Журналистика факультеттерінде жазу шеберлігіне үйрететін мұғалімдердің ең басты міндеті – студенттерді тавтологиядан арылту. Екінші міндеті де осы, үшіншісі де! Тавтология қазіргі журналистиканың, әсіресе тележурналистиканың тіліне әбден дендегені сонша норма ретінде қабылдайтын күйге жеттік.

Жолдар, жолдар… сен — көнекөз қария,
Ойларыңды айта алмайсың жария.
Жырлар болсаң там(ы)ры терең тарихты,
Жанардан жас ағар бейне дария.

Екі бөлек бұрынғың мен бүгінің,
Оның да бар шығар бәлкім сыры мың.
Шаршатты ма сені көлік дыбысы,
Сағындың ба тұлпарлардың дүбірін?

Әдетте сезімнің тәттісі де, кермек тартқаны да болады. Оны «дәмін» көргендер ғана біледі… Ал, менің татқаным тәтті сезім ғана…
Блог жазуыма бір себеп — өзіммен — өзім сырласудан құтылу ғана. Кейде, бостандықта жүріп те жалғызсырайтын сәттер болады. Қиын шақ осы шығар бәлкім. Ол менен алыста болса да, біздерді сағыныш сезімі жақындастырады. Сағына отырып, қадірімізді білеміз. Сағына отырып жылаймыз. Сағына отырып сырласамыз. Сағынысып барып, кездесеміз…
Соңғы кездесуіміз бірнеше күнге созылғанымен, сағыныш басылмай кетті. Жүректе сағыныштың сарқыншақтары қалды. Кейде сол дұрыс па деп қаламын… «Сағыныш» атты сарғайған гүл қайта гүлдемесе, алыстаған кезеңде тамырына су жетпегендей болып, сезімнің "қурап" қалмасына кім кепіл?
-Қоштаспаймыз кездесеміз.
-Әрине!
Жол үсті. Ойланып келем. Мен жерде, ол әуеде. Ойымыз мүмкін бір жерде… Нәзік сезімімді аялай білген асыл жан сонысымен де бағалы, сонысымен де қымбат. Сол үшін де менің сезімім тәтті...

Иорданиядағы қатты әсер алған жерлерімнің бірі болды. Мені, тіпті, адамдардың бәрін таң қалдыратын сол елдегі Петра қаласы да, Джераш қаласы дәл осылай таң қалдыра алмаған. Иорданиядағы Өлі теңіз жағалауындағы осы отель қалашығында өзімді «1001 түн» ертегі әлеміне кіріп кеткен дарынсыз оператордай сезіндім ғой… ))

Давид Мұқановты біздің алқаш ақындар мен пяншік прозаиктер салып алған сүрлеуден басқа жол тапты деп айту қиын. Сол баяғы қатардағы сарын: цистерна-цистерна ішімдік, оқырман көзайымына айналған кісі өлімі мен майып болулар. Бірақ кейде Давид өлтірген кейіпкерлерді өзіңнің де өлтіргің келіп отырғаныңды байқап қаласың. Міне, Давидтің қаламы осы жерден ұтады: оқырман кейіпкерді отқа күйдіріп, қазыққа қағып не дарға тартқысы келіп отырған тұста, ол да осыны сезгендей, кейіпкерін буындырып өлтіре қояды. Қараиық прозашымыз Давидтің сондай бір тырнақалды және қолтықэпиляция шығармасын назарбтарыңызға ұсынуды жүн көрдік. Шешесстің.

---

Давид Мұқанов. «Көкше»

«Блогкемптің» ыстық-суығы басылғанда мынау неге маңырап отыр демеңіздер…  Шымкенттен келе сап, Алматыда бір апта, бір апта универдің аттестациясы мойын бұрғызбай, «Керекке» енді бас сұғып отырмын. Келсем, бәйге жарияланып, жүлдесі үлестіріліп қойыпты. Санымды шапаттап қала бердім, aza салатын единицаны алу бақытынан айрылып қалдеееем деп…  «Блогкепмтің» ресми бөлігі қызееқ болды. Әкім кіргенде қыздар арасында орнымыздан тұрсақ па, тұрмасақ па деген дискуссия болды. Стартаптар байқауында Әбіләкімнің жобасы еленбегеніне ішім ашыды. «Жауһарды» әкелген бала ренжімесін. Оның қазақ өнері үшін ізденгенінің өзі мақтауға лайық. Дегенмен, бұл сайттың тізгінін Әбілге ұстатқан жөн еді. Әбіләкім — дәстүрлі ән мектептері туралы кеңес сұрар мамандармен жұмыс жасайтын, бейнеқоры жасақталған, әншілермен байланыс орнатқан толыққанды маман. Дегенмен, кім жасаса да, жолда қалмасын. Өткен жылы да осындай жобаларға көтермелеу жасалған. Биыл солардың қорытындысы шығарылмады. Стартапты ұтып алғандар келесі жылы есеп берсе дұрыс болар еді. Өткен жылғы «Блогкемпте» маған Талғат Байназаров пен Қуаныш Мағзұмов ұнағантын. Зерделі әрі сырбаз жігіттер екен. Ал, биылғы «Блогкемпте» есімде қалған, болмыс-бітімі елден оқшауланып тұратын жомарт-batyr . Ал, Жігерді түрі Маралбекке тартқаны болмаса, Азаматтың төл баласы ма деп қалдым. Күні бойы Азаматқа еркелеп, қасынан кетпеді. Адамның көптігінен тек «керекшілерді» ғана маңайлап, қара тұтып жүрдім. Шәкіртімді ертіп бармасам, тіпті далада қалғандай екем. «Бәйшешектен» қайтқанда Әбіл "қазір грамоталарың болмаса, абтобусқа кіргізбейді",-деп шәкіртімнің қолына сертификатын ұстата салды. Артынып-тартынып «Керекшілер» жиналған абтобусқа тақадық. Әбілдің «бұлардың грамоталары бар»-деген сөзін Назгүл қыстырған жоқ, қабағын түйіп: «Орын жоқ»-деп кесіп айтты. Оны ұрғам жоқ, автобусқа барып отырып алдым.
Менің көріпкелдік қасиетім, керекшілердің біразы келесі «Блогкемпті» Қарағандыда өткізгенін қалайды деп сыбырлап отыр. Әбіл мен Абзал үшеуміз құрылтай Қарағандыда өтсе бір жасап қалатынымыз хақ. Дегенмен, Шымкенттіктердің блогқұрылтайды жаңа сапаға көтеріп тастауы, осы деңгейді түсіріп алмаймыз ба деген күдік те жоқ емес. Біздің облыста да ұлтқа жаны ашитын азамат отыр. Қасым Аманжоловтың жүз жылдығын дүркіретіп өткізген. Егер, жұрт Қарағандыны қалап отырса, ертерек қимылдап, ұйымдастыру жағын бастап кету керек. Себебі, Қарағандыда блогшы ағайын саусақпен санарлық. Өтетін орны, қарсы алу, шығарып салуды жасау оңай. Ал, демеуші табу жағы өзімді қорқытады. Сол себепті, Талғат пен Данияр тізе қосып, құрылтай өткізуде тағы бас болғаны жөн. Ал, мен ресми жағын ұйымдастыруға дайынмын.
Шымкентке бару үшін біраз тер төгуге тура келді. «Фотобайқауға» қатыстым, "Ұйқыашар" жасаймын деп Қарағандыдан құрт тасыдым, стартаптар байқауына тіркелмесем де, Аршаттың «ләппай» деуімен орта жолдан қосылып кеттім. Біреуі еленсеш…  «Пшен Алматы» тұрғанда қайдааааа... Шутка. Бірақ, мен осы «Блогкемпте» ең басты адамның назарына іліндім. Аршат мені "«Керекшілердің» "құрметтісі" деп таныды. Сатыбалды ушівөөөөөлл!

Кешегі дүркіреп өткен Құрылтайдың аз-маз суреттерін ұсынамын.

Астана арнасы, Күнделік бағдарламасының Интернет иірімдері айдарының 23-24 наурызда Шымкент қаласында өткен Блог Құрылтай туралы арнайы сюжеті.

Дәстүрдің естісі де, есері де бар. Не айтпақпын бұл сөзбен. Қазіргі заманның есуіне сай дәстүрді қай жерде толық сақтап, ал қай кезде тек ырымын жасауға болады.

Бейсембай Кенжебаев Оңтүстік Қазақстан, Ордабасы ауылының тумасы. Ғалым қазақ әдебиеті тарихын зерттеуде елеулі еңбек сіңірген. М. Мағауин, Ә.Кекілбаевтардың ұстазы болғандығын бұрын білетінмін. Менің қолыма алғаш тиіп отырған «Асау жүрек» атты кітабында Сұлтанмахмұт Торайғыровтың өмірінен жазылған деректі әңгімелері, ой толғамдарымен бірге шетел жазушыларынан аудармалары топтастырылған еңбегі арқылы жазушыны аз да болсын танып қалғандаймын. Бұл қазақшаға аударылған әңгімесі Бехазин атты жазушыға тиесілі екен.
Анам маған Шираздан — Хафиз қаласынан, тәтті қиял қаласынан екі шөлмек шарап жіберіпті…
Мен оған еш уақытта шарап жібер деп айтқан емес едім. Тіпті, ондай ниет те білдірген жоқ едім.
Қашан көрсең жайнамаз үстінде көзіне жас алып отыратын анамның мұндай «Нуна» істеуі ананың баласына деген қамын, махаббат күшінің құдыреттілігін байқатады.