Бір тойда жастар жағы бөтелкелерді ортаға алып сілтеңкіреп отырса, жандарына бір ақсақал келіпті.
-Қарақтарым, не ішіп отырсыңдар?
-арақ ақсақал…
-Ой, бізден қалған арақ қой. Кезінде мал бағып жүріпте ішкенбіз. Кетсек жүректен кететін

Үзілген үміт
(Новелла)
Әпкеміздің аяқ-асты жүрек емдеу клиникасына түсті дегенді ести салысымен сол жаққа қарай аласұрып бет алдық. Өз аяғымен ем-дом алуға келген кісінің бірер сағаттан соң жансақтау бөліміне түседі деп кім ойлаған? “Жүрегіңде ақау

Соңғы кездері өмірімнің астан-кестеңі шықты. Сезімге тым қатты беріліп кетіппін. Ойда сан түрлі сұрақтар, армандар т.б. кетер емес! Адамның жүрегі нәзік екен, кезінде бір өлеңді оқыған едім, өлең былай басталатын еді:

Атыңды жаздым ақ қарға,
Үйіңнен шыға көрсін деп! — тура сол жағдай менің басымнан өтіп жатыр, жынды адамға ұқсат бір парақты ұстап алып, сол жанның атын шимақтап отырамын.

Аса Қамқор, ерекше Мейірімді Аллаһтың атымен!

Құрметті оқырман! Көп адамдар бұл дүниеге не үшін келгенін білмейді. Олар өздерінің жаратылу мақсатынан бейхабар. Өкінішке орай, олардың ішінде өздерін мұсылман деп атайтындар да аз емес. Аллаһқа құлшылық етуге шақырсаңыз, бет бұрады. Аллаһтан қорқу керегін ескертсеңіз, құлақ аспайды. Сондай кісілердің кейбір күдіктері мен түрлі-түрлі сылтаулары бар. Алайда, Аллаһқа шүкір, негізсіз сылтаулардың ешқайсысы жауапсыз қалдырылмаған. Аллаһ Тағала былай деген:

«Елшілерді қуандырушы, ескертуші ретінде жібердік, олардан соң адамдардың Аллаһқа қарсы айтар еш сылтаулары болмас үшін» (Ниса сүресі, 165-аят).

Бізбен келіспегендерді Х қыламыз! Әзіл ғой, бірақ кере болса қыламыз. ))))

Бүгін яғни 24 наурыз күні Алматыдан алған әсеріміз тамаша болып, Шымқалаға азанда жеттік. Осындай тамаша БлогҚұрылтайды тамаша етіп өтуіне мұрындық болған аға-апкелеріме алғысымыз шексіз. Алғаш рет осындай игі іс-шарада үлгі тұтар ағалармен, виртуалда қалжыңдасатын дос-таныстармен таныстым. Әбекеңнің шек қатырар әзілдеріне ой бір күліп қайттық. Әминдеріңіз Аршат ағасымен танысып қоян-қолтық араласып кеттік. )))) Айта берсем көп, оны асықпай ойымды тиянақтап бір пост ретінде жариялармын. Айтайын дегенім бас еді…

Бір күні біреу дәрігерге барыпты. Дәргерге өз мәселесін айта бастапты:

— Саусағыммен басымды ұстасам басым ауырады, жүрегімді ұстасам жүрегім ауырады, ішімді ұстасам ішім ауырады. Мен бұл ауруларға шыдай алар емеспін. Бұған қандай ем бар?

Дәрігер оның саусағын ұстаған кезде науқас адам аурудан шыдай алмай айқайлай бастапты. Сол кезде дәрігер:

— Сенің ауруың басыңда, жүрегіңде, ішіңде емес. Сенің саусағың сынған, сол жерің ауырып тұр.

— Ханым, біздің ұл мен келіннің саусақтарын да бір дәрігерге көрсетсек пе екен? Екеуі бір бірінің жүректерін ұрып қоймай жатыр.

Адам мына пәни дүниеде қоғаммен бірге өмір сүруге мәжбүр… Сондықтан да сол қоғам өмірі оның жеке өміріне ықпал етпей қоймайды..Өз өмірін қоғам өмірінен бөле жара қараған адам қателеседі..Әрине егер ол ел кезген, қоғамнан безген дәруіш болмаса… Дәл осы дәруіштік өмір, адамның рухының еркіндігін қамтамасыз ете алады…

Бірақ бізге Пайғамбарымыздан (с.ғ.с) қалған мұра жол, ол қоғаммен бірге өмір сүру және сол қоғамды түзеу… Ол үшін ең бірінші түзейтін кісі өзің болуың керек, одан кейін туған туысың, достарың, әріптестерің, көршілерің, бір аулада, бір ауданда, бір қалада, бір облыста, бір мемлекетте, бір жағрафияда, бір материкте, және бір планетада өмір сүретін адамдар…

Өмірдің кейбір сәттерінде барлық нәрседен, дәл қазіргі ортадан, қоғамнан қашып кеткің келеді… Безіп кеткін келеді..Өзіңді қояр жер таппай, тұрған орныңа сыймай кетесің…