Бір аптадай болды көздерім қызарып, аллергиядан құтыла алмай жүрмін… Қолмен ұстауға болмайды, косметика қолдануға болмайды… Қара көзілдірікті тастамай киіп жүрмін. Қиналып кеттім.

Ғаламарттың дүкенін сыртынан көріп қалдым. Алдына барып қызықтап кеттім. Кеш болғандықтан жабық еді. Витринада тұрған шкатулкалар, киіз сияқты материалдан жасалған қуыршақ, есікте ЖАБЫҚ деген жазуы бар домбыраның макеті… Барлығы Салта мен Айкона стайл екен))) Балғырғанды сағындым)

6градустың қатысуымен ұйымдастырылған женсоветтен соң көңіл-күйім керемет көтеріңкі))) Біздің қыздардың шынайы, нәзік аурасы тағы бір жыл осындай көңіл-күймен жүруге жетерліктей. Жанна, жолың болсын, оқуыңды тез-тез аяқтап, елге тезірек қайт! Или қайтпа, өзің біл, жаным ))) Сенімен біргемін!

Бүркіт демалыс күндері телефонын ақтарып отырып, Құрылтайдың бірінші күні түсірген мынадай бір қызық видео тауып алып, блогына жариялап қойыпты.

Видеода көптеген керекшілер де болғандықтан таныс бола жүрсін деп жариялап

Кеше, мына жерге бардық.
Қызық сезімдер келіп/кетеді екен ойыңа))), кіріп барған кезде жатқан адамдар))). Бізде жата кеттік әлгі көрмеде))).
Жақсы идея екен!!! 22-сәуірге дейін уақыттарыңыз бар, барам деушілерге есік ашық ;)
Айтпақшы, қолтаңба қалдыру үрдісі бар екен де, бізде біраз қазақша сайттан тізімін жазып пиарТ етіп кеттік :)


ал, көзімізді көтердік :)


төбедегі суреттер


ою-өрнекпен әлде адамдар? прожектордын ернеуінде, оюғада ұқсайды, адам сұлбасына да ұқсайды очм :)


көрмеде жатып, тұрған соң, қол қойғандар)))


аруларды жазып сурет сала қоймақЧ едім :) суретте қыз мұңлы шыққан ба қалай)))

Думать следует до и после съёмки, никогда во время её.
Анри Картье-Брессон

Өткенда жазған жазбамда суреттер фэйсбуктегі альбомымда деп көрсетіп едім. Бұл жолы бір оншақты суретті жеке бермек болдым. Жалпы суреттерді Мақпал жариялаған екен, менікі индивидуалды, детальді суреттер:)

Сонымен…

Негізі мен осы пост қамтыған бірнеше тақырыпты бөлек-бөлек жазба қылып берсем бе деп ойлағанмын. Бірақ “Адамның айтқаны болмайды, Алланың айтқаны болады”, “жезде” деп мені желкелеп жүретін Құдай бере салған балдызым Розатай “Ішің күйсін, Қисық!” деп жазба жазғанда миымдағы “мл-мл” мидай араласып кетті.

Рас, осы Кездесу туралы әңгіме, шешім шыққанда “атойламасам” да, “алақайлағанның” бірі мен едім… Кездесу туралы “Кездесуде” жарияға жар салдым. Сол күні сандық фотоаппарат сатып алып, онымды алматылық блогшылардың дене-бітімінен сыннан өткізем ғой деген дәмем болған. Көптен бері көрмеген Өрімталды, “Кездесу.ком”-да “келем, келем” деп құлшынған Қалдықызды, кезінде бірге отырып пицца жеген Мақпалды, тағы басқа келетін от ауызды, орақ тілді блогшыларды көріп бір жырғап қаламын-ау деген бір алапат үміт анау күннен бері қиялыма қанат бітіріп келді. Бірақ…

Сенбі күні сарылып кешті күтіп отыр едім, апта бойы жұмыстарынан шыға алмай арманда қалып жүрген бір топ досым, арасында қызымның кіндік шешесі мен өкіл әкесі бар, “бауы берік болсын” айтып сау етіп жетіп келді (а, айтпап па едім, айтпақшы желтоқсанның он жетісінде әке атанып, қызды болғанмын, Нұрберген айтпақшы “Пақандар клубына қосылып”). “Былай тартсаң өгіз өледі, былай тарсаң арба сынады”, содан амал жоқ блогшыларды лақтыруға тура келді…

Уа, қалың ел, бұқара халық, көз көрген, құлақ естіген ағайын! Уа, Алматының игі жақсы, бетке ұстар, ақсақал, қарасақал блогшылары! Уа, сөзінің дуасы бар, тілінің қуаты бар постжазғыштар! Уа, қарсы келген камент жазушыға бет қаратпас жауынгер жазбашылар! Уа, “Құрал-сайман тақтасының” жілігін шағып, майын ішкен, пернетақтасын қалқан, саусағын ақ сүңгі еткен блогшы бауырлар!

Реніш болмасын, езьжі:)

Келесі жолы, Құдай қаласа, Қисық кездесуден қалмас.

Пы. Сы. Балғырғанның келетінін неге айтпадыңдар!!! Қайтсем де баратын едім ғой!!!