Варшавада адасып жүрмін...


тура мағынасында айтып отырмын. Таңғы сағат төрте тапсырыс берген таксистім келіп, әуежайға жеткізіп салды. Сағатжетіде ұшуы тиіс ұшақ сегіз жарымда бірақ көтерілді. Сөйтіп, Киевке олардың уақыты бойынша сағат оннан жиырма кете жеттік те, сол жақта төрт сағаттай жүріп, түс қайтара Варшаваға ұштық. Варшаваға Польша уақытымен сағат екі жарымда қондық.
Әрі қарай

Киік ауған жыл...

Бір кездері мына сар далада маңғырған киіктер жайылып жүретін десе бізден кейінгілер сене қоймас. Біздің өзіміз сол киіктердің ауып бара жатқандағы соңғы көшін көрген ұрпақ болармыз бәлкім… Бәлкім олар аумаған шығар, ауып емес, құрып бара жатқан болар сол кездерде… Қайткенмен де адам қолымен жасалған қиянат еді бұл осынау әдемі жаратылыс иелеріне…
Әрі қарай

Әлө, бұл маяк...

Қалта телефондарының қазақстандықтардың барлығына дерлік қол жетімді бола бастаған кез. Бір студент досымыз да (бізде студентпіз әрине) өзіне сотка алды. Полифания, түрлі-түсті дисплей… керемет опшым! «Былай хат жазасың»,«былай звандайсың», «маяк тастасаң бірлік кетпейді» деп жамырап білгенімізді айтып жатырмыз. Бәріміздің ақылымызды миы қабылдап үлгермеген болуы керек кешке анау туысқандарына, былай звондапты:
-Әлө, бұл маяк… Мен ғой (атын айтады) маякпен звондап тұрмын единитса кетпейд дейді ғой.Айта беріңіз. Апамдар аман ба? Қасқа аттың аяғы жазылды ма...?
Маягы тегін болмаған досымыз келесі күні бізбен сөйлеспей қойды)))
Әрі қарай

"Киберчайхана" Қарағанды мен Астанаға бара жатыр



Бүгін Қарағандыда осы кітаптың тұсаукесерін өткізбекпіз. Ертең Астанада боламыз. Кеше Алматыда ұйымдастырып едік. Осы апта соларға Алматы, Қарағанды және Астананы көрсетумен өтетін сияқты.
Әрі қарай

Мен газетке шықтым!

Әңгіме мен жайлы емес, әңгіме менің бір ауылдасым жайлы)))) Еркек пе әйел ме, жас па кәрі ме ол жағын айтпай-ақ қояйын. Ол кезде мен әпкемнің үйінде тұратынмын. Шәй ішіп отырғанбыз,әлгі ауылдасымыз кіріп келді. Қолында гәзиті бар. Өзі сондай қуанышты. Амандасқан-амандаспағанын ұмытып қалыппын. Әйтеуір,
-Мен газетке шықтым!-деп мақтанышпен айтқаны есімде. Өзі әрненің басын шалып сауда-саттықта жүруші еді. Бір тілші мақтап жазған болар деп ойладым.Қолыма ұсынған газеттен іздегенімді тез тапсын деді ме ауылдасым курсор саусағымен көрсетіп жіберді. Сөйтсем, «Пәленше Түгеншенің мына жылы берілген мынандай нөмірлі куәлігі жарамсыз деп танылсын» деген жазудағы өз атын мақтаныш көріп жүр екен бұ қазақ))))
Әрі қарай

Әбіләкімнің бірінші қара сөзі.

Агентті ашқалы жақсымен де сөйлестік, жаманмен де сөйлестік. Қуандық. Қайғырдық, қажыдық… Жазып жүргеніміздің бәрі бос екен… Малдармен дос болу? Жоқ, дос бола алмаймын. Малмен мал боп отырайын сол...Қыздармен дос болу? Жоқ бола алмаймын.Бұл қыздар үйленген адаммен дос бола қалса, жаман ойлайтын пенделер ғой. Діншілдермен дос болу? Жоқ. Бола алмаймын.Олардың ақиқат дінде жүргеніне сенімім жок. Ақыры ойландым, қой Дінмұхамед Зиядиннің достығын қабылдай салайын деп…
Әрі қарай