Мен көрген құрылтай тіркелуден басталды. Неге десеңіз мен сияқты қаңғыбасқа пойызға міну, түсу, күтіп алу дегендер үйреншікті жағадай ғой.
Сонымен тіркелу. 3қабатқа көтеріліп келсек әдемі қыздардың бәріне көк футболка кигізіп, қаз қатар тізіп қойыпты.
— Сәлем, қыздар! Сіздер ме тіркейтін?

Дәл қазір «сыйлықтар сезоны» болғандықтан, актуалдылығы бар тақырып деген ойдамын. Бұл эстафетада қабылданған/қабылданбаған, бірақ кейіннен өзіңнің күлкіңді келтіретін, мүмкін болса өз қолыңмен жасалған сыйлықтарыңыз һақында қалам тербесеңіздер деген өтінішім бар. Мүмкін жаңа жылға бір жақын адамына ерекше сый дайындағысы келіп жүрген біреу-міреу осы жерден идея тауып қалар…
Сонымен… ал кеттік..

Сүгірет

6-сынып болуы керек. 8-наурыз. Ол кезде мамамнан басқа әйел затын мойындамайтын кезім. Сыйлық жасағым келді. Жасымнан ақша жинай алмаймын. Сондықтан да қалтам бос. Қолдан сыйлық жасамасам…
Қолда бар заттардан тек қалам мен ақ қағаз ғана бар. Өлең шығарам деп біраз әурелендім. Алайда, тіпті 6-сынып оқушысының өзі ырза болмайтын өлең-сымақ шадыр-шұтпақ шықты. Қоя салдым сол жерден. Сәл ойланып, мамамның студент кезде түскен әдемі бір суретін алып, соны сала бастадым. Ұқсамады. Сосын, мына ойына келгенін істей салатын (көбіне кейіннен опық жейтін) басқа бір ой сап ете қалды ғой… Суреттің астына қағазды қойып суреттің бетіне қаламмен сызып шықтым. Із қалдыру үшін. Із түскеніне түсті ау… Бірақ… Мына бас суреттің құртылуын ойламапты.
Кешке мама келгенде бердім енді суретін. Әрине қуанды. Анау сурет қоқыс жәшігіне кетті амалсыз

Кактус

2 курс. Тағы сол 8-наурыз. Бұл жолы қызыма сыйлық жасау керек болды. Оған көөп ойланып жүріп не сыйлады деп ойлайсыздар?!.. Дұрыс! Кактус. Кактус болғанда да жәй кактус емес, ақ кактус, бетінде қызыл гүлдері бар. Ал, 2003-жылдары ондай кактусты Шымкентте табу қиын болатын.
Алды. Рахметін айтты. Бірақ кейіін, 2-3 айдан кейін айтады: — Ана құрбымның жігіті алтын жүзік сыйлады, ана құрбымның жігіті телефон сыйлады… Ал менің жігітім… Кактус…
Айттым енді… былай… типі өлмейтін гүл, өлмейтін махаббат деп келтіріп ))))))

Қобдиша

2007-08 жылдар ау деймін… Тағы сол 8-наурыз. Әлі студентпін. Сырттай оқимын. Жұмыс істеймін. Ақша бар енді… Бірақ өз қолыммен бірнәрсе жасағым келді. Жұмысым жарнама агенттігінде тұғын. Құрал сайманның, қажетті материалдың бәрі бар. ПВХ-дан қосылған екі жүрек формасындағы қобдиша істеп, қызылмен боядым. Жүрегім жүрек емес, жел шығаратын жерге ұқсап кетті енді былай )) Бірақ, түсінеді деп ойладым.
Кешке алып барып бердім. Ол рахметін айтты. Со «күчтііі» деген сөздер. Бірақ…
Құрбысымен жақсы араласатынмын. Сол абайсызда айтып қалды, қобдишам қоқыс жәшігіне тоғытылыпты ))
Ол қыз да алдыңғы посттағы қыздың кебін киді амал жоқ. Тойыс, ляхтырылды… Менім қобдишам секілді ))
Содан бері өз қолыммен сыйлық жасамаймын, және сыйлықты көбінесе қаржылай ғана беремін. Тіпті гүл де сыйламаймын ешкімге. Уоотт…

Эстафета басталды Ханымдар мен оның жанында жататындар! Бұтақ omarbirat -та!

Ербол Жеңісбекұлы 1990 жылы ҚХР ШҰАР Күнес ауданында туылған, қазір бейжиңдегі Орталық ұлттар университеті музыка факультетінің студенті, төмендегі видеода оның осы фестивальде салған әндері мен қытай журналистеріне берген сұхбатын көре аласыздар, фестивал қазылары Ерболға сен осы жарыстың сөзсіз ханзадасысың деді.

Хард-әдебиетімізде орны толмас өкініш орын алып отыр. Кеше, сағат 23:00 шамасында сұм ажал арамызға жазушысымақ Ирак-ғайып Бушты қайта әкеліп тастады. Жан сақтау бөлімі бұл жолы шынымен жан сақтапты. Электродпен үшінші рет разряд бергенде тоқтаған жүрек қайта соғып, өзіне тіл бітіп, сұрағаны мынау болыпты:
— Жарияладыңдар ма? Каменттер бар ма? Қаламақымды «Цеснабанктің» кәртішкісіне аударарсыңдар!
Осымен, жұқа оқырманға қайыр, ал жаңа оқырмандарға — ендігәрі оның төмендегідей шытпақтарымен сусындауға тура келетінін айтып, безіп кеткім келеді. Назарб аударып оқығандарыңа нақмет, рақ!

Ирак-ғайып Буш. «Киллермен кездесу»

— Қожайын қырқыншы қабатта — деді адамға құлшылық ету маңдайына жазылғандай лакей жік-жаппар болып,

Жұмабек Тұрсын, 1986 жылы Іле қазақ автономиялы облысы, Күнес ауданында туылған. Бойы: 1,72 м. Салмағы: 60 кг.
Төмендегі видеода Жұмабек 43 жастағы аса тәжірибелі қытай спортшысын жеңеді, неде болса Қазақты Қытай мойындап келеді, оны сайысты жүргізіп отырған жүргізушінің де сөзінен байқауға болады.
Қытай елі «Айбарлы жолбарыс» атаған Жұмабек 25 жекпе жек өткізіп, бәрінде жеңіске жеткен.

Әй мына жігіттер ақиқатты айтып жатқан секілді…

Әке!
Сені бүгін тағы көрдім түсімде
Тұр екенсің қол созымда, қасымда
Қарт емессің, екенсің дәл күшіңде
Әңгіме айтып егістіктің басында

Ал мен болсам масақ ұстап қолыма
Саған қарап отыр екем сүйсініп
Бергеннен соң шал-кемпірдің қолына
Әке болып қарамайсың исініп

Қарғып мініп жетектегі тайыма
Шауып кеттім қырат жақты бетке алып
Жаңағы бір сезім қалып жайына
Кеудемде бір қалғандайын кек қалып

Дей алмаймын жылы сөзбен демермін,
Әрекетсіз, халқым, сені жебер кім?
Жылап жүріп, сұрап алған Құдайдан,
Егемендік, айтшы, бізге не бердің?

Ерің қайда елін, жерін қорғаған,
Отқа күйіп, ал суыққа тоңбаған?
Бала бағар әйел базар жағалап,
Еркек ез боп үйде ешқашан қалмаған!

Бәз біреулер барысқа өзін теңейді,
Тәуелсіз боп демейм(ін) тыныс кеңейді.
Үлгі болар ақсақал мен әжені,
«Асырайтын» қарттар үйі көбейді.

Өткен аптаның бір күнінде таңға жуық «тырс-тырс» еткен жаңбыр дыбысынан оянып кеттім. Далаға көз салып едім, аспанды торлаған бұлттың сейіле қоймағанын байқадым. Терезені ұрғылаған ерекше дыбысқа құлақ түріп жатып, көңілімді селт еткізер, маған ерекше әсер ететін дыбыстар туралы ойлай бастадым…

Жаңбыр дыбысын бала кезімнен ұнатамын. Аспанға бұлт үйіріліп, жауын сіркірей бастағанда терезе алдына барып ойға бататынмын. Ойыммен болашағыма бір саяхат жасап қайтатын едім. Ағаш атаулы мен асфальтті жарқыратып, көше шаңын басып тастайтын тырсылдаған сол тамшылар көңілімнің кірін кетіре алмайтыны өкінішті…