Алқашқы фильмдер

Енесстің, бүгін, синематорграфтың әр саласының қыздығын алған фильмдерге саяхат жасағанды жүн көрдік.
Сонымен, тарихтағы ваще және очм алқашқы фильм, бұл – 1896 жылы шықан «Пойыздың Ла-Сиота вокзалына келіп тоқтауы» атты «кино». Паровоз аңқып келіп, вокзалға тоқтай қалад – сонымен бітті. Яғни қазір кез-келген 3 мегапикселі бар СаянҮш сияқты бұтақбас күнде түсіре алатын кино. Дегенмен бұл фильмді, өз заманында көрермендер «пойыз басып кетед, ойбай шешесс!» деп, бұттарына жіберіп отырып қарайтын болған. Ендеше тым қарапайым екеніне сөкпеңдер, ептібайымайттар!
Ағайынды Люмьерлер
Әрі қарай

Соткаңыздың заряды біткен жағдайда....

«Адамнан айла артылмаған» деген бір сөз бар еді ғой. Соны сіздерге бір рет дәлелдеп берейін, егер бұны дәлел ретінде қабылдасаңыздар. Қазіргі заманда адамды ұялы телефонсыз( қалтафон) елестету мүмкін емес. Кейбірімізде қос-қостан бар. Қалтаңыздағы бір телефоныңыздың заряды өшіп қалды делік, екіншісінің заряды жеткілікті. Бірақ сізге отырып қалған телефон өте қажет.Екіншісіне ауыстырып салайын десеңіз Джиесем мен сидимейдің симкалары бір-бірін қабылдамайды. Зарядкаңыз үйде.Батарейка алайын десеңіз ақшаңыз жетпей тұр, алдын ала есептелінбегендіктен. Бұған бола еш уайымдаудың қажеті жоқ. Бұрыштан да шығуға болады жолын таба білген адамға.
Әрі қарай

Бөтелке жұтқан қарындаш, немесе қайран Мадиьяни!

Бөтелке жұтқан қарындаш, немесе қайран Мадиьяни!
Модильяни фильмі27 күні кешке теледидардан ұлы суретші Мадильянидің өмірбаяны туралы кино көрдім. Мадильянидің өмірбаянын бұрын оқығандықтан киносын көрмей жүрген болатынмын. Сөйтсем, кинодан алатын әсер ерекше болады екен. Киноны өте шебер түсіріпті. Кейіпкерлердің келбеті өмірде болған адамдарға өте ұқсас. Оның сүйген адамы Жанна Эбютерннің рөліне алған әйел Мадильянидің портреттеріндегі Жаннаның образына шынайы Жанна Эбютерннің өзінен де қаттырақ ұқсайтын секілді. Достары, шығармашылық әріптестері Пикассо, Гиья, Утилла және т.б бет бейнелері, болмыстары кинода жақсы ашылған. Әсіресе ол соңғы суретін салып бітіп, кинода қарындашын бөтелкенің ішіне тастай салғанда, жұтты-ау шеберді бөтелке, жұтты-ау!-деп ойлайсың.
Әрі қарай

Жас жүрегімді кернеген сағыныш оты

О, туған жер, неткен ыстық құшағың. Таудан соққан саф ауаңды құшырлана жұтқым келеді.Көше бойлай өскен әр тал – терегіңді, жасыл желекке оранған әр қырат – беліңді сағындым. Өзге өңірдің алмасы жұдырықтай болса да туған жердің бармақтай бал татыған алмасының дәміне ешнәрсе жетпейді екен. Мен жырақта жүріп осыны анық түсіндім…


Ал, өзімнің туған жеріме келер болсам, Алматы облысына қарасты, Кербұлақ ауданы, Шоқан ауылы. Мен үшін Жетісудың жерұйығында орналасқан осы маң ыстық көрінеді де тұрады. Өйткені ол жерде сәбилік шақ, балдаурен күндерім өтті. Осыдан 10 жыл бұрын отбасылық жағдайыма байланысты нағашыларымның үйіне көшіп келген едім. Сол өткен 10 жыл мен үшін 10 ғасырға созылғандай көрінеді де тұрады. Ал,қазір мен өзім армандаған еліміздегі тамаша университеттердің бірі – әл-Фараби атындағы Қазақ Ұлттық Университетінде білім алудамын. Басқа студенттер сияқты жатақханада тұрамын.Ғылыми-танымдық «Гүлстан» журналында журналист, экскурсавод болып жұмыс істеп жүрген жайым бар. Студенттік кез көп нәрсені жете түсіндіреді екен… Тағы бір түсінгенім: өмірдегі ең қымбатты сәт туған жердің топырағын басып, достарыңмен асыр салып, күліп- ойнаған кез екен. Мен соны ұқтым. Жас жүрегімді кернеген туған жерге деген сағыныш оты маздайды…
Әрі қарай

Неге мен осындаймын

«Неге мен осындаймын деген гностикалық сұрақтар мазалай ма?» деген еді Сатыбалды екеуміздің жария болмаған бір сұхбатымызда.
Шынымен де, неге мен осындаймын?

Әке-шешем маған генімен бірге иықтылық пен сүйкімді күлкімді берді (бәрі солай айтады, білімге құштарлықты берді. Сыпайылыққа үйретті. Бірақ сол сыпайылықтың таяғын да біраз жеуші едім. Сол үшін сыпайылықты жау деп есептей бастадым. Бала кезде ойқастап, ерке болған мен жасөспірімдік кезде, күрт тұйық бола қалдым.
Әрі қарай

Сатушы

Әдеттегідей таңертең жұмысқа келе жатып, дүкенге кірдім. Сол баяғы әбет ала кету үшін. Кірдім де, самса-пирожкилерін сөреге қойып жатқан қызға:
— Сібежи ма? — деп сұрасам, ол:
— Көріп тұрсың ғо! — дейді самсаларын пакеттен шығарып жатып. Мен түсінбей қалдым. Нені қайдан көріп тұрмын? Сібежи екенін білу үшін дәмін татып, ең болмаса қолмен ұстау керек емес пе?
Әрі қарай

@Erkekyz-ға

Елдердің бәрі ғашығына өлең шығарып мәре-сәре. Ал, менде ол өнер де жоқ. Амалсыз анда-мында барып, бірдеңе жасағандай болдым. Көштен қалып кетпесем болғаны.

Қолөнерің көңілімді тәнті етті,
Жүрегімнен суырып бір ән кетті.
Өмір сүріп керегі не мен
Әрі қарай

Керемет жерден бір сыр

Естеріңізде болса, Көлсайға барғым бар деп жазған едім, сол арманыма жеттім :).

Сол дикарем деп жоспарланған бойынша, ұшақтан түсе салысымен, күтіп алған Меруерт ханыммен Сайран автобекетіне барған едік, ол жақтан еш көлік болмай, Саяхатқа бет
Әрі қарай