу шықтық(Әлия Сембай бізден бұрын кеткентін), бір пойызбен. Диана(Журналисттер саябағы), Дана (дефектологкз)және мен(Әбіләкімнің ауылы). Жолда пойызымыздың дөңгелегі жарылып( ұзын-ақ пәле екен жарық дөңгелекті әрең тауып жамадым) бір сағат кеш жеттік бірінші Алматыға. Бізді Қисық-Димаш күтіп алды. Бұған дейін көрмеген адамым ғой. Қисаятын жері қалмаған Қисықты көргенімде өзімді жеңіл атлетикада жүрген спортшы қатарында сезіндім)))).Сөйтіп «Адидас»(балалығымен қоштаса алмай жүрген Димаштың бас киіміндегі жазу) киген Димашқа еріп тарттық қонақ үйге. Орналастық.

Қарағанды уақыты 12.00. аршаттар пойызбен Қарағандыдан аман-есен өтіп кетті. Кездесеміз деп ойлағанымызбен кездесе алмай қалдық. "Қайықшыға жел қарсы" демекші, жолды көлік апаты тежеп тастады. Нәтижесінде біздің қалаға жарты сағат тоқтап тұратын пойызға үлгере алмай қалдым. Осы жазбамды Қарағанды вокзалынан жазып отырмын. Алла жазса Әбекең пойызға түскі бірде отырып, 1.30-да "Қоңыр салқын төске алып, алматыны бетке алып" тартып отырады.

Блог ашу деген сәнге айналып кеткен бе? Сабаққа қашан келсем де (ол өзі сиреп кетті) қыздар блог аштық, құрылтайға шақырды деп жатады. Немене блог десем, мазақ қылғандай бетіме бір қарап қойып әңгімелерін жалғастыра береді. Өмірден қалып қойғандаймын… Бүгін келіп, блог ашайын деп жатырмын десем, Ляззат апай: «Енді ашпақсың ба?» дейді таңданып!!! Ал, керек болса! Қой, оным болмас модаға ілеспей қалмайын деп, мен де кірісіп кеттім. Қызықты сияқты… Көрерміз…

Жымиясың сен неге?

Жолымыз болып оқуға түстік. Кеше мектеп партасында отырған біз бүгін университет студентіміз. Кеудені қуаныш кернейді. Алып ұшқан көңіл атқақтап уақыттың сыйына мәзбіз. Аудиторияға келген оқытушыларды мектептегі ұстаздарымызбен салыстырамыз. Ұқсастық көреміз. Деңгей алшақтығын аңдаймыз. Алғашқы күн болған соң бәрі дерлік танысу, ақыл-кеңес айтумен шектеліп жатыр. Бірін шығарып салып келесісін тағатсыздана күтеміз. Бірінен-бірі өтеді. Осалы жоқ сияқты. Кезекті сабаққа кіретін қоңырау соғылғанда аудиторияға оқытушының өзінен бұрын дақпырты жетті. «Өте жақсы ағай екен», «бұрын республикалық телевизияда, радиода жұмыс істепті». «Сатирик көрінеді». Құрбыларым бір-біріне ол кісі жайлы естіп білгендерін жарыса айтып жатыр. Сол сәтте жұрт мақтаған адамды тезірек көруге құмарттым. Көп кешікпей есік айқара ашылды да орта бойлыдан жоғары, жазық маңдай, қыр мұрын ақ-сары жігіт жымиып кіріп келе жатты. Орнымызда үдере тұрып ізет көрсеттік. Басын изеп отырыңдар дегенді қабағымен ұқтырды да сөйлей берді. Қоңыр даусы әуезді, құлаққа жағымды екен. «Қадамдарың құтты болсын! Әуелі жақсылап танысып алайық»,-деп әрқайсымызың ныспымызды сұрады. Ал өзін «Мартбек Тоқмырза деген болам. ҚазМУ-дің журналистика факультетін тәмамдағам, үйленгем, бір әйелім екі балам бар»,-деп қысқа ғана таныстырды. Сәлден кейін «қане, кімнің журналист болғысы келеді қолдарыңды көтеріңдер»,-деді. Жапатармағай жарыса қол көтеріп жатырмыз. Ағай жымиып қарап тұрды да: «Енді сендер журналист болғым келеді дегенді ұмытыңдар.

Түпнұсқа атауы: Добрые парни
Шыққан жылы: 2008
Жанр: Комедия, өмірбаян
Режиссер: Ерлан Көкеев
Рөлдерде: Кумар Лукманов, Фархат Әбдірайымов, Сергей Ильин

Суреттеме:
Бұл фильм еңбек вахтасында, шахтада еңбек ететін қарағандылық қарапайым жігіттер туралы. Фильм кейіпкерлері Тофик, Эдуард және Кулибин тұрмыстық өмірде түрлі күлкілі жағдайларға тап болады.

+ Бонус! Қарағанды қаласы мен облыс жайында деректі үзінділер!

Әңгімемнің әлқиссасы жаңа жыл һәм Жезқазған. (Достарым мен және жұбайыммен барғанымды ескерте отырып әңгімені өз тарапмынан айтсам деймін) Сонымен "Қарағанды-Жезқазған" автобусынан 30-ы күні кешкі ондар шамасында (22.00)түстім. Жолда байқағанымдай бұл жақта қар атымен жоқ.Таксиге отырып, группаласымның үйіне тарттым.Жол құны 300 теңге. Бұндай ақшамен біздің қалада екі аялдаманың арасында ғана жүресіз.Су тегін көрінгені соншалық вокзалға екі рет барып келгім келіп кетті.Көптен көрмеген группаласымның үйінен былқытып асылған етті жеп алып көшеге шықтық.Таксидің ішінде келе жатқанда да жаяу аралағанда да «жаңа жылдарыңызбен» деген құттықтаулар мен баннерлердің аздығына көзім жетті.
31-желтоқсан күні күндізден шықтық көшеге.Көшеде үш сағат жүріп 4 масты әрең көрдім.оның өзінде құлап жатқан жоқ.Жәй мас.Түс ауа Сәтпаев қаласындағы кластасымызға тарттық. Бұл жақтағы алаңға мұздан қала орнатып қойыпты. Кешкілік сол қалашықтағы алаңда мерекелік концерт болды.Бір байқағаным әндердің 90 пайызы қазақ тіліндегі әндер.Орысша әндерді жәй поппури ретінде кіргізіп отырды.Ырза болғаным соншалық әншілердің сахнасына шығып, бір-екі өлеңге қосылып билеп,ән айттым.
Қар жоқ деиесеңіз бәрі жақсы.Тек "қара суық қара нарды да құлатады"-деп атам қазақ тегін айтпаса керек.Жел өңменіңнен өтеді.
Жезқазғандықтардың айтуынша бұндағылар «Наурыз мейрамын» қатты тойлайды-мыс… Көрмеген соң айта алмаймын. Сөйтіп Жезқазғандықтарға жаңа жылда жаңа қар тілеп қайттым Қарағандыға.