Мен жүрмін, сүйемін деп сарылып.
Өзге жанға айтуменен шар құрып,
Әлсіз денем, жүрегім дүрісілдеп.
Сен кезікенде,қаладыда, тұншығып!

Мен жүрмін сағыныштан арылмайда?
Күтіп жүрмін, асығада мен тынбай!
Қайдасын сен,қайдасын асыл еркем!
Салеміңді берсенші сен, сағынтпай!?

Сіз жүрсіз,өзінше мені бір ойламай!
Сағынған жүрекке де ау? бір қарамай,
Мейлі жүр, жүре бер өзіншеде болып,
Қаншалықты жүретініңізді көрерміз.

Сіз отырасыз, біреулерді сағынып!
Мен жүрмін, сүйемін деп, шар құрып!
Қақпан құрып өзгелермен санасып,
Солар жүр, мазақ қылыпта жанымды.
Түсінбейді, түсініп олар қайтсін,
Мендегі сен деп жылаған жүректі…

Сәлем керекшілер! Маған мектеп оқушысына (қыз бала, екінші сынып) портфолио (мен жайлы мәлімет, ата ана туралы менің ағам, менің апам, менің қызықты сәттерім деген сияқты) керек еді. қазақша нұсқасын қай жерден алуға болды? Көп көп көмек күтем Көмектесіңіздерррр!!! Өтініішшшш

«Completely Automatic Public Turing Test to Tell Computers and Humans Apart» –адамдар мен компьютерлерді ажырату үшін арналған Тьюрингтің толық автоматтандырылған тесті. Басқаша айтқанда: адам оп –оңай шеше алатын мәселені компьютер мүлдем шеше алмайды немесе ондай мәселені шешуге компьютерге үйрету өте қиын. Қазір көбінде CAPTCHA-ны сурет күйінде көреміз. Кішігірім сурет. Ішінде бір –екі сөз немесе сандар мен әріптердің бейнесі бейнеленеді. Адам тани алатындай бейнелердің көрінісі бұзылады. Адамға тән жан –жақты саралаудың үйренгіштігі және оның күрделігі компьютерге жетпейді. Адам суретке қарағанда көргенін ой елегінен өткізеді, сондықтан кейде суреттегі жоқты ақылы бейнелеп көрсете алады (жастыққа ұқсас бұлт -парейдолиялық көру) бірақ мұндай суретті барлығы бірдей қабылдамауы мүмкін.
CAPTCHA не үшін қажет?

Естімеген елде көп дегендей, жақында қазақ өлең өнерінің туындыларымен танысуға мәжбүр болдым, мәжбүр деп отырғаным, өлеңге ебедейім жоқ еді. Осыған байланысты бір сұрағым бар:

Ақтөбе Квн яғни Жайдарман болды.Бірақ бұл жолғы Жайдарманның ерекшелігі орыс тілінде болды.


Квнге 5 команда қатысқан болатын.Әзілдер әрине әр түрлі тақырыптарды қамтыды.Ойын жоғары дәрежеде,өтті.Командалар жақсы дайындықпен келген. Көрермен аздығы болмаса, бәрі керемет өтті.Бірақ, соның өзінде көреремендер жақсы қолдау көрсетті.
Әділ қазылар қатарында Ақтөбе филиалының директоры, «Экспресс» квн командасының капитаны, Жастар ісі жөніндегі комитет басшысы болды.

Жүлделер жөнінде айтсақ, екі мадақтау дипломы және бірінші, екінші,үшінші дәрежедегі кубоктар және үздік ойыншы кубогы болды.
Үздік ойыншы атағын алған көршілес Оралдан келген квн командасының капитаны.
3 орын Қостанай жайдарман тобы
2 орын Ақтөбе құрамасы
1 орын Мәртөк және Хромтау аудандарының құрамасы (3 ақ жігіт болып 1 орынды жеңді)

1995 жыл. 1-сынып оқушысымын. Қыстың жаңа түскен кезі болуы керек. Сабақ түскі 1-30-да басталып кешкі бестерде бітетін. 4 сабақты аяқтап мектептен 4 бала болып келе жатқанбыз. Үстімде ағама алған, одан кейін әпкем киген, әпкемнен кейін маған бұйырған капюшоны бар, тіземе дейін сөлеңдеген сұр пальто. Аяғымда қоңыр етік. Етігім өзіме керемет ұнайтын. Аязды күндері қайқайып қатып қалғанда аяңның ұшымен жүрсең майыспайды.



Автовокзалдан өткеннен кейін бізге жекжат болып келетін Сөкен ағаның үйінің артына жақындап қалған болатынбыз. Бір кезде қара девятка тоқтай қалды. Ішінен ақ маска киіп алған адам шығып айқайлап, қолын ербеңдете бастады. Төртеуміз қаштық. Артыма қарауға қорқып жүгіріп келем, жүгіріп келем. Ентіккенше жүгіріп артымызға қарасақ мәшіне жоқ.

Бүгін міне, домбыра-патиіміз де аяқталды. Бүгін де бір өзгеше ерекшеліктері болды. «Соңғы түйенің жүгі ауыр» дегендей, осыған дейін патиімізді өткізіп жүрген «Астана» алаңымыз бос болмай, басқа жерде өткіздік, 7-шағын ауданда Жалау Мыңбаев ескерткішінен төмен қарай теңіз жағасына барып отырдық Тып-тыныш, нағыз пати өткізетін жер екен. Басында жаңа жерге үйренісіп, аздап кідіріс болғанмен, бәрі жақсы өтті. Жиналатын жеріміз ауысқанмен, жиналатын адамдарымыз азайып қалған жоқ. Ән айтылды, күй де тартылды,өнерпаздар бар өнерлерін салды.Әдеттегідей, пати соңында естелік суретке түстік.
Ақтау қаласында осындай ерекше жиын ұйымдастырған бастамашы топқа үлкен рахмет! Аз ғана уақыт болса да, көпке дейін ұмытылмайтын шара болды. Ең әуелі Уәйс Ерсайынұлына рахмет, жастардың басын біріктіре алған,үйымдастырып, бытыратпай соңына дейін болған. Әр патиді көпшілікке жеткізіп жүрген фотограф Талант Құсайн мен Ақсындар Табылдыға рахмет! Біраз достарын ертіп келген Арайлым Қален, Ақниет Асқар, Хазірет Төлегенов деген жастарға Аллаһ алдағы мақсаттарына жеткізсін деген тілек айтқым келеді. Ақын апамыз Нұргүл Маулинаға шығармашылық табыс тілеймін! «60-минут» хабарында арнайылап бір тақырып арнаған Жанар Айлашоваға еңбегі жана берсін демекпін!
Қазақ жастарының жақсы істерде «бір жағадан бас, бір жеңнен қол шығарып», бір мақсатта бірігіп, ұлты, діні, елі үшін жасалар игі бастамалары көп болсын!

21 тамыз күні аз ғана ғұмырында мәңгі өшпес мұра қалдырған Жаңақала ауданының тумасы, айтыскер ақын Асылбек Ишановты еске алуға арналған үлкен айтыс болып өтті.

Асылбек Ишанов 2007 жылы жол апатының салдарынан мәңгілік сапарға аттанған болатын...

Ауылда өстім өзім. Ауылда жаз келісімен аяқ киім дегеннің не екенін ұмытасың. Жалаң аяқ шауып жүргенің. Күзге қарай аяғың күс-күс болып, табаның жарылып, қысқа қарай қалпына келеді. Ауылда ойынның неше түрі бар. Кейде дарияға шомылуға барасың. Жолда аяғыңа міндетті түрде «тікенек» кіреді Әсіресе, табаныңа кірсе жәмән болад. Алынуы қиын. Ал сіздерге сұрақ «Аяққа тікенек кіреді ма?»
гөгілден тікенектің суретін таппаған соң осы суретті қоя салдым. Бірақ, мұндай тікен деп ойлап қалмаңыздар, бұл тікенек аяқ қана емес, қай жеріңізге кірсе де оңдырмайды)))

Түнде тойдан кеш келіп, сәресіге дейін аздап ұйықтап алайын деп төсегіме жатып, ұйқының орнына ойға шомып кеттім. Жолда келе жатып көптен бері әлеуметтік желі арқылы сөйлесіп тұратын бір қарындастан «Ватс Апп» арқылы тынымсыз хат алмасып, үйге кірген кезде жазуды тоқтатқан болатынмын. Соны есіме алып, соткамнан жалқаулана ашып, диалогты қайта қарай бастадым. Оқи отырып іштей «мырс» етіп, жүзіме күлкі ұялады.
Ойыма «БАРБАРИС!» сап ете қалды.
"
Ия, дәл солай, әңгімесінің «дәмі» «барбарис» сияқты. Әнебір кваенде әзілдесіп айтады ғой «Менің қызым барбарис сияқты, көп сорсаң тіліңді ойып жібереді» деп. Сол есіме түсіп кетті. Тәттім деп еркелетіп қоятыным бар өзін. Сөйтіп, тәтті болып жүргенінде бір күні «тіліңді ойып» жіберетін сөздері және бар.
Содан, барбарис туралы ойымды ары қарай сабақтай түстім. Есімде, оқуды жаңадан бітіріп, студент кезімізде бастап істеген жұмысты жалғасытырып, қаладан қайтпай жүргенмін. «Агент деген аурудың» жаңа пайда болған кезі. Бір күні кешкісін жұмыста жүрсем, группадан оқуды бітіре сала әскерге кеткен группаласым звондап тұр. Ант қабылдапты. Кешкісін «уволнениеде» жүр екен. Енді сұрайсың ғой, қандай екен ол жақ, «етің» үйренді ма дегендей. «Бір сөзбен айтқанда „Барбаристің“ қадірін түсінесің» деп қысқа жауап қатқан еді. Күзгі шақырылыммен әскерге кетемін деп жүрген көңіл шіркін барбаристің қадірін «гражданкада» түсінсін бе ол кезде.
Расында да, әскерге барғанда түсіндік қой… барбаристің қадірін… Асханадан кешкі асты ішіп алып, жататын орынға қайтуға сапқа тұрғанда, «ротада» кімнің қандай кәмпит, кімнің «барбарис» сорып жатқанын иісінен біліп қоясың. Бір «барбаристі» 2-3 адам бөліп жеуші едік. Барбарис сорып жатқандарды «технично» аузына салып, білдірмесе де біліп қоясың, сұрасаң «жоқ» дид, іштей «ах, крыса» деп қоясың. Сөйтсек, ол жақта дәмсіз тағам іше берген организм «тәттіні» қалап тұрады екен.

Барбаристің «афторітеті» осындай болғанда, «сникерсті» айтпай-ақ қояйын. «Сникерс» қолыңа түскен күні, ұрлық істеген адамша жан-жағыңа алаңдап, «гражданканың» қадірін-ай деген оймен, әр сәтті асықпай өткеріп, тәтті күй кешіп қалар ең.