Тәтті сезім...

Әдетте сезімнің тәттісі де, кермек тартқаны да болады. Оны «дәмін» көргендер ғана біледі… Ал, менің татқаным тәтті сезім ғана…
Блог жазуыма бір себеп — өзіммен — өзім сырласудан құтылу ғана. Кейде, бостандықта жүріп те жалғызсырайтын сәттер болады. Қиын шақ осы шығар бәлкім. Ол менен алыста болса да, біздерді сағыныш сезімі жақындастырады. Сағына отырып, қадірімізді білеміз. Сағына отырып жылаймыз. Сағына отырып сырласамыз. Сағынысып барып, кездесеміз…
Соңғы кездесуіміз бірнеше күнге созылғанымен, сағыныш басылмай кетті. Жүректе сағыныштың сарқыншақтары қалды. Кейде сол дұрыс па деп қаламын… «Сағыныш» атты сарғайған гүл қайта гүлдемесе, алыстаған кезеңде тамырына су жетпегендей болып, сезімнің "қурап" қалмасына кім кепіл?
-Қоштаспаймыз кездесеміз.
-Әрине!
Жол үсті. Ойланып келем. Мен жерде, ол әуеде. Ойымыз мүмкін бір жерде… Нәзік сезімімді аялай білген асыл жан сонысымен де бағалы, сонысымен де қымбат. Сол үшін де менің сезімім тәтті...
Бөлісу:

4 пікір

torgai
Әдемі жазылған! Тек, сезімнің тәтті екенін білу үшін, кермек сезімді де бастан өткеру керек. Сонда ғана қаншалықты тәтті екенін білесіз.
Nik_01
келісем… Татып көргем… Оны ұмытып кеткенім соншалық, жазбаппын да ғо)
bake
Жақсы жазылған, менде ең бірінші өмірде «тәтті сезім» болды, қазір ол сезім келмеске кетті. Соны түсінемін бір-ақ та сол сезіммен өзгелерін салыстырамын, менің қателігімнің бірі шығар. Қайталанбасты қайтарамын деген((
Nik_01
у ды у қайтарады)