Жампозым мен Жігерімнің Ақтөбеге кеткеніне бір апта болды. Сағындым, шынымды айтсам. Тіпті түнде ұйықтай алмайтынды шығардым. Бір жақсысы — енді тек бір күн шыдау керек. Ертең келеді.

1 – курстың бірінші семестрін тәмәмдап қалған кезіміз. Қысқы сессия уақыты. Алғашқыдағыдай емес қалаға біраз үйреніп қалдым. Сессия деп қиналып та жүрген жоқпын себебі жөндеу жұмыстарымен айналысатынымды білетін кураторым үйімның тұсқағазымен ленолимін ауыстыры беруімді өтінген қайтарымына әрине оқытушылармен сөйлесіп бағаларымды қойдырып беріп жүрді. Басында ақша ұсынған бірақ өзім одан бас тарттым. Одан ақша алып не табам әлі алды үш жылым бар деп ойладым. Бір бөлмелі пәтердің қонақ бөлмесінің тұсқағазымен ленолимін группадағы бір баланы жаныма алып 4 күнде ойдағыдай аяқтадым. Сенбі күні люстра алуға баратынын және люстра ауыстырып беруімді өтінді. Жексенбі күні қайтып сол үйге бардым жалғыз өзім, апай мені тастап өзі университет бітіргелі кездеспеген бір құрбысымен кездесетінін айтып кетіп қалды. Ақсап тұрған электр сымдарын қайта жүргізіп, люстраны ауыстырып болғанша кеште болып қалыпты. Жұмысымды аяқтап сәл демалып алайын деп диванға жантая салғам,ұйықтап кетіппін есікке кілт салынып тақырлаған дыбыстан ояндым. Апайымда келіп қалыпты. Көңілді жүр сәл пәл қызып алған секілді. Сапалы жасалған жұмысқа да риза болып одан сайын көңілі көтеріліп қалды. Енді жазға қарай дәретхана мен ваннаны жөндеп берсең деді. Мен оны жазғы сессия кезінде қатырып берем деп сөз бердім.

Кетуге ыңғайланып жатқанмын, кенет, апай шәй ішіп кет дегенсоң қала тұруыма тура келді. Сонымен шәй үстіндеміз. Әңгімемізде жарасып отыр. Ұзақ отырдық. Айтылмаған әңгіме қалмады. Менің бір сұрағымнан апайдың кенет көңілі бұзылып көзіне жас үйірілді.
Ол «неге жалғыз тұрасыз?» — деген сұрақ еді.

Аз кем паузадан кейін апай әңгімесін былай бастады: Біреудің еркелетіп өсірген жалғыз перзенті едім. Ата – анамның менен басқа не ұлы, не қызы жоқ еді. Әкем совхоздың директоры, анам мұғалім болды ештеңеден таршылық көрмедім, ақ дегенім алғыс қара дегенім қарғыс, бәрі менің сөзімді сөйлейтін. Соның кесірінен менде көкірек мінез қалыптасты. Мектепті бітіріп Алматыға арман қуып келіп студент атандым. Оқу үлгерімім өте жақсы өзіммен өзім сабағыма барып келіп жүрдім әкем бар жағдайымды жасап қойған болатын. Бірақ сол көкірек мінездің арқасында ешбір жігітті менсінбедім. Небір сайдың тасындай нарқасқа жігіттер сөз айтып келгенде олардың жігерін құм етуші едім. Сөйтіп жүргенде 5 жылда өте шығып институттыда қызыл дипломға бітірдім. Институттан кейін әкемнің ескі таныстары арқылы МГУ-дің аспирантурасына түстім. Оны бітіріп Алматыға қайта келіп өзім оқыған білім ордасына жұмысқа орналастым.

Қарасам жасымда біразға келіп қалыпты бірақ тұрмысқа шығуға әлі асықпадым себебі кандидаттық диссертация жазуды бастап кеткен болатынмын. 5жылда ғылым кандидаты болдым, үкімет осы үйді де беріп үлгерген еді. Айналама қарасам бұрынғы құрбы құрдастарымның бәрі отбасылы, балалары мектепте оқиды тіпті кейбіреулерінің балалары мектептің соңғы сыныптарында оқып жатыр екен. Сол кезде ғана маған тұрмыс құру туралы ой келді, бірақ бәрі кеш еді. Маған одан кейін жас жігіттер сөз айтпайтын болды. Кафедрадағы әйелі қайтыс болған бір профессор біреу арқылы ойын жеткізгенде намыстан жарылардай болдым.

Солай жүргенде жасымда қырықтан кетті бірақ дәл сол кездерде докторлық диссертациямды қорғап соған алданып жүргем деп шкафты ашып ішінен жартылай ішілген коньякті алып қырлы стақанның ортан беліне дейін құйып қағып салды да терең бір демалып дәл осылай көптен бері ешкіммен әңгімелеспеп едім, біреумен әңгімелессем болды бәрінің айтатыны бір отбасы, бала шағасы. Ондай әңгімелерді көп тыңдап тұра алмаймын деді. Коньяктан дәл солай тағы құйып іштіде білесіңбе тіпті мен жұмыс,ғылым деп жүргенімде ешбір еркекпен болып махаббаттыңда ләззәтын татып көрмеппін, еркектің ыстық құшағын аңсап өткен ұйқысыз түндерім қаншама еді деп көзіне тағы жас келіп өксігіне тұншыққандай болдыда өмірдегі ең жаман нәрсе жалғыздық екен деді.

Оны аяп кеттім, иығына қолымды салып жыламаңыз бәріде жақсы болады деп бір жағынан сол сұрақты қойғаныма өкінгендей боп тұрғанымда олда маған басын қойып белімнен құшақтағандай болды. Ал менің қолым автоматты түрде төмен түсіп май құйрықтан мытып – мытып жіберді. Ол сол күйі тұр. Кет әрі емес. Не керек сонымен құшағымыз жазылмай қонақ бөлмеге кіріп оны аймалап шешіндіре бастадым. Өзім білетін эрогенді зоналардың барлығынан қоздырып барып іске кірісе бергенде үңгірдің есігінен кіру мүмкін емес. Ал оның әр бір кіргізуге әрекет жасағаныма қиналған даусы. Оның алдында айтқан ешбір еркекпен болып махаббаттыңда ләззәтын татып көрмеппін деген сөзінің байыбына енді жете түсіндім. Солай біраз арпалыстым бірақ оның асыл тұңғиығына еніп кету мүмкін болмады. Біраз үзіліс жасамасам өліп қалатын түрі бар сияқты. Жарты сағаттан кейін тірлікті қайта бастадым бірақ бұл жолы тіптен шыңғырып зәремді ұшырды. Оның үстіне көршілер естіп полиция шақырама деп тағы тоқтаттым. Әлден уақыттан соң ұлы мүшемді сайлап алып тағы бастадым. Біраз итеріп бар күшімді салып кеп жіберіп едім пырт еткендей дыбыс шықтыда ар жағына бірақ өттім оныңда жан даусы шығып қимылсыз қалды. Ары бері итерістіріп менде тірлігімді бітіріп шаршағаным сондай жанына құлай кеттім. Ол әлі қимылсыз жатты. Таңертең оянсақ әлі солай жатырмыз тек оның көздеріне тағы жас үйіріліп жатыр. Мен орныман тұрып киініп алдымда үнсіз үйден шығып кеттім. Жолай үйге соғып сөмкемді алып университетке бардым 4 сабақ соның сабағы еді. Келді. Көңіл күйі онша емес. Бірі – біріміздің бетімізге қарамадық.