Бір профессор сабағына келген студенттерге қолына су ішетін кесесін алып:
— Мынаның салмағы қанша деп ойлайсыздар?, — депті.
Студенттер:
— 100 грамм
Келесісі:
— 500 грамм
Тағы біреуі:
— 223 грамм,- деген екен.
Профессор:
— Ал мен оны осылай 5 минут қолымда ұстап тұрсам не болады?
Студенттер:
— Қолыңыз аздап тала бастағаны болмаса, аса жаман ештеңке бола қоймас.
Профессор:
— Ал, бір сағат көтеріп ұстап тұрсам?
Студенттер:
— Қолыңыз жансызданып, қан айналымы өзгереді. Содан соң біразға дейін қолыңызды сезбей қалуыңыз мүмкін.
Профессор:
— Бір тәулік ұстап тұрсам?
Студенттер:
— Онда сіздің ауруханаға түсуіңіз ғажап емес. Себебі, қолыңыздың хәлі мүлдем нашарлайтыны хақ.
Профессор:
— Негізі бұл кесенің салмағын өзім де білмеймін. Бірақ, ол аса маңызды емес. Бастысы, қандайда бір мәселе туындағанда сіздер онған 5 минут ойлансаңыз ол еш кері әсерін тигізбес. Егер миларыңызды ол проблемаға 1 сағат қатырсаңыз, ол сол күнгі алға қойған біраз жоспарларыңызға кері әсерін тигізеді. Ал, осы мәселеге бір күн бойы бас қатырсаңыз қаншама уақытыңызды сарп етіп, көп мақсаттарыңызға деген ынта-ықыласыңызды жояды.

Мен бұл күнді үлкен қызығушылықпен күттім. Жапонияға келмей жатып, Жанна шай рәсімін тамашалауға алдын-ала тапсырыс беріп, айтып қойғанын ескерткен. Шыны керек, басында басқаша елестеткем, сөйтсем, мен ойлағаннан әлдеқайда терең мәнді, әдемі өтеді