Шымкентте не көп, арзанқол, өсекке жақын газет көп. Сондай-ақ, Интернет ресурстардан мақала ұрлайтын, тонайтын қарақшы газеттер көп. Бір ғана мысал, Akzere-нің мына мақалалары Шымкентте шығатын «Айкерім» газетінде жарияланған:
Ақылмен жуынамыз
Әдемі болу өнері

Бұл газет "Ана мен бала" сайтының да бірнеше мақаласын 2-3 санында бір емес, бірнеше мақаладан жариялап отырған. Ұрланған әрбір мақала үшін 50 мың теңге айыппұл талап еттік. Алайда, жеке кәсіпкер ретінде тіркелген адамның (ЖК БФЖИРОВ Н.А.) ондаған мақала үшін миллиондаған теңге айыппұл төлеуге шамасы жетпейді екен. Сондықтан бар айыпты Алматы қаласындағы соттардың көмегімен өндіріп алуды және ондай арзанқол қарақшы газеттердің әрекеттерін шектеуді көздеп отырмын.

Ұрылар тізбегі
"Ана мен бала" сайтының ондаған мақаласы «Балбөбек ай» журналының 4 санының 3-еуінде сайт әкімшілігінің рұқсатынсыз жарияланып келген. Ол журналдың үстінен де сотқа арыз жазамыз.

Шымкентте шығатын «Шаңырық kz» газеті мен "Әйел денсаулығы" газеттері де "Ана мен бала" сайтынан мақалаларды ұрлап жариялаған екен. «Шаңырық kz» газеті бір емес, бірнеше санында сайтымыздағы мақалаларды ұрлап жариялап отырған. Бұл газеттің қожайыны сол ЖК БАЖИРОВ Н.А. деген жеке кәсіпкер болып отыр.

P.S.
Суреттерін жариялайын десем, Интернет-кафедегі компьютерге телефонымның драйверін орната алмадым.

“Қарлығаштың құйрығы неге айыр?” деген мультфильмді көбіміз көрдік. Соның да әсері бар, басқасы да бар, осы кішкене бір құсты барша қазақ жақсы көреді. Шыны керек, осы қарлығаштың адамға үйір әрі жақын екендігі мені таң қалдырады. Өзіңіз ойлап қараңызшы, басқа құс атаулы адамдардан қорқып, үркіп қашып жүрсе, қарлығаш керісінше адамдарды паналайды. Үйіңнің ішіне үйін салып, балапандарын қанаттандырып ұшырады. Одан қалса, сарай, қора т.б. дегендей. Адамдар да оған тиіспейді. Мысалы, наурызек, тырна, шымшық, кептер т.б. құстарың адамға жоламайды ғой. Олардың үркіп тұрғанына қарап, адам мен адамзат атаулы соншалықты қатігез, қорқынышты ма екен деп те ойланып қаласың. Сол кезде, адамдардың мейірімді екенін, олардан барлық уақытта жамандық шықпайтынын басқа құстарға осы қарлығаш қана дәлелдеп жүргендей көрінеді де тұрады маған. Астанада кептерлер адамнан онша қорқа бермейді. Қу тамақ не істетпейді дейсің? Кейде саябақта, Минфиннің алдындағы фонтанда шемішке шағып отырсам, кептерлер сенің айналаңнан үйіріліп шықпай, пістенің қалған дәнін таласа-тармаса жеп жүреді. Оларға да “Қойшы, байғұстар, аш жүр ғой” деп шемішкеңмен бөлісесің. Бірақ, олар қарлығаш сияқты сенің жақсы екеніңді дәлелдеу үшін емес, қу тамақ үшін жаныңа жақындап келеді. Білмеймін, осыны не үшін жазып отырғанымды… Ауылымды сағынғам-ау, шамасы. Отпускада барып келем ғой, ауылға… Сол кезде қарлығаштар туралы арнайы репортаж жасап келмесем
Айтпақшы, ауыл деп қоям, біз ауылдан көшіп кеткелі біраз уақыт болды. Кемпір-шалды (атам мен апам ғой) қоярда қоймай қыздары мен күйеу балдары қалаға көшіріп әкелген. Мен Астанада едім. Сол кезде атам кетерінде қара шаңырақпен, оның есігімен, табалдырығымен қимай жылап қоштасыпты. Оны естіген кезде жаман болдым. Атам арқылы дала қазағының тас қалаға амалсыз көшіп келе жатқан рухының азалы үні мен күйін естігендей болдым. Бірақ, амал қанша, жағдай солай болып тұр.

− Адамзат баласы, қасірет! Қасірет!
Халық түсінбей тұр. Аса таяғы шошаңдаған дәруіш олардың арасында жүгіріп жүр. Мен де мектептен шыққан болатынмын. Елдің бәрі мәдениет үйінің алдына жиналып қалыпты. Жолым осылардың үстін басып өтетін болғандықтан жиылып тұрған жандардың санын көбейтіп, қастарына келіп тұрдым.
− Қарғыс атты бізді! Қарғыс атты! Ұғасыңдар ма пенделер, бізді қарғыс атты!
Пенделер! Адамзаттық ақыл-ой дәрежесінің шыңына шығып алып тырбаңдаған тіршіліктен арыла алмаған пенделерге төбеден қарап тұрған не қылған әулие екен деген қызығушылықпен үлкендерді итере-митере ортаға кірдім. Көрдім.
Қайдан тауып алғаны белгісіз, дәруіш басына шошақты киіз қалпақ, үстіне етегі тозған сұрғылт шапан киіпті. Бет-бейнесі бұрынғы бақсыларды елестеткендей.
− Не, не боп қалды, түге?, − деді жақында ғана зейнетке шыққа математика пәнінің мұғалімі Зейнеп апай. Дәруіш екіленіп сөйлей жөнелді.
− Ақырзаман болмайтын болды! Болмайды! Қасірет адамазат! Қасірет! Соры қалың сормаңдай адам!

Егер бір адам сайтында (блогында) жариялайтын жеке (бірыңғай) контенттерін қорғамаса не болады? деген сауалға жауап іздеп көрейік.

Автордың шығармашылық белсенділігі төмендейді. Бұны жыл сайын егін егетін, бірақ егінін жыл сайын шегіртке жеп қоятын шаруамен салыстыра отырып түсіндіруге болады. БІрнеше рет қатарынан немесе бір рет-ақ шегірткеге «таланған» шаруаның егін егуге деген қызығушылығы төмендеп, шаруасы тоқтайды немесе басқа гаруа көзін табады. Сол сияқты өзінің шығармашылық еңбегін (бұл жерде мақала, блогтағы жазба туралы) басқаларға ұрлатқан адамның шығармашылық белсенділігі төмендейді.

Абай.кз сайты «Ойтөбе» ашылды! деп, мақала жазыпты. Осыған қарап: "Іс жүзінде ашылғанынан бірнеше айдың жүзі болса да е "өлісі", е «тірісі» белгісіз жатқан блог-тұғыр ресми түрде ашылған болар" деп ой түйдім.… блог-тұғырдың ресми ашылған уақытын Ойтөбеде былай деп көрсетіпті: Ойтөбе 2011 жылдың маусым айында іске қосылды. Төбенің бастауында тұрған – «Абай-Информ». Сонымен, Ойтөбе деген не зат десек:

Тақырыптың үтірін керекті жеріне өздерің қойып аларсыңдар
Қан ішіліп кеткесін, 90-жылдардағы техноларды тыңдап отыр едім ғой. Жалықпай тыңдай беретін әндерімнің ішінен мынау қалмайды, әйтеуір  

Осы әндегі Мелани Торнтонның (Melanie Thornton) вокалына

«Түрмедегі* гитарашы қазақтың**» өрт видеосын көрмегендер осы күнде аз шығар. Көрмегендер болса, видеосы міне:

Уооот. Сол жігіттің тағы да видеолары бар екен. Соны сендермен бөлісейін деп… сол

Мына суреттерді Көкшетаудың мекемелерінен көріп көңілімді көтердім(көтердім бе????)


Барлығы түсінікті, бірақ ана «ПС» дегенді түсінбей отырмын)))



Ыыыы… Адам деген, бала болсын, ересек болсын, сусын ішуші еді, сұйықтық деп нені меңзеп тұр, исажарболғыр?!!!

Және: бас миы дегенін түсіндім, сонда басқа да мидың, мысалы, кө… миы да болады ма? Мына плакатты салушы да сондай миға кенде емес деген ой келеді.

Мына жер бетінде СЕН болмағанда не істер едім деп те ойлаймын… өйткені, жабырқаған жанымды жадырататын да, көңілсіз сәттерімде үнемі қасымнан табылатын да ӨЗІҢ емеспісің?! СЕНДЕЙ сенімді серікті қайдан таба қояр екем?!

Өзімше кинолардағы ең мықты төбелес көріністерін жинап көрмекшімін. Сендер де, ақалтеке демей-ақ қояйын енді, тым болмаса пони салыса отырсаңдар )

Негізі, Интернеттегі көп пікірлер бойынша, фильмдердегі ең мықты төбелес қойылымдарының бірі «Доңғалақты дәмхана» («Meals On Wheels») фильміндегі Джеки Чан мен «Реактивті» Бенни Уркидестің* төбелесі дейді. Өз басым келіспеске шарам жоқ.