Негізі бұл жайлы шетелдік басылымдар осыдан 3-4 жыл бұрын қозғаған екен. Киану Ривздің әр жылдардағы фотоларын қарап, оған тіпті «ажалсыз адам», "өлген соң қайта тіріліп отыратын жан" деген теңеулерді бағыттаған екен фениксіңдісс…

Қазақша қағаз БАҚ-та Қазақ Интернеті неге дамымайды? деген жауыр тақырып бар. Бұл қақырықты тақырыпты анау-мынау газеттер жаза алмайды, көзі ашық журналистері бар газеттер жазады. Өзіңіз ойлаңыз, Интернеттен мақала ұрлап, газетінде жариялап жатқан ұсақ-түйек газеттер үшін Қазақ Интернетінен асқан дамыған Интернет бар ма?

Енді Қазақ Интернетінде жүргендер Көптеген* қазақша газет-журналдар неге дамымайды? деген сауалға жауап беріп көрсе. Мен былай жауап беремін:

1998 жылы 12-шілдеде Франция құрамасы футболдан чемпион болды. Бұл жеңіске Франция жанкүйерлерімен қатар Армения жанкүйерлері де қатты қуанған болатын. Себебі, Франция ұлттық құрамасында тегі Армениялық — Юрий Джоркаефф пен Ален Погосян бар болатын.

Қазнет (қазақша интернет) жақында тағы бір сайтпен толысты. Жаңа спорт сайты жарық көрді. Алаш арена! Спорт жаңалықтары, фото, видео бар. Жанкүйерлер өздеріне сайт ішінен блог та бастай алады. Сайттың орыс тілді нұсқасы да бар. Тек мазмұны жағынан емес техникалық тұрғыдан да жақсы орындалған сайт.

Осындай тақырыптық сайттардың көбеюі қуантады. Алашаренаға өз тақырыбында чемпиондық, ұзақ ғұмыр тілейміз!

www.alasharena.kz

Алладан басқа біреудің атымен ант ету — ширк (Аллаға тең біреу бар деп сену). Аллаһтың елшісі былай деген: «Кім ант ететін болса, онда Аллаһпен ант етсін немесе үндемесін»(Бухари 6107, Муслим 3/1646).

***
Бір жігіт қызға сүйетіндігін білдіріпті.
— Мен сені Ләйлі мен Жібектен бетер сүйем.
— О, арам-ай. Менен де бұрын қыздарың болған екен ғой.
***
Жұмыстан мас болып оралған күйеуіне әйелі айғайлай бастайды.
Күйеуі:
— Маша, сен айтатыныңның бәрін қағазға жаза салшы, мен оны таңертең тұрғанда оқып аламын.
***
Қыз жігіттен:
— Менің туылған күніме қандай сыйлық жасайсың?
— Үлпілдеген бетіңнен сүйемін.
— Ал, мен рұқсат бермесем ше?
— Онда жүре бер сыйлықсыз…
***
Екі еркектің әңгімесі:
— Сен көшеден әдемі келіншек көрсең, ең бірінші қай жағыңа қарайсың?
— Жақын маңда әйелім жоқ па екен деп жан-жағыма қараймын.
***
Әйелі күйеуін жерден алып, жерге салып жатыр. – Оңбаған, ит, қасиетсіз… Кетемін бұл үйден. Билетке ақша бер. Шешеме барамын…
Күйеуі ақша ұсынады.
— Оңбаған, ал қайтар жолға ше?..
***
Қызы үйіне телефон шалып: — Әке, мен күйеуге шықтым, — дейді.
— Ештеңе білмеймін, кешке үйде болатын бол.

Арай тобы

«Айжан рахмет, ата-анаммен көріп, мәз болдық!» — осындай сөздерді естігенде, қалайша мәз болмайсың?!) Иә, журналистика мамандығы өз клиенттерінен ақша алмайтын мамандықтардың бірі ғой… (әрине бұл жерде менің асыра сілтеушілігім байқалады). Өмірде барлық қызмет түрлеріне тек осындай алғыстармен төлесең ғой, шіркін! Бүкіл әлем қызғылт (розовый) түске боялып кететін шығар, ондайда.

Алайда менің айтайын дегенім ол емес. Сіздерді пианист, белсенді қоғам мүшесі және де жай ғана көркімен айналасын жарқыратып жүрген жас қыз Алма Мұқанмен таныстыру. Музыканы, оның ішінде гүрс-гүрс еткен рок емес, әсем де әсерлі классикалық музыканы өмірінің ажырамас бөлігі ретінде көретін Алманың бойында жігер де, қайсар да бар. Әрине, күн сайынғы 5-6 сағат бойғы фортепиано жаттығулары мен сансыз ноталарды жаттау әркімнің-ақ мінезін қатайтатын шығар… Сондай-ақ белсенді түрде түрлі шараларға қатысуы, жастар ұйымында жұмыс істеуі оның жауапкершілігі мен ұйымдастырушылық қасиеттерін көрсетеді.

Екеуіміздің таныстығымыз, сонааауу модельдік өткенімізден басталған. Содан бері қаншама жерлерде бірге болып, талай қызықтарды бастан кешіргенбіз. Бір байқағаным, Алманың бойында, мүмкін өзі байқай бермейтін, әйелдік мінездің ең қуаттысы жиналған. Өзімнің адамдарды кітап не кино кейіпкерлеріне ұқсататын әдетім бойынша, мен оны кейде сыған қызы Карменге, кейде Толстойдың Анна Каренинасына ұқсатамын.

Кейде өзінің бар қаруын іске қосып, жанып кетердей болса, кейде жұмсақ мақтадан жаралған мамықтай монтия қалатын әдеті бар. Не де болса, өмірде кез келген адамда бола бермейтін, алайда қуаты күшті «харизма» деген Алмада бар нәрсе. Тек оны керек кезде іске қосу не қоспау барлық әйел затына сай оның көңіл-күйіне байланысты.

Бұл жазбаны Алмамен танысудың кіріспесі деп біліңіздер) Пианист қызбен толықтай танысу үшін, «Екпіндегі» сұхбатты оқи отырыңыздар.

P.S айтпақшы, Алма пианино бойынша сабақтар да жүргізеді, қызыққандарыңыз болса, толық мәліметті сұхбаттан таба аласыздар

Негізі маған өмір жолында әрқашан жақсы адамдар кездеседі (мың да бір алғыс). Кішкентай кезімнен сондай. Ол жай жүргізуші болсын, гид болсын, мұғалімдер болсын, көршілер болсын-бәрі де жан-жағын жайма шуақтап жүретін жарқын адамдар болып шығады. Күзде жұмыс барысында сұхбат алған суретші Ақжан да мені өзінің өмірге деген позитивті көзқарасымен, өзінің жағымды энергиясымен баурап алды.

Кездесу жері- орталық мұражайға кіргеннен кейін, ауыр рамкалардағы үлкен-үлкен суреттерді шапшаң тасып жүрген кішкентай қызды көрдім. Сөйтсем Ақжанның көрмесі аяқталып, суреттерін реттестіріп жүр екен. Бірден маған күле қарап, кішкене күте тұруымды сұрады. Қимылының бәрі де жеңіл, өзі де ерік берсең секіріп, жүгіріп, билеп кететіндей болып көрінді. Сонымен ол суреттерін жіберіп, маған өзінің ескі құрбысынша «кеттік, не істейміз?» дегендей күле қарады. Өзімді кәнігі фотографтарша сезініп мұражайдың алдында сұхбат үшін біраз суретке түсірдім. Әр суретті көре сала ол "қандай күшті, сен өзің шебер екенсің" деп қояды. Жымиамын. Сосын ол «ал енді мен сені түсірейін» деді. Келесі минуттарда журналист екенімді ұмытып, Ақжанның алдында мен «позировать» етіп жүрмін.

Сөйтіп не керек алдын ала дайындап қойған сұрақтарымды шығарып, диктофонды қоса берейін десем, Ақжан «сен тамақ іштің бе?», «жақында күшті бір кофейня ашылды, жүр кеттік соған» деді. Ақжанның кіп-кішкентай машинасында кетіп бара жатырмыз. Оның жеңіл айдауынан, жолға емес, маған қарап мәз болып сөйлеп отырғанынан менің жүрегім тамағыма тығылып отыр. «Енді қай жерге бұрылушы едік», «ой, кешіріңіздер» деумен болды ол. Неше жыл бойы Түркияда оқып, Алматының қасқыр жүргізушілеріне үйренбегені көрініп тұр.

Әйтеуір діттеген жерімізге келіп, екеуіміз «Кафетерианың» террасасында кофе ішіп, өнер жайлы әңгімелесіп отырмыз. Күн жылы, айналаның бәрі алтынға көмкерілгендей әп-әдемі. Дайындаған сұрақтарымнан бөлек, өнерде кімнің бағы жанатыны, танымал болу үшін не істеу керегі жайлы Ақжан еш қысылмастан, ашық та бүкпесіз жауап берді. Кейде отырып-отырып өз сөздерінен не менің сұрақтарымнан көзі жайнап кетеді. Басында жаңа бір нәрсе ойлап тауып жатқандай, не бір жаңа суреттің эскизын елестетіп жатқандай көрінді маған.

Кетерде ол керек жеріме әкеліп тастап, «рахмет, құрбым, тағы да кездесерміз деген үміттемін» деп өзінің суреттері жайында буклетті қолыма ұстатып қош айтысты. Прокатқа алған ескі кішкентай «мазда 3»-і Абай көшесінің жылдам ағысына тез қосылып, алыстай берді.

Иә, менің өмірімде алғаш рет суретшімен таныстығым осылай өтті. Ақжанның суреттерінен де өзіне тән риясыз қуанышты, позитивті энергияны, әсемдікті сезінесіз. Қызық болса Ақжанмен сұхбатты және суреттерді «Екпіннен» толықтай оқып, көре аласыздар.

Біреулер «Дәруішөлген деген не осы?» деген сұрақтар қойып жүр. Не дейін сендерге? Ештеңе де! Жауап ретінде Нақұрыстың «Дәруішөлген» сайтында жазған нотацияларын салуда жүн санадым. Іздеген сұрақтарыңа жауап табылып қалар. Сонымен:

(тарихи ессе-очерк-почерк!)

Мен ҚазНаз деген ауылдың тұрғынымын. Біздің ауыл астанамыз Дәруішөлгеннің теріскей бетіндегі Мастұр батыр моласынан қозы көш жерде орналасқан.